«زین العابدین درگاهی» دکترای زبان و ادبیات فارسی، امروز (چهارشنبه 27 شهریور) همزمان با روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد سید محمدحسین شهریاری در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار شبستان گفت: زبان یکی از عوامل هویت بخش جامعه است.
پژوهشگر و مولف مازنی اظهار کرد: هر اجتماعی یک شکل و فرمی خاص زندگی می کند که برگرفته از افکار و اندیشه های آنها است و نوع نگاه به جهان هستی، انسان و زندگی است که در فرم زندگی تجلی می یابد.
درگاهی بیان کرد: زبان و ادبیات، جامعه را منسجم می کند و بیان کننده افکار و اندیشه آن ها است و موجب قوام و دوام جامعه می شود.
وی ابراز کرد: هر قوم و قبیله ای با حفظ زبان خود، بخشی از درون مایه و هویت فرهنگی، ملی و منطقه ای خود را حفظ و صیانت می کنند و از دست دادن این مهم، موجب انقراض جامعه، فکر، اندیشه و ساختار اجتماعی ملتی می شود بنابراین حفظ زبان یکی از وظایف هر شخص در هر مکانی که زندگی می کند به شمار می آید.
درگاهی با اشاره به اینکه در ایران از قدیم الایام، زبان های متعددی بوده که زبان فارسی بسیار فعال و فراگیرتر از زبان های دیگر شد، گفت: زبان فارسی شامل حال مردم در سرزمین ایران و حتی خارج از این کشور و گستره فرهنگی بیشتری می شود.
وی با بیان اینکه گستره عظیم جغرافیایی زبان فارسی بخشی از قلمرو ایران در تاجیکستان و افغانستان و هندوستان بوده، اظهار کرد: اگر زبان و فرهنگ فارسی به طور مناسب در این کشورها حفظ می شد، یکپارچگی و انسجام را مهیا می ساخت.
درگاهی بیان کرد: با خدشه یافتن زبان، هویت از دست می رود بخاطر همین، قرابت کمتری را با دیگر سرزمین های حوزه زبان فارسی مثل هندوستان حس می کنیم چرا که زبان و ادبیات فارسی در آن کشور تغییر یافت.
وی ابراز کرد: در افغانستان، تاجیکستان و قسمتی هایی از ازبکستان به دلیل رونق زبان فارسی، احساس قرابت و نزدیکی می کنیم و باید برای حفظ و صیانت از این زبان، تلاش شود.
این محقق گفت: مردان بزرگ ادبیات و دین در ایران نظیر شاعرانی حافظ، سعدی، فردوسی و ... همچنین ابوعلی سینا، کم نیستند و باید به همه آنها، توجه لازم صورت گیرد.
درگاهی اظهار کرد: شعر و ادبیات فارسی ایران در قله های ادبی بالا و برجسته جهانی قرار دارد و نباید فقط به شاعر خاصی، پرداخته شود بلکه توجه و عنایت به همه افتخارات ایران زمین، ضرورت دارد.
درگاهی، اختصاص یک نام با وجود شاعران بزگ و تاثیر گذار دیگر نظیر فردوسی، حافظ و سعدی را اندکی جفا به زبان و شعر فارسی دانست و گفت: شعر و ادب با زبان، متفاوت است و تفکیک آن، روا نیست و جفا به زبان و ادب فارسی، محسوب می شود.
وی اظهار کرد: شاعرانی زیادی در زمان خود بر شعر و ادب فارسی، تاثیرگذار بودند و با طی مسیر درست، قوام و قوت این مهم را فراهم ساختند در جهت بخشی و گستردگی آن، نقش زیادی داشتند.
درگاهی بیان کرد: مازندران یک منطقه از ایران بزرگ است و برای حیات و دوام خود باید زبان خویش را حفظ کند و نظیر پازلی در کنار دیگر قوم ها و زبان ها، ایران را بسازد.
وی تصریح کرد: زبان های مختلف نظیر ترکی، لری، بلوچ، مازنی و گیلانی ... ایران را قوی می کنند و همچون نخ و دانه های تسبیح است، ضرورت دارد که در کنار و تعامل با یکدیگر باشند.
درگاهی ابراز کرد: جهت حفظ زبان مازنی باید دستگاه های مختلف فرهنگی، اجتماعی و ...، خود را ملزم به یک روز به نام مازندران نکنند و در طول سال با انجام دادن فعالیت های مختلف، قوام و هویت مازنی را مصون بدارند.
وی گفت: زبان مازنی، بخشی از هویت ایرانی اسلامی است و تقویت این زبان و زبان های دیگر هیچ منافات و ضرری با شعر و ادب فارسی ندارد و حتی با جهانی شدن نیز در تضاد نیست و به نوعی، مکمل محسوب می شود.
نظر شما