نقش آیت الله سیستانی در اخراج آمریکا از عراق

به گزارش خبرگزاری شبستان ، شماری از تحلیلگران آمریکایی بر این باورند که تصمیم آمریکا برای خروج از عراق، یک پیروزی برای دموکراسی این کشور به شمار می آید که واشنگتن را وادار کرد تا به خواست عراقی ها تن دهد.
این تحلیلگران تصریح کردند: اصرار و پافشاری آیت الله سیستانی باعث شد تا آمریکایی ها از عراق عقب نشینی کنند و عراقیها امور کشورشان را خود به دست گیرند.
"تونی کارون" تحلیلگر آمریکایی در مقاله خود در روزنامه "دی ناسیونال" گفت: آیت الله سیستانی بسیار بر این امر تاکید کرد که عراقیها باید در آینده امور کشور و نظام دموکراسی خود را به عهده بگیرند؛ نه آمریکاییها.
به گفته این تحلیلگر، "پل برمر" حاکم نظامی عراق درچند سال پیش تشکیل حکومتی از شخصیت های عراقی را که آمریکا آنها را انتخاب کند، پیشنهاد داده بود.
برمر همچنین پیشنهاد داده بود که آمریکا قانون اساسی جدید عراق را بنویسد.
این تحلیلگر گفت: اما آیت الله سیستانی از دیدار با مسئولان آمریکایی خودداری کرد زیرا از آن بیم داشت که این دیدار نوعی مشروعیت بخشیدن به اشغالگری به شمار آید و از این رو، فتوایی در نجف اشرف را صادر کرد و در آن نقشه برمر مخالفت کرد و آن را به طور بنیادی و ریشه ای غیرقابل قبول دانست و اصرار کرد که عراقیها خود ترکیب دولت خویش را انتخاب کنند؛ دولتی که می بایست خود قانون اساسی جدید را تدوین کند.
به نوشته کارون، بریمر خودکامه آرزو داشت که با موضع آیت الله سیستانی مخالفت شود ولی با فرا رسیدن پایان سال 2003 و تظاهرات دهها هزار نفری عراقیها در حمایت از تصمیم آیت الله سیستانی، آشکار شد که حتی برمر و افراد انتخابی او در شورای حکومتی عراق باید تسلیم درخواستها برای اجرای انتخابات شوند لذا بریمر وادار به عقب نشینی شد.
بنابر گزارش العالم ،این تحلیلگر گفت: نقشه برمر به طور ضمنی به معنای آن بود که عراقیها آماده دموکراسی نیستند ولی آیت الله سیستانی این مطلب را به خود آمریکایی ها برگرداند و این سوال را مطرح کرد که آیا آمریکا آماده احترام گذاشتن به نتایج انتخابات دموکراتیک هست؟
کارون افزود: بوش در سال 2008 مذاکره برای امضای توافقنامه امنیتی با عراق را آغاز کرد و از عراقیها می خواست که با باقی ماندن 50 پایگاه نظامی آمریکا در عراق موافقت کنند اما تاریخ 31 دسامبر 2011 تاریخی برای عقب نشینی نهایی تعیین شد و با برپایی پایگاهای نظامی به طور دائمی در عراق مخالفت شد و عراقیها همچنین با باقی ماندن هرنوع نیرویی پس از این تاریخ مخالفت کردند.