به گزارش خبرگزاری شبستان: پس از برگزاری مراسم مرثیه‌خوانی امام حسین (ع) در مسجد جامع محمدیه شهر وحدت در دسامبر سال 2011، مدتی بعد با انتشار بیانیه شورای علمای تاجیکستان و بروز انتقادات دولت، مناظرات و مباحثی به صورت غیرمستقیم در تاجیکستان شکل می‌گیرد. انتشار بیانیه شورای علما با واکنش‌هایی از سوی تورجانزادهها مواجه می‌شود. گزارشی مختصر از بخشی از این مناظرات که به همت حجه‌الاسلام دکتر الویری تهیه شده و در اختیار تسنیم قرار گرفته است را در ادامه می‌خوانید.
گزیده‌ای از بیانیه شورای علمای جمهوری تاجیکستان که 6 دسامبر 2011 برابر با 15 آذر 1390 و 10 محرم 1433 در پایگاه اطلاع‌رسانی خاور (خبرگزاری دولتی جمهوری تاجیکستان) منتشر شده است:
تورجانزادهها بار دیگر در سَرگَه (نقطه آغاز) اغوا ایستاده‌اند...
در زمان معاصر، که در همه ساحه‌های حیات جامعه، از جمله در ساحة دین و فرهنگ همگرایی و جهان‌پیوندی تأثیر می‌گذارد، یک نوع ارتباط قوی میان مذاهب و مسلمانان ممالک گوناگون به مشاهده می‌رسد. روابط و مناسبات فرهنگی بین کشورهای اسلامی تدریجاً اوج می‌گیرد، که این یک پدیدة ناگزیر زمان ماست.
در برابر جهت‌های مثبت این پدیده، متأسفانه، بعضی حالت‌هایی به نظر می‌رسند، که باعث پیدایش اختلافات فکری و عقیدتی می‌شوند. منظور، ترویج بعضی عقیده‌های غلط رویه‌های بیگانه است، که برای مذهب حنفی و سلامت وضع دینداری اهل جامعة تاجیکستان خطر ایجاد می‌نمایند. اخیراً در تاجیکستان، که اکثریت رعیّت آن را معتقدان مذهب حنفی تشکیل می‌کنند، بعضی مراسم‌هایی، که به دین مبین اسلام، به خصوص به عقیدة مذاهب چهارگانة اهل سنّت و جماعت بیگانه‌اند، از جانب بعضی اشخاص به نام روحانی اغوا انگیز تبلیغ کرده می‌شوند. یکی از چنین مراسم‌ها، که خاص مذهب شیعه بوده، از جانب تمام بزرگان اسلام همچون عمل بدعت‌آمیز نامشروع اعتراف شده است، مراسم عاشورا است. .... برگزار کردن این مراسم با عقیده و جهان‌بینی اهل سنّت و جماعت کاملاً مخالف است، زیرا نه از پیغمبر (ص)، نه از صحابگان و امامان چهار مذهب، چنین عملی ثابت نشده است. ... متأسفانه، آن شکلی، که اهل شیعه یاد امام حسین (ع) را به واسطة برگزاری مراسم عاشورا انجام می‌دهند، برای اهل سنّت و جماعت از هر موقع نارواست. در عاشورا لباس سیاه به بر کردن و عزا گرفتن، با صدای بلند نوحه و فغان کردن و لعنت فرستادن، به سر و تن خویش زدن و کوفتن، خود را به درجة مجروحی رسانیدن، زخمدار و خونشار نمودن، یعنی بی‌رحمانه خود را جزا دادن، از قبیل عمل‌هایی است، که آنها را قبل از همه خود پیغمبر اسلام (ص) در حدیث‌هایشان نهی کرده‌اند و بعداً سرآمدان هر چهار مذهب اهل سنّت و جماعت انکار نموده‌اند. در چنین شکل غم‌انگیز و فاجعه‌بار برگزار نمودن نمایش عامّوی، که در آن سخن از یک حادثة قتل امام حسین، که حکم تقدیر بود، باعث برانگیختن فتنه و نزاع میان پیروان دین اسلام می‌باشد.
پس، خلاصه این است، که نباید یک حادثة فاجعه‌بار گذشته را، که در جامعة مسلمانان رخ داده است، به طور آشکارا و اغوا برانگیز به خاطر آوریم و بدین واسطه بین امّت اسلامی- رویه و مذهب‌ها کینه و عداوت و خصومت برانگیزیم. .... بدین منوال، باعث تأسف است، که چرا آنهایی که خود را در بین مردم همچون حامیان مذهب حنفی و اشخاص باتبرّک نشان می‌دهند، در یک لحظه از برای منفعت‌های دنیا و جاه و منصب، از پیروی اهل سنّت و جماعت، از سنّت رسول اکرم (ص) روی گردانیدند؟ یا بر عکس، اکنون سیمای اصلی خود - پیرو اهل تشیّع بودنشان را افشا کردند؟ به هر صورت، ما شاهد آن گشتیم، که در تاجیکستان، که از ابتدای گسترش اسلام تا به حال مردم پیرو مذهب حنفی هستند، اولاد توره‌جان‌زاده‌ها می‌خواهند که مذهب و اندیشة بیگانه را بین مردم با حیله و نیرنگ‌های سیاسی و ضد مذهبی پهن نمایند. شورای علما و پیشوایان معتبر اسلامی تاجیکستان از حالتی که به میان آمده است، سخت در تشویش [نگرانی] بوده .... بسیار و بسیار باعث تأسّف است، که امروز این عایله با عمل‌های ناجا و دوخورة (دوگانه) خود بار دیگر ثابت ساخت که جنگ شهروندی تاجیکستان، که دهها هزار فرزندان ملّت ما را به کام مرگ فرو برد، خود از خود سر نزده، در واقع ریشه‌های عقیدتی و مذهبی داشته است....
بخشی از مصاحبه حاجی اکبر تور‌جانزاده با رادیو آزادی در واکنش به بیانیه
... ز بس‌که (از آن جا که) امام حسین نبیرة پیغمبر بوده، دهم ماه محرّم به طور فاجعه‌بار هلاک [شهید] شده است، ما نیز هلاکت [شهادت] او را یادآوری می‌کنیم. این کار امسال سر (شروع) نشده است، بلکه ده سال به این سو ادامه دارد ...پیشتر از این نیز، سال‌هایی بود، که مولوی هندوستانی، که از نام ایشان هم اقتباس آورده‌اند، به منزل ما دعوت می‌شدند و همان شب‌های عاشورا از تاریخ صحبت می‌کردند، اشک می‌ریختند و بر قاتلان امام حسین [ع] لعنت می‌فرستادند ... برادر من در موعظة خود هرگز سخن بدی را در حق ... حضرت معاویهروا ندیده است....
بخشی از مقاله نشریه ملت در واکنش به بیانیه
.... سؤال ما از شورای محترم علمای اسلامی تاجیکستان این است که اگر واقعاً عزاداری در شهادت حضرت امام حسین بدعت و یک عمل بیرون از مذهب حنفی است، پس تجلیل همه‌سالة مولود حضرت مسیح (ع) و آن را برای ملت 98 درصدش مسلمان سال نو دانسته و با شکوه و شهامت، با بزم و طرب، می نوشی و پایکوبی تجلیل کردن می‌گردد مگر برای پیروان امام اعظم جایز است؟ اگر تجلیل مولود مسیح هم بدعت است، پس چرا شورای علمای تاجیکستان در راستای جلوگیری از تجلیل بی‌اندازه پرشکوهِ آن فتوا ظاهر نمی‌کند؟ اگر بدعت نیست چرا یاد شهادت فرزند پیامبرمان ناروا و ارج گذاشتن به زادروز ساختة (جعلی) عیسی نبی روا دانسته می‌شود؟ و مگر از جانب شورای علمای اسلامی تاجیکستان منع شدن و یک عمل تفرقه‌انگیز خواندن یاد شهادت حضرت حسین به عزت نفسِ برادران بدخشی اسماعیلی‌مذهب ما، که در تاجیکستان پهلو به پهلوی ما زندگی دارند و بیش از 200 هزار می‌باشند، نمی‌رسد؟ ....
بخشی از مصاحبه حاجی‌اکبر توره‌جان‌زاده با نشریه ملت در واکنش به بیانیه
بیانیة شورای علمای اسلامی یک حجت اغواانگیز است و برای باز از سرِ نو اغوا برانگیختن در بین مسلمانان کشور و به اصطلاح پَست زدن (تحقیر) و سیاه کردن خاندان توره‌جان‌زاده‌ها است که در بین مردم تاجیکستان امروز آنها نسبت به مفتی و دیگر علمای دین اعتماد و احترام بیشتری دارند. شورای علما در حق ما از بَخیلی این کار را کرده‌اند. دوم، باید بگویم که این سند قلبکی (تقلبی) است. زیرا من با چند نفری از اعضای شورای علما صحبت کردم و آنها گفتند که ما اصلاً از متن بیانیه اطلاعی نداریم. این بیانیه در جلسة شورای علما قرائت نشده است. .... به من بگویید که در تاجیکستان که مخالف یاد کردن فاجعة شهادت حضرت حسین است، از اهل سنت و از پیروان اسماعیلیه؟ هیچ کس! همة مردم تاجیک در همه زمان حسین را دوست می‌داشت و می‌دارد. قریب در تمام خاندان تاجیک نام حسن و حسین هست، ولی کسی به فرزندش یزید نام نمی‌گذارد. این گپ هم دروغ و تهمت است که گویا ما به اصحاب پیامبر گرامی لعنت گفته باشیم. ما در طول 10-12 سالی که این مراسم را در مسجدمان برگزار می‌کنیم، باری به کسی لعنت نگفته‌ایم. خصوصاً برادران من هیچ گاه بر اصحاب پیامبر اکرم لعنت نفرستاده‌اند، زیرا فرستادن لعنت بر اصحاب رسول گناه کبیره است و زبان ما بسوزد، اگر نام اصحاب کرام را کج بگیریم. اما به یزید لعنت می‌فرستیم و تقریباً 80 درصد علمای حنفی اجازه داده‌اند که به یزید لعنت گفتن گناه نیست، یه جز از یک چند تن علمای درباری که این را منع کرده‌اند. ... دیگر نکته همین است که این کار ما تقلید به شیعه‌ها نیست. ما نه به خاطر آنکه امام حسین امام شیعه‌ها است، او را یاد می‌کنیم، بلکه احترام گذاشتن ما به او به خاطر آن است که حسین نبیرة پیغمبر خدا است و بسیار مظلومانه و وحشیانه از طرف حاکم ظالم زمانش – یزید به شهادت رسید و حتی طفلان خردسال او را هم رحم نکردند و همگی را به قتل رسانیدند. خلاصه ما با این عملمان یک صحیفة ننگین تاریخ اسلام عزیز را یادآوری می‌کنیم و به این مؤمن‌ها شرح می‌دهیم. ما همة معلومات و اخبار خویش را راجع به شهادت حضرت حسین از کتاب‌های اهل سنت گرفته‌ایم. از کتاب «نورالافزار»، کتابی است که تمام ملابچه‌های سال‌های 70-80 عصر گذشته تاجیک آن را می‌دانند. آن اشعار و نظمی که در یادبود شهادت امام حسین قرائت می‌شود، از کتاب «معدن‌الحالِ» سیدقلندرشاهِ تاجیک معروف به مولانا جنونی است که در ده رعیتی (راحتی) مدفون است. یعنی از آثاری استفاده می‌کنیم که مؤلفانشان تاجیک و حنفی‌مذهبند. ما از یگان ایرانی اقتباس نیاورده‌ایم. شما می‌توانید آن نوار را ببینید و خلاصة باانصافانه برارید. خلاصه، یزید را در تاجیکستان همین وهابی‌ها یا سلفی‌های نوبرآمده دوست می‌دارند. گمان داشتیم که اینگونه فرقه‌ها در کشور ما نیست که متأسفانه پیدا شده‌اند.
منبع: خبرگزاری تسنیم
نظر شما