خبرگزاری شبستان، محمدرضا جایروند ـ قم: اربعین حسینی دیگری از راه رسید و میلیون ها عاشق از سراسر عراق و کشورهای مختلف جهان با پای پیاده به سوی کربلای معلا روانه شده اند.
امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده می‌فرماید: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمىدارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مىفرماید و یک درجه مرتبهاش را بالا مىبرد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مىفرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مىگویند: اى ولىّ خدا؛ گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(کامل الزیارات ص۱۳۴)
حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب در اول فروردین سال 1385 نیز درباره اهمیت پاسداشت و بزرگداشت روز اربعین حسینی چنین بیان کردند: «شروع جاذبه مغناطیسی حسینی در روز اربعین است، جابربن عبدالله را از مدینه بلند می‌کند و به کربلا می‌کشند، این همان مغناطیسی است که امروز هم با گذشت قرن‌های متمادی در دل من و شما هست».
پیاده‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین (ع) در روز اربعین ریشه تاریخی دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) می‌گذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه که در منابع شیعه معتبر مشهود است، در روز اربعین حضرت زینب کبری (س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام (ع) را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.
راهپیمایی در روز اربعین از زمان امامان معصوم(ع) در بین شیعیان رایج بوده است. سید محمدعلی قاضی طباطبایی در کتاب تحقیق درباره اول اربعین سیدالشهداء، زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند.
گفته شده است پس از دوره شیخ انصاری این سنت فراموش شده بود و محدث نوری آن ارا حیا کرد.
سال هاست دشمنان به شیوه های مختلف درصدد سنگ اندازی در برابر راهپیمایی میلیونی شیعیان و عاشقان خاندان عصمت و طهارت هستند اما همه توطئه ها هر سال با سیل بزرگترین تجمع بشری جهان از سر راه برداشته می شود.
این راهپیمایی باشکوه در حالی هر ساله با مشارکت بیش از 15 میلیون تن و با میزبانی فوق العاده شیعیان و حتی اهل تسنن عراق برگزار می شود که این مراسم در دوران دیکتاتوری صدام و حکومت حزب بعث ممنوع شده بود و تعداد بسیار کمی با سختی و مشقت فراوان می توانستند در زیارت اربعین در کربلا حضور یابند.
رهبر حزب بعث عراق در سال 1974 هرگونه عزای حسینی را ممنوع اعلام کرد و از آن زمان بود که فشار علیه هیأت ها به شدت افزایش یافت و برگزاری مراسم عزا به بازداشت و شکنجه مسئول هیأت می انجامید.
«عادل حبیب» از کاسبان شهر مقدس کربلا درباره شرایط آن زمان می گوید: حزب بعث چنان فضایی در کربلا و سایر شهرهای مذهبی به راه انداخته بود که هیأت های بسیار کمی که تعداد آنها از انگشتان دو دست کمتر است در قالب هیأت های کوچک اقدام به عزاداری می کردند.
وی می افزاید: این هیأت های ساده و کوچک که زمان برگزاری جلسات عزاداری چند دقیقه بیشتر طول نمی کشید نیز با سختی مواجه شده و مسئولان این مراسم بازداشت و شکنجه می شدند.
عادل حبیب با اشاره به نفوذ جاسوسان در این مراسم با هدف گزارش برگزاری به حزب بعث تصریح می کند: این کار سبب می شد تا اعتماد میان افراد شرکت کننده در جلسات عزاداری از بین برود و حتی به برادر خود نیز نمی توانستیم اعتماد کنیم. این مسائل سبب تعطیلی برخی هیأت ها شد.
وی اظهار می دارد که با وجود ممنوعیت راه اندازی هیأت عزاداری، هیأتی را به سوی حرم راه اندازی کرده و در نزدیکی حرم با ماموران حزب بعث درگیر می شوند اما بعثی ها که نسبت به واکنش مردم بیم داشتند، هیچ یک را بازداشت نکرده و اجازه ورود هیأت به حرم را دادند اما همه شرکت کنندگان در برگشت به منازلشان بازداشت و شکنجه شدند.
بازداشت و شکنجه تنها بخشی از جنایت صدام علیه شرکت کنندگان در عزای حسینی است چرا که بسیاری از کسانی که در مراسم عزای حسینی به ویژه اربعین سید و سالار شهیدان مشارکت کردند، جان خود را در این راه تقدیم کرده و با دست ددمنشانه دشمن به شهادت رسیدند.
«علی التمیمی» با اشاره به اعدام شخصیت های تاثیرگذار مذهبی جامعه عراق نظیر عارف البصری ادامه می دهد: در سال 1977 جمعی از شهروندان با وجود تهدیدهای حزب بعث به صورت پیاده به سوی کربلا راه افتادند که جمعی از آنان با گلوله های بعثی ها به شهادت رسیده و برخی دیگر در دادگاه های صوری محاکمه و اعدام شدند.
وی از اخراج دو تن از اعضای هیأت محاکمه به دلیل اعتراض به این محاکمه صوری از حزب بعث خبر داده و می گوید: صدام نیروهای فراوانی از گادر ویژه و ارتش و جاسوسان را در شهرهای کربلا، نجف، سامرا و کاظمین جهت جلوگیری از پیاده روی مردم به سوی حرم امام حسین(ع) گمارد اما برخی از مردم همچنان بر پیاده روی پافشاری می کردند.
این معلم عراقی درباره سنگ اندازی حزب بعث نسبت به پیاده روی اربعین حسینی چنین توضیح می دهد که زیارت اربعین حسینی در سال 1978 با تعطیلات میان سال مدارس مواجه شده بود اما رژیم صدام دستور داد امتحانات 10 روز به تعویق بیفتد تا امتحانات با اربعین حسینی همزمان شود.
وی تأکید کرد که مردم خشمگین از این اقدام صدام تصمیم گرفتند در روز 28 صفر آن سال به زیات امام حسین(ع) بشتابند که البته با جنگ روانی و بازداشت در ایست های بازرسی شدید نیروهای بعثی مواجه شدند.
این در حالی است که صدام دیکتاتوری به هلاکت رسیده عراق در جلسه با سران حزب بعث چنین ادعا می کند که زیارت بارگاه های ائمه حق همه شهروندان است اما پیاده روی سبب بسته شدن راه ها و اذیت شدن مردم می شود.
وی در کلیپی که از تلویزیون این کشور پخش شد، می گوید همه شهروندان می توانند به زیارت ائمه در نجف و سامرا و کربلا بروند اما ما باید در برابر پدیده های نامطلوب این زیارت که در پیاده روی نمایان است، بایستیم.
این در حالی است که صدام و سران بعث از زیارت بارگاه ائمه اطهار(ع) و پیاده روی مردم به سوی کربلا به شدت واهمه داشتند و حتی کسانی که از نخلگاه ها پیاده روی می کردند را نیز هدف قرار می دادند.
«عواد سعدون» که سال های زیادی از عمر خود را به دلیل فعالیت های انقلابی تحت پیگرد حزب بعث بود، درباره سختی های پیاده روی اربعین می گوید: پیاده روی اربعین در دوران صدام به دلیل ممنوعیت، از کارهای بسیار سخت محسوب می شد. امکان پیاده روی علنی به هیچ وجه وجود نداشت و حتی پیاده روی به صورت مخفی نیز با خطرهای فراوانی مواجه بود.
وی ادامه می دهد: کسانی که پیاده روی می کردند از لابه لای درختان و مزارع راه می رفتند تا شناسایی نشوند. مردم در بین راه استقبال بسیار خوب و البته مخفیانه از این افراد می کردند. برخی افراد نیز غذا را به شیوه های مختلف توزیع می کردند تا دستگیر نشوند.
این شهروند عراقی می افزاید: هر که در این راه قدم برمی داشت مجازات اعدام در انتظار او بود. یکی از نظامیان عراقی در این پیاده روی شرکت کرده و ماموران حزب بعث پس از اطلاع از این مساله، او را در آن مکان اعدام کردند.
یکی دیگر از مشکلات پیاده روی اربعین حضور مزدوران بعثی در میان زائران بود. عواد سعدون توضیح می دهد که این افراد همانند زائران اربعین حسینی پیاده روی کرده و شرکت کنندگان در این پیاده روی را شناسایی و گزارش می دادند.
طریق العلماء یا طریق الفرات نام مسیر قدیمی زائران پیاده کوفه به کربلاست و از کنار رود فرات می گذرد که امنترین راه برای پیاده روی در زمان دیکتاتوری صدام به شمار می رفت.
این مسیر در زمان ممنوعیت زیارت کربلا از سوی علما انتخاب و مرسوم شد و برای همین به طریق العلماء شهرت دارد. علت انتخاب هم پوشش نخلستانی مسیر و امکان پنهان شدن در شرایط تعقیب و گریز بود.
در دوره هایی از حکومت بعث، به دستور صدام، در بخشهایی از این مسیر تک تیراندازهایی مستقر شده بودند و بسیاری از زائران در این مسیر به شهادت رسیدند.
بازداشت، شکنجه و اعدام در طول تاریخ نتوانست شیعیان را از زیارت بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) بازدارد چرا که عاشقان عاشورا تشنه خون دادن در راه امامی هستند که جان خود و فرزندان و یارانش را تقدیم کرد تا اسلام زنده بماند.
نقل است متوکل عباسی برای اینکه جلوی زیارت این بارگاه ملکوتی را بگیرد، سهمیه قرار داده و دستور داده بود از هر 10 زائر، 3 زائر اعدام شوند. اما شیعیان بدون توجه به این مساله همچنین به زیارت آمده و شعار فداییان حسین(ع) سر می دادند.
متوکل که این وضع را دید دستور داد از هر 10 زائر، 9 نفر را اعدام کنند تا درس عبرتی برای دیگران باشد اما با دیدن پافشاری شیعیان برای زیارت دستور تخریب بارگاه را صادر و آب فرات را بر روی قبر امام جاری کرد که البته آب دور قبر می چرخید ولی قبر را فرانگرفت. اما چند ماه بعد به دست پسرش به قتل رسید و به زباله دان تاریخ پیوست.
تاریخ که همواره تکرار می شود درباره صدام و زائران اباعبدالله الحسین(ع) نیز تکرار شد و دیکتاتوری که به شیوه های مختلف در برابر زیارت این امام سنگ اندازی کرده و زائران فراوانی را اعدام و شهید کرده بود، سرانجام به زباله دان تاریخ پیوست اما زیارت بارگاه منور سید و سالار شهیدان همچنان ادامه یافته و میلیون ها تن در سیل جاری در شهرهای مختلف عراق در اربعین حسینی مشارکت می کنند.
نظر شما