به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران جمعه ای که گذشت به پایان رسید. مهمترین جشنواره فیلم کوتاه ایران که هر ساله از سوی انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان مرکز آموزش و تربیت جوانان علاقه مند به سینما و فیلمسازی، برگزار می شود. فیلم کوتاه و تجربی از جمله مدیوم های سینمایی است که در ایران طرفداران بسیاری دارد، جوان هایی که معمولا ورود به سینما را با ساخت آثار کوتاه آغاز می کنند و پس از آن، مسیر آینده فیلم سازی خود را برمی گزینند. به بهانه پایان جشنواره سی و ششم فیلم کوتاه و برای آگاهی از وضعیت این ژانر سینمایی در ایران با «هادی عزیزی»، هنرمندی که فعالیت خود را در تئاتر آغاز کرد و اکنون چندسالی است با انجمن سینمای جوان همکاری می کند، به گفتگو نشسته ایم:
وقتی تعداد آثار داستانی ارسال شده به جشنواره فیلم کوتاه تهران را با تعداد فیلم های تجربی مقایسه می کنیم، نسبت فیلم های تجربی بسیار اندک است. با توجه به این که فیلم کوتاه عرصه تجربه جوانان برای ورود به مدیوم های دیگر فیلمسازی تلقی می شود، راهکار پیش رو برای تقویت سینمای کوتاه تجربی چیست؟
بسیاری از آن ها که در زمینه فیلم کوتاه فعالیت می کنند با این تلقی که سینمای کوتاه پلی به سوی مدیوم های دیگر سینمایی است مخالف اند؛ به این معنا که جوانان علاقمند به سینما برای کسب تجربه فیلم کوتاه بسازند تا پس از آن توانایی ساخت فیلم بلند را پیدا کند.
خودتان کدام رویکردها را می پسندید؟ کدام یک از رویکردها به فیلم کوتاه در جامعه ما قوی تر است؟
شخصا برای فیلم کوتاه استقلال قائلم و آن را پلی به سوی فیلمسازی بلند نمی دانم اما در فضای کنونی فیلم سازی ایران فرضیه ساخت فیلم کوتاه برای ورود به سینمای بلند قوی تر است.
با توجه به تجربه حضورتان در تئاتر و سینما اگر بخواهیم تعریفی از سینما و تئاتر تجربی ارائه دهیم، چه می توان گفت.
وقتی می توان از سینما یا تئاتر تجربی سخن گفت که بیانی تازه در مدیوم در میان باشد. مثلا وقتی در دوره های گذشته فیلم کوتاه با داوران خارجی گفتگو می کردم، غالبا معتقد بودند فیلم هایی که در جشنواره فیلم کوتاه در بخش تجربی به نمایش درمی آیند، در واقع تجربی نیستند و در جشنواره های دیگر به عنوان تجربی شناخته نمی شوند.
پس این آثار در جشنواره فیلم کوتاه بر چه مبنایی در زمره فیلم های تجربی دسته بندی می شوند؟
در کشور ما فیلم و تئاتر تجربی بیشتر به اثری اطلاق می شود که المان های سورئالیستی دارد در حالی که در عرصه جهانی اثری است که در ساختار خود از زبانی تازه بهره ببرد. به عبارت دیگر می توان گفت دایره مفهومی فیلم تجربی در میان فیلمسازان ایرانی گسترده تر از دیگر نقاط دنیاست و همین که فیلم رئال نیست، تجربی محسوب می شود.
در سال های اخیر شاهد حضور گسترده فیلم های کوتاه ایرانی در جشنواره های خارجی و کسب جوایز متعدد از این رویدادها هستیم. آیا زمینه حضور آثار ایرانی در فضای بین المللی بیش از پیش فراهم شده است؟
یکی از مهمترین زمینه این افزایش حضور، پیشرفت تکنولوژی و سهولت ارسال آثار جشنواره های بین المللی است. در گذشته اگر فیلمسازی می خواست اثرش را به یک فستیوال خارجی بفرستد باید آن را به صورت فیزیکی ارسال می کرد اما اکنون پلتفرم های نوین، زمینه حضور در فضای بین المللی را متحول کرده است. در نتیجه حضور پررنگ فیلم های کوتاه ایرانی در فضای بین المللی را شاهدیم که برقراری این ارتباط تازه، بالطبع بر ساختار و کیفیت آثار نیز تاثیر گذاشته است.
نظر شما