به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، سومین نشست از سلسله برنامه‌های چهره خوانی (چهره‌ها چگونه کتاب می‌خوانند؟) با حضور ناصر فیض نویسنده و شاعر طنزپرداز در تالار فرهنگ مرکز همایش‌های کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
«ناصر فیض» در ابتدای این نشست به تشریح طنازی در شعر و کلام پرداخت و گفت: شاخه‌های هنری منافاتی با یکدیگر ندارند اما در طنز رعایت ظرافت‌ها و نکات ضروری است. شناخت ظرفیت فردی که مورد خطاب طنز قرار می‌گیرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
وی با تاکید بر دقت در شوخی با افراد ناآگاه، تصریح کرد: برهمین اساس باید گفت که طنزپردازی نیاز جدی به شناخت طرف مقابل و ظرفیت‌های آن دارد، طنزپردازی رندی خاصی می‌طلبد و اگر به سمت خط قرمزها نرود اصلا طنزپرداز نیست.
این شاعرطنزپرداز در ادامه به تشریح ظرافت‌های زبانی در طنزپردازی پرداخت و افزود: ذات طنز اعتراض و توجه به ناخوشایندی‌ها است و در این بین شناخت مخاطب باعث می‌شود تا به اثر روح داده شود.
فیض با اشاره به تاریخچه تشکیل دفتر حوزه هنری طنز در ایران، گفت: این دفتر به پیشنهاد ابوالفضل زرویی نصرآباد طنزپرداز فقید در حوزه هنری بنا شد و به دنبال آن اولین شب شعر طنز با عنوان «حلقه رندان» برگزار شد.
وی با اشاره به استقبال بی‌نظیر اهل قلم از تاسیس این دفتر، تصریح کرد: مداومت در برگزاری جلسات ادبی طنز به جایی رسید که امروز شاهد برگزاری جشنواره طنز و چاپ مجموعه رمان طنز هستیم و هم اکنون چند ناشر از جمله انتشارات «قاف» و «سپیده باوران» فقط به چاپ کتاب طنز می پردازند.
این شاعر و نویسنده با تاکید بر اینکه معیارهای طنز در طنزپردازی باید رعایت شود، گفت: به اعتبار طنز می‌توان یک سری از حرف‌ها را گفت و درواقع در شعر و هنر اجازه بیشتری برای نقد وجود دارد.
فیض درباه شیوه مطالعه خود ادامه داد: من فقط شب‌ها کتاب می‌خوانم، مطالعه درست و حسابی فرصت و تمرکز می‌خواهد، شب در میان شاعران بسیار اهمیت دارد و بسیار هم به آن اشاره شده و بیشتر شاعران شب‌ها شعر می‌سرایند.
وی تصریح کرد: هر فردی شیوه خاص مطالعه خود را دارد البته این مساله به زمان و مکان مطالعه بستگی داشته برای مثال در مترو نمی‌توان رمان خواند این مکان برای خواندن داستان‌های کوتاه مناسب‌تر است تا رشته مطلب از دست خواننده رها نشود.
این طنزپرداز به بیان خاطراتی درباره آغاز فرآیند مطالعه خود پرداخت و افزود: پدرم فاضل و اهل مطالعه بود و کتاب‌های زیادی داشت. روزی از میان کتاب‌های او کتاب شعر ایرج میرزا را انتخاب کردم و خواندم و بعد از آن کتاب «هوپ هوپ نامه» میرزا علی اکبر صابر را خواندم. این کتاب چاپ باکو از قلم خوبی برخوردار بود و مطالب انتقادی داشت. باید بگویم با خواندن این کتاب به طنز علاقه‌مند شدم.
وی به پذیرش خود در رشته پزشکی در سال 65 اشاره کرد و گفت: به دلایلی از ادامه خواندن این رشته تحصیلی منصرف شدم اما همچنان مطالعه کتاب های پزشکی را ادامه می دهم و علاقه مند به آن هستم.
وی به جایگاه و نقش کتاب در سال‌های نوجوانی خود اشاره کرد و گفت: در آن دوران که وسیله‌های ارتباطی بسیار محدود بودند، کتاب از جایگاه و اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود به طوری که ما را به جهان وصل می‌کرد.
فیض در پایان خواندن کتاب «نیست انگاری در شعر معاصر» نوشته یوسفعلی میر شکاک را پیشنهاد کرد و گفت: در این کتاب به شعر بسیاری از شعرا از جمله شاملو، فروغ فرخزاد و ... پرداخته شده است.
بنا بر این گزارش، برنامه چهره‌خوانی که نام آن از دو مقوله چهره‌ها چگونه کتاب می‌خوانند؟ و خوانش چهره و سیمای مطالعاتی شخصیت های شناخته شده وام گرفته شده در راستای گسترش و ترویج فرهنگ مطالعه برنامه ریزی شده است.
سلسله برنامه چهره‌خوانی سازمان اسناد و کتابخانه ملی با محوریت به اشتراک گذاشتن تجربه‌های کتاب خوانی چهره‌های مطرح، اندیشمندان و نویسندگان تدارک دیده شده است و سومین برنامه از این مجموعه با حضور ناصر فیض، در تالار فرهنگ مرکز همایش‌های سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
نشست‌های پیشین این برنامه با حضور اکبر ثبوت پژوهشگر تاریخ و فلسفه اسلامی، مسعود فروتن نویسنده و گوینده کتاب‌های صوتی و محمدرضا سرشار نویسنده، پژوهشگر و منتقد ادبی برگزار شد.
نظر شما