به گزارش خبرگزاری شبستان از اصفهان به نقل از ستاد خبری کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امیرالمومنین امام علی(ع)، آیت‌الله العظمی شیخ «جعفر سبحانی» به مناسبت یکهزار و چهارصدمین سال شهادت حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(ع) و همزمانی آن با کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امیرالمومنین امام علی(ع) پیامی صادر کرد. متن این پیام به شرح زیر است:
زاده کعبه و شهید محراب، پس از چهارده قرن
امیرمؤمنان علی(ع)، در کعبۀ معظمه دیده به جهان گشود و در محراب مسجد کوفه جام شهادت نوشید و به لقاء الله پیوست «نازم به حسن مطلع و حسن ختام او»
میسر نگردد به کس این سعادت/ به کعبه ولادت به مسجد شهادت
در ماه مبارک سال جاری (1400) درست 14 قرن از شهادت این پیشوای بزرگ میگذرد. شایسته است لیالی و ایام متبرکه قدر که همزمان با شهادت آن بزرگوار است، یادواره ویژه‌ای برگزار گردد.
در معرفی مقام منیع امیرمؤمنان(ع)، رساله‌ها، کتابها، موسوعه‌هایی به وسیله محققان اسلامی نوشته شده است، حتی گروهی از نویسندگان مسیحی، شایسته‌ترین تحقیقات در زندگی آن حضرت انجام داده‌اند و همگی در حد توان کوشیده‌اند که بخشی از زندگانی آن ولی‌الله را ترسیم کنند و کنگره‌هایی درمورد شناسایی فضائل و مناقب و خدمات ارزنده و بی‌نظیر آن حضرت از دوران کودکی تا لحظۀ مرگ، تشکیل داده‌اند و همگی معترفتد که به ساحل این دریای فضیلت نمی توان رسید.
القاب آن حضرت که در روایات وارد شده، می تواند بیانگر گوشه‌ای از مقامات معنوی آن امام همام باشد.
ویژگیهای آن حضرت در احادیث اهل سنت
او امیرمؤمنان، سرور مسلمانان، پایان بخش اوصیاء، نخستین مؤمن به رسالت خاتم پیامبران، باوفاترین شخص به پیمانهای الهی و داناترین فرد به احکام الهی و قضایا، باب علم نبی اکرم(ص)، پرچم هدایت، منبع نور، پاک کننده کعبه از بت و بت پرستی، بی پروا در اجراء احکام الهی، شهید در خانه خدا در حال نماز.
عناصر سازنده شخصیت او
شخصیت هر انسانی، بر اساس آنچه روان شناسان میگویند به سه عامل مهم بر می گردد که هر کدام تأثیر فراوانی در شکل گیری شخصیت انسان دارند، این سه عامل عبارتد از: وراثت، فرهنگ، محیط زندگی. امام علی(ع) به شیوه بشری از این قاعده مستثنی نیست و ما فقط به بیان ضلع نخست بسنده می کینم و از بیان دو ضلع دیگر به خاطر ضیق مجال صرف نظر می‌نماییم .
امام و وراثت از پدر و مادر
پدر بزرگوار آن حضرت ابوطالب معروف به سیدالاباطح، سرور مکیان، و پیشوای هاشیمان شخصیتی است که سرپرستی پیامبر خدا را فزون از چهل سال بر عهده داشت و در حفاظت و نشر آموزه‌های توحید، نهایت جانفشانی و فداکاری انجام دادو سروده‌های او در ستایش از پیامبرو رسالت او حاکی از ایمان عمیق او به رسالت برادرزاده خود بود که به یک بیت بسنده میشود :
لیعلم خیار الناس ان محمداً نبی کموسی خطه فی الکتب
بهترین مردم بدانند که محمد پیامبر مانند موسی و مسیح بن مریم است .
اما مادرش فاطمه دختر اسد فرزند هاشم است، این بانو قبل از بعثت پیامبر، پیروان آیین ابراهیم(ع) بود، در هنگام درد زایمان به مسجدالحرام آمد و خود را به دیوار کعبه چسبانید و از خدا خواست که تولد این فرزند را که در شکم دارد اسان سازد، در این لحظه مادر علی (ع)، اعجاز آسار وارد کعبه شد و وضع حمل پایان یافت و فرزند فاطمه لقب ولیدالکعبه یافت.
زندگی علی(ع) در خانه رسول خدا(ص)
پیامبر خدا(ص) به خاطر رویداد قحطی، علی(ع) را به خانه خود برد، و تربیت او را بر عهده گرفت و حضرت به این بخش از زندگی در خطبه قاصعه چنین اشاره می کند:
«شما قطعاً از جایگاه بسیار نزدیک و مقام ویژه‌ام نزد رسول خدا آگاه نیستید، او مرا در دامان خویش می نشاند در حالی که کودکی بودم مرا در آغوش می گرفت و در بستر خویش می خواباند، بدنش را به بدنم می چسبانید، بوی خوشش به مشامم می رساند ، غذا را لقمه لقمه در دهان می گذاشت .
علی(ع) در غار حرا
عنایت پیامبر(ص) برای پرورش امام ادامه داشت تا آنجا که علی (ع) را به همراه خود به غار حرا می برد، خود حضرت این بخش از زندگی خود را چنین بیان می کند:
«پیامبر هر سال چند ماهی در غار حرا به سر می برد، تنها من او را می دیدم، و کسی جز من او را نمی دید. من صدای شیطان به هنگم نزول وحی بر پیامبر را شنیدم. عرض کردم: ای رسول خدا این ناله چیست ؟ فرمود: این شیطان است که از پرستیدنش نا امید گشت ، سپس فرمود: تو می شنوی آنچه من می شنوم، می بینی آنچه را که من می بینم، جز این که تو پیامبر نیستی و جانشین من می باشی ».
در آغاز بعثت پیامبر، امام نوجوانی است که از نظر مقامات معنوی به جایی رسیده بود که سیمای فرشتگان را می دید و صداهای برزخی را می شنید، و به مقامی می رسد که پیامبر (ص) در حق او می فرماید: « إِلَّا أَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِيٍّ وَ لَكِنَّكَ وَزِيرٌ وَ إِنَّكَ لَعَلَى خَيْرٍ»
سخن دربارۀ مقامات معنوی و جهاد مستمر او در راه خدا و زهد و پیراستگی او، آگاهی او از معارف و احکام خدا و تربیت انسانهای والا و نبرد او با پیمان شکنان و دو گروه و ده‌ها امثال اینها در این مقام نمی گنجد و فقط در این مقام از کلیه شخصیتهایی که این فضای روحانی را به وجود آورده اند سپاسگزاری می شود و امید آن دارد که نگارنده با این نوشته کوتاه در عداد شیفتگان یوسف زمان محسوب شود و شاید مشمول الطاف بی کرانش گردد.
نظر شما