به گزارش خبرنگار شبستان از مشهد، محسن فرمهینی فراهانی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد تهران و دکترای فلسفه ی تعلیم و تربیت، شب گذشته (24 آذر)، در اولین نشست تخصصی گفتمان تربیت که با حضور جمعی از مربیان تربیتی منتخب آموزش و پرورش مشهد، در مؤسسه خدمات مشاوره ای آستان قدس رضوی برگزار شد، گفت: در بحث تربیت دینی باید به صلاحیت ها وشایستگی های مربی تربیتی، چگونگی پاسخ به سؤالات و آسیب شناسی دانش آموزان توجه نماییم.
وی در خصوص تربیت دینی به دو نگاه کلی عام و خاص تربیت دینی اشاره کرد و افزود: تربیت دینی به عنوان تربیت عام، تمام تربیت ها را فرا می گیرد و لذا هرچه اهداف ما در تربیت غایی باشد آن هدف نیز تربیت دینی است.
فرمهینی فراهانی در رابطه با تربیت دینی خاص اظهار داشت: تربیت دینی خاص، زمینه ساز رفتار و عملکرد دینی دانش آموزان برای تقویت در حوزه دانش، اطلاعات و حوزه دینی و همچنین نیز زمینه سازی برای ایمان به عقاید دینی خاص تر در دروسی مانند تعلیمات دینی و قرآن است.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد تهران صلاحیت شخصی، حرفه ای و فنی را از صلاحیت های مورد نیاز مربیان دانست و خاطرنشان ساخت: در صلاحیت فنی فرد باید علم و مهارت انتقال اطلاعات به دانش آموزان را داشته باشد و این مهارت بیشتر در مورد علم آن کار مد نظر است.
وی با بیان اینکه مربی هر اندازه دارای رفتار انسانی باشد اما تسلط علمی نداشته باشد جایگاه خاصی در بین دانش آموزان ندارد، به صلاحیت و توانایی حرفه ای مربیان تربیتی اشاره و تصریح کرد: مربی دارای علم باید توانایی ارائه مفاهیم علم و مهارت های "ارزشیابی، ارائه درس، برنامه ریزی درسی" را داشته باشد و نیز باید محتوای تربیتی و درسی خود را به درستی انتخاب نماید.
فرمهینی فراهانی خصوصیات ذاتی افراد و رفتار را از ویژگی های شخصی و رفتاری مؤثر در صلاحیت شخصی مربی تربیتی دانست و اذعان داشت: ویژگی های جسمانی، نگارش با طرز فکر و مهارت های بین فردی باید جزء خصوصیت ذاتی مربیان و ملاحظه کاری، همکاری و تعاون، تحسین و تمجید و رفتار دوستانه جزء ویژگی های رفتار مربیان تربیتی باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد تهران مهرورزی، خیراندیشی و حرص ورزی در راه علم و دانش را برخی از ویژگی های مربی "پرورشی" در آینه احادیث برشمرد و افزود: غمخواری، مردمی "درد آشنا"، سخن دان و نرمی در سخن، اخلاص و انگیزه و پایبندی مربی به گفتار خویش در عمل نیز از ویژگی های دیگر مربی در آینه احادیث است.
وی با بیان این نکته که شک گذرگاه خوبی است اما توقفگاه خوبی نیست به شیوه های پاسخگویی به شبهات دینی اشاره و تصریح کرد: شبهه یک سؤال است اما هر سؤالی شبهه نیست، بهتر است در مدارس چون پرسش ها نیت تخریب ندارند به جای کلمه شبهه، پرسش یا سؤال بگذاریم و شناخت مخاطب و ارتباط عاطفی مؤثر زمینه ای برای رفع شبهه است.
فرمهینی فراهانی با تأکید بر اینکه رویکرد عقلانی در پاسخ به تمام شبهات مؤثر و نقطه شروع تربیت دینی نیست، اظهار داشت: شروع تربیت دینی در سنین پایین با عقل و استدلال ممکن نیست و از طرف دیگر ایمان محوری افراطی هم مطلوب به فایده نیست، بنابراین رویکرد تربیتی باید به سوی نمونه های معتدل تر آن یعنی عقل گرایی اعتدالی جهت گیری شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد تهران در خصوص آسیب های عمده تربیت دینی، گفت: دلیل عمده عدم موفقیت در راه تربیت دینی نقص در برنامه ها است نه نقص در کودکان و یا در دین، و این آسیب ها بیشتر نا آگاهانه و ناهشیارانه اما دلسوزانه و خیرخواهانه است.
فرمهینی فراهانی از منظرهای مختلف آسیب ها و اشکالات مربیان در تربیت دینی را بررسی کرد و اذعان داشت: برخی آسیب ها متوجه مربیان، خانواده، اصول تربیتی و برنامه ریزی درسی "هدف، روش، محتوا" است.
وی ادامه داد: روش های مناسب تربیت دینی و آسیب شناسی آن ترغیب و ترهیب، وعده و وعید، موعظه، ارشاد و راهنمایی، امر به معروف و نهی از منکر و حصاربندی، حصار شکنی و مرزشناسی سه نوع روش تربیت که بهترین آن روش مرزشناسی است که به همین علت نباید ارتباط کودکان، نوجوانان و جوانان را با محیط بیرون قطع کرد.
پایان پیام/
نظر شما