به گزارش خبرگزاری شبستان، بهرام قاسمی در توییتی به مناسبت بزرگداشت مولانا نوشت: روز بزرگداشت آفریدگار و نادره نابغه نقطه پیوند خجسته شعر، عرفان، فلسفه، اخلاق و عشق و آدمیت و معنویت حضرت مولانا جلال الدین رومی را که در پس گذشت قرون و اعصار همچنان در بلندترین نقطه شعر و ادب پارسی جهان قرار دارد و روز به روز بر سیل مشتاقان و دوستداران آثار بیادگار و ماندگار او دلبستگی بیشتری می یابند را گرامی می داریم.
او در پیشگاه شعر و عرفان و فلسفه و با نگاه انسانی اش در سایه شمس و تمسک به مکتب عشق، عرفان و سیر و سلوکی تاریخی و ممتاز را بدان حد تکامل بخشید که امروز هنوز یکی از سرآمدان عرصه شعر و ادب و عرفان نه تنها پارسی گویان و پارسی خویان که نادره ای در طراز جهانی و در گستره علم و دانش و فلسفه و حکمت جهان پایدار و سرفراز سر به آسمان ها کشیده و بی هیچ تردیدی ماندگار و مانا بر سکوی افتخارات بزرگان دانش و علم بشری خواهد درخشید و در آینده نیز بیش از گذشته خورشید عالم تاب او بر گستره هر چه بیشتری از جهان و در جمع اصحاب فضل و ادب و شعر و عرفان خواهد درخشید.
مولانا امروز دیگر نه به ما پارسی گویان و فارسی خوانان که به تمامی فرهنگ ها و جوامع بشری و به پر شمار فرهیختگانی که در فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی تا آمریکای شمالی در گرو عشق فهم و درک و ادراک او هستند، تعلق دارد. مولانا که عارف و عامی را به وجد و سرور و اندیشمندان و حکما و فلاسفه را به تفکر و اندیشه وا می دارد و او را بر بال های شعر و گفتار نغز خود تا اوج کهکشانهای ناپیدا و بی انتهای جهان خلقت پرواز می دهند، بی شک می تواند مظهری از همدلی و درک درد مشترک جهان از هم گسیخته و وامانده از اختلافات و مظهر مدارا و رواداری و انسانیت به معنای خاص خود باشد.
ما ایرانیان و مردم این سرزمین که با معنویت و عرفان و فلسفه و اندیشه بزرگانی چون او و دیگر دردانه های پرشمار زیست و زندگی کرده ایم، باید بتوانیم بیش از آنچه تاکنون بدان همت نهاده ایم در گسترش این فرهنگ و مکتب عرفانی- انسانی کوشا باشیم و باید بیش از آن که وقت و زمانه بگذرد ارزش های بزرگ و داشته های بی نظیر خود را بدان گونه که بایسته است پاس داریم و این پاسداشت تنها به ترویج آثار این بزرگمردان ممکن خواهد شد. نسل های امروز و آیندگان هرگز نباید از میان داشته های ارزشمند جهان شمول و چهره های تاریخی خود در جهان فرهنگ و ادب و عرفان که سرمایه بزرگ و دیرینه و امروز و فردای ما می تواند باشد، ناگزیر به انتخابی از میان نامطلوب ترین ها باشند.
آنچه عیان است این است که امروز جهان از اوج معنویت خود در نشیبی ناباورانه سقوط را تجربه میکند و هنر و اخلاق و معنویت از عرش اندیشه مولانا و حافظ و سعدی و..... به پرتگاهی سرنگون شده و این ماییم و همه آنانی که در یک درد آشنا و شاید مشترک نیازمند باز اندیشی و بازخوانی این میراث گرانسنگ جهانی اند.
نظر شما