به گزارش خبرگزاری شبستان در همدان، ربیع الاول سومین ماه از ماه‌های قمری و از ماه‌های فرخنده برای شیعیان و اهل بیت(ع) است، ماه ربیع الاول بعد از دو ماه حزن انگیز محرم و صفر قرار گرفته است، ربیع به معنى بهار است، گفته شده علت اینکه به این ماه ربیع گفته مى شود این است که در زمان نامگذاری این ماه در فصل بهار قرار داشته است.
ماه «ربیع الاول» همانگونه که از نام آن پیداست بهار ماه‌ها است؛ به جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه ذخایر برکات خداوند و نورهاى زیبایى او بر زمین فرود آمده است . زیرا میلاد رسول خدا (ص) در این ماه است و مى توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین رحمتى مانند آن به خود ندیده است.
آغاز ماه ریبع الاول بیان گر حوادث تاریخی مهمی است که از آن جمله، حادثه مهم و تاریخی لیله المبیت، هجرت حضرت محمد(ص) از مکه به مدینه، ولادت پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق(ع) ، ازدواج حضرت محمد(ص با حضرت خدیجه(ع)، آغاز امامت امام مهدی(عج) و هلاکت یزید بن معاویه از جمله حوادث فرخنده این ماه است.
همچنین غزوه بنی نضیر در سال چهارم هجری، صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه در سال ۴۱ قمری، شهادت حضرت امام حسن عسگری(ع) در سال ۲۶۰ قمری، واقعه احراق مکه در هنگام جنگ یزید با عبدالله بن زبیر در سال ۶۴ قمری، حادثه صاحب زنج و قتل ۳۰۰ هزار نفر از مردم بصره به دست موفق عباسی در سال ۲۵۸ از دیگر حوادث مهم ماه ربیع الاول است.
مهمترین اعمال ماه ربیع الاول
شب اوّل:
این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخى واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکّه به قصد هجرت به سوى مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مۆمنان على(ع) براى اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(ص) خوابید.
آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ ؛ بعضى از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودى خدا مى فروشند و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حقّ آن حضرت نازل شد.
سال هجرت رسول خدا(ص) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلى عظیم در جهان اسلام روى داد.
1- روزه گرفتن به شكرانه سلامتی پیامبر اعظم و امیرمۆمنان از گزند كفار و مشركان در اول ربیعالاول.
2- خواندن زیارت پیامبر (ص) و علی (ع) در این روز.
روز هشتم:
در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسکرى(ع) طبق روایتى واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن (عج) آغاز گردید.
- در این روز شایسته است زیارت امام حسن عسکری(ع) خوانده شود.
روز دهم :
روز ازدواج رسول خدا(ص) با حضرت خدیجه کبرى(ع) است در حالى که رسول خدا(ص) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(ع)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزارى مستحب شمرده شده است.
روز دوازدهم:
این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینى و مسعودى و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبىّ مکرّم اسلام(ص)است.
همچنین در این روز، رسول خدا(ص) بعد از 12 روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید و نیز روز انقراض دولت بنى مروان در سال 132 است.
اعمال مستحب در این روز به شكرانه انقراض دولت اموی دو مورد است:
1- روزه گرفتن.
2- دو ركعت نماز مستحبی كه در ركعت اول بعد از حمد، سه بار سوره كافرون و در ركعت دوم بعد از حمد سه بار سوره توحید خوانده می‌شود.
روز چهاردهم:
در سال 64 در چنین روزى، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.
وى پس از سه سال و نُه ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمى بود که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابى عبداللّه الحسین(ع) و یارانش مى‌باشد - در سنّ سى و هفت سالگى در منطقه «حوران» زندگى ننگینش به پایان رسید جنازه‌اش را در دمشق دفن کردند ولى اکنون اثرى از او نیست.
شب هفدهم:
طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(ص) است و شب بسیار مبارکى است.
1- غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل
2- روزه، كه براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمّه معصومین(ع)آمده است: كسى كه روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یكسال را مقرّر مى فرماید.
3- دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مۆمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.
4- زیارت رسول خدا(ص) از دور و نزدیک در روایتى از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسى است كه به هنگام حیاتم به سوى من هجرت كرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیك زیارت كنید، از همان راه دور به سوى من سلام بفرستید (كه به من مى‌رسد).
5- زیارت امیر مۆمنان، على(عل) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتى كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزى كنار ضریح شریف آن حضرت(ع) وى را زیارت كرد
6- تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبىّ اكرم(ص) سفارش بسیار كرده است.
بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایى جشن‌ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبىّ مكرّم اسلام(ص)، سیره و تاریخ زندگى او آشنا شوند و از آن، براى ساختن جامعه‌اى اسلامى و محمّدى بهره كامل گیرند.
همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(ص)، در چنین شبى معراج آن حضرت صورت گرفت
روز هفدهم:
همان گونه که گفتیم مشهور میان علماى امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(ص) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است، همچنین در چنین روزى در سال 83 هجرى قمرى، ولادت امام صادق(ع) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.
برای روز هفدهم ربیع الاول دو رکعت نماز مستحب بیان شده است، به گونه‌ای که در رکعت اول بعد از یک حمد ده مرتبه انا انزلنا خوانده می‌شود و در رکعت دوم بعد از حمد ده مرتبه سوره توحید خوانده می‌شود.
روز بیست و دوم:
در روز بیست و دوم ماه ربیع الاول جنگ بنی نضیر رخ داد، این جنگ در سال چهارم بعد از هجرت شکل گرفت که در آن طایفه ای از یهودیان برای جنگ با مسلمانان آماده شدند اما از آنجا که خداوند مقدر فرموده بود آنان شکست خوردند.
ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم انگیز و اندوه بار شهادت امام حسن عسکرى(ع)است، ولى از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمى مرتبت رسول گرامى اسلام(ص) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(ع) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادى و جشن و سرور است.
از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(ص) که سرچشمه دگرگونىِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیة اللّه، همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز مى‌باشد در مجموع از ماه‌هاى بسیار پربرکت و پرخاطره است، که سزاوار است، همه علاقه مندان مکتب اهل بیت(ع) آن را ارج نهند و گرامى بدارند.
نظر شما