به گزارش خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرارسیدن نخستین شب از لیالی موسوم به شب قدر مروری داریم بر ارتباط این شب های عظیم الشأن با وجود مقدس حضرت ولیعصر(عج).
از سوره «قدر» به خوبی استفاده می شود که ملائکه در شب قدرِ هر سال به جهت تقدیر همه کارها بر زمین فرود می آیند؛ «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ * وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ * لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ * سَلامٌ هِیَ حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْر»(۱)؛ (ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کردیم * و تو چه میدانی شب قدر چیست؟! * شب قدر بهتر از هزار ماه است * فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای [تقدیر] هر کاری نازل می شوند * شبی است سرشار از سلامت [و برکت و رحمت] تا طلوع سپیده).
در سوره «دخان» نیز به این موضوع اشاره شده است، آنجا که می فرماید: «حم * وَ الْکِتَابِ الْمُبِینِ * إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فیِ لَیْلَةٍ مُّبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ * فِیهَا یُفْرَقُ کلُ أَمْرٍ حَکِیمٍ»(۲)؛ (حم * سوگند به این کتاب روشنگر * که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم * ما همواره انذار کننده بوده ایم * در آن شب هر امری بر اساس حکمت [الهی] تدبیر و جدا می گردد).
می دانیم که ماه رمضان تا روز قیامت تکرار می شود و در نتیجه لیلة القدر نیز تا روز قیامت استمرار دارد پس نزول ملائکه و روح نیز در هر شب قدر تکرار می شود؛ اما سؤال این است که ملائکه و روح که در هر سال شب قدر بر زمین فرود می آیند بعد از رسول خدا(ص) بر چه کسی وارد می شوند؟ با تأمل و دقت پی می بریم که در هر زمان باید امامی کامل و معصوم وجود داشته باشد تا محل نزول ملائکه و روح گردد.
امام باقر(ع) در این باره می فرمایند: «وَ یَا مَعْشَرَ الشِّیعَةِ خَاصِمُوا بِسُورَةِ «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ» تَفْلُجُوا، فَوَ اللَّهِ إِنَّهَا لَحُجَّةُ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی عَلَی الْخَلْقِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّهَا لَسَیِّدَةُ دِینِکُمْ وَ إِنَّهَا لَغَایَةُ عِلْمِنَا یَا مَعْشَرَ الشِّیعَةِ خَاصِمُوا بِ «حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ» فَإِنَّهَا لِوُلَاةِ الْأَمْرِ خَاصَّةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله)»(۳)؛ (ای جماعت شیعه با خصم خود به سوره «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ» محاجه کنید که پیروز خواهید شد، پس سوگند به خدا که این سوره از برای حجت خداوند تبارک و تعالی بعد از رسول است این سوره همانا مدرک دین شما و نهایت علم ما است. ای جماعت شیعه با آیه «حم وَ الْکِتابِ الْمُبِینِ ...» بحث کنید؛ زیرا این آیات اختصاص به والیان امر بعد رسول خدا دارد...).
ایشان همچنین می فرمایند: «وَ ایْمُ اللَّهِ إِنَّ مَنْ صَدَّقَ بِلَیْلَةِ الْقَدْرِ لَیَعْلَمُ أَنَّهَا لَنَا خَاصَّةً ...»(۴)؛ (به خدا سوگند همانا هر کس تصدیق کند لیلة القدر را علم پیدا می کند که از برای ما است ...).
امام امیر المومنین(علیه السلام) به ابن عباس فرمودند: «إِنَّ لَیْلَةَ الْقَدْرِ فِی کُلِّ سَنَةٍ وَ إِنَّهُ یَنْزِلُ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ أَمْرُ السَّنَةِ وَ إِنَّ لِذَلِکَ الْأَمْرِ وُلَاةً بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) فَقُلْتَ مَنْ هُمْ؟ فَقَالَ أَنَا وَ أَحَدَ عَشَرَ مِنْ صُلْبِی أَئِمَّةٌ مُحَدَّثُونَ ...»(۵)؛ (شب قدر در هر سال هست، و در آن شب امر یک سال نازل می شود برای آن والیانی است بعد از رسول خدا(ص)؛ ابن عباس می گوید عرض کردم: آنان چه کسانی هستند؟ حضرت(ع) فرمودند: من و یازده نفر از صلب من که همگی امام و محدثند ...).
به همین جهت است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به اصحاب خود فرمودند: «آمِنُوا بِلَیْلَةِ الْقَدْرِ إِنَّهَا تَکُونُ- لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ لِوُلْدِهِ الْأَحَدَ عَشَرَ مِنْ بَعْدِه»(۶)؛ (به لیلة القدر ایمان آورید؛ زیرا برای علی بن ابی طالب(ع) و یازده فرزند بعد از اوست).(۷)
پی نوشت ها؛
(۱) سوره قدر، آیه ۱ تا ۵؛
(۲) سوره دخان، آیه ۱ تا ۴.
(۳) الکافی، کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفاری، علی اکبر و آخوندی، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ۱۴۰۷ قمری، چاپ: چهارم، ج ۱، ص ۲۴۹، (باب فی شأن إنا أنزلناه فی لیلة القدر و تفسیرها)؛
(۴) الکافی، همان، ص ۲۵۳، ح ۹؛
(۵) الکافی، همان، ص ۲۴۷، ح ۲؛
(۶) کمال الدین و تمام النعمة، ابن بابویه، محمد بن علی، محقق / مصحح: غفاری، علی اکبر، اسلامیه، تهران، ۱۳۹۵ قمری، چاپ: دوم، ج ۱، ص ۲۸۱، باب ۲۴ (ما روی عن النبی(صلی الله علیه و آله) فی النص علی القائم(علیه السلام) و أنه الثانی عشر من الأئمة)، ح ۳۰؛
(۷). گردآوری از: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضوانی، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، ۱۳۹۰ ش، ص ۲۸۷.
برگرفته از پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله العظمی مکارم‌شیرازی
نظر شما