«محمود اکرامی فرد»، شاعر و نویسنده و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان درباره نقش اصحاب فرهنگ و هنر در ایجاد وفاق ملی به عنوان شعار محوری دولت چهاردهم گفت: جامعه فرهنگی و شخصیت هایی که در این حوزه فعال هستند جزو گروه های مرجع جامعه هستند یعنی از یک سو این افراد با قدرت فرهنگی و هنری می توانند جهت بدهند جریان فرهنگی و هنری جامعه را و از یک سو خودشان به عنوان گروه های مرجع مردم باشند؛ یعنی مردم در رفتارها و گفتارها و هنجارهای اجتماعی شان از اینها الگو بگیرند.
این شاعر و نویسنده و استاد دانشگاه با اشاره به تاثیر اهالی فرهنگ و هنر به عنوان گروه های مرجع در تحقق شعار وفاق ملی اظهار کرد: اگر اهالی فرهنگ و هنر به عنوان الگوهای فرهنگی و هنری به جای نگاه های بخشی و قومی و قبیله ای و گروه های زبانی به کل ایران و ملت ایران و جغرافیای ایران و نمادهای مذهبی و سیاسی ایران فکر کنند و بر این اساس کار تولید کنند، غیر مستقیم به وفاق ملی کمک کرده اند؛ مثل توجه به «زبان فارسی»؛ درست است که هر قوم، زبان و گویشی دارد ولی یکی از عوامل وفاق ملی زبان فارسی است.
اکرامی فرد تصریح کرد: گروه های فرهنگی خود چندین گروه هستند، عده ای فکر و اندیشه تولید می کنند مثل شعرا و نویسندگان و اساتید دانشگاه؛ نویسندگان، شعرا و فیلم نامه نویسان فکر تولید می کنند. اگر در جریان تولید به کل ایران و فرهنگ ایرانی اسلامی توجه کنند به وفاق ملی کمک کرده اند.
این شاعر و نویسنده و استاد دانشگاه افزود: یک گروه دیگر اندیشه های این گروه های مرجع را به رفتار و هنجار تبدیل می کنند؛ این گروه ها هم اگر در رفتارهایشان که ایجاد بینش در مردم جامعه است اگر به جای جنبه های قومی به جنبه ملی توجه کنند به وفاق ملی کمک کرده اند.
وی با بیان اینکه تولید کنندگان آثار فرهنگی و هنری در خلق شخصیت های آثارشان به کل ایران توجه کنند و تهران را معیار قرار ندهند، گفت: یکی از راه های کمک به وفاق ملی این است که ما به عنوان نویسندگان، کارگردانان و تهیه کنندگان آثار فرهنگی و هنری همه مردم را در کارهای خود لحاظ کنیم؛ مثلا تهیه کنندگان، نویسندگان،کارگردانان افرادی را که به عنوان شخصیت خلق می کنند تهرانی نباشند و به کل ایران را در شخصیت پردازی در نظر بگیرند.
اکرامی فرد تاکید کرد: اگر قرار است ما برای تحقق وفاق ملی کاری انجام دهیم کنیم باید مبنای پژوهشی داشته باشد و هنرمندان خوشامد مخاطب را در نظر نگیرند بلکه درستی و راستی محتوا را مد نظر قرار دهند. در موضع گیری های فرهنگی، اجتماعی و سیایس خودشان منافع ملی کل کشور را در نظر بگیرند. برای این کار ما چند سند داریم؛ یکی قانون اساسی، دیگری زبان فارسی و شخصیت های تاریخی فرهنگی و هنری، ما به عنوان یک ایرانی اینها را باید بدانیم.
این شاعر و نویسنده و استاد دانشگاه با بیان اینکه در پرداختن به شخصیت های تاریخی و فرهنگی ایرانی، ایرانی بودن آنها را مورد توجه قرار دهیم نه اینکه به کدام منطقه جغرافیایی ایران تعلق دارند، گفت: وقتی می گویم فردوسی طوسی این اشتباه است یا بگوییم حافظ شیرازی، فردوسی و حافظ ایرانی هستند، با پسوند هایی که به اسامی شخصیت های فرهنگی تاریخی می دهند از طرفی باعث شناسایی آنها می شود و این باعث می شود من شیرازی حافظ را شیرازی بدانم. این به وفاق ملی آسیب می زند. پس ضرورت دارد در معرفی شخصیت ها ی تاریخی فرهنگی و هنری به جغرافیای محلی آنها نپردازیم و به ایران توجه کنیم.
پایان پیام/
نظر شما