به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از گیلان، آیت الله رضا رمضانی _ دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت و نماینده استان گیلان در مجلس خبرگان رهبری در مراسم عزاداری پایان ماه صفر و رحلت پیامبر اکرم(ص)، شهادت امام حسن مجتبی(ع) و شهادت امام رضا(ع) با بیان اینکه، امیرالمؤمنین(ع) امامی معصوم، عالم و مکرم است که جایگاه عظیمی دارد گفت: اما بصیرت نداشتن مردم نسبت به امام زمان خود باعث شد ایشان محکوم به کفر شد و فتوا به قتل امیرالمؤمنین را دادند.
وی با تاکید بر اینکه وقتی جایگاه امامت را نشناسیم همین خواهد شد، افزود: جریان برای امام حسن مجتبی(ع) هم همینطور شد، هیچ فرقی نمی کند، حسن همان علیست، چون رسالتشان کاملا روشن است.
آیت الله رمضانی تصریح کرد: حسن، حسین، زین العابدین و... همان علی(ع) هستند و هر کدام به وظیفه و تکلیفشان وقتی که تشخیص بدهند، عمل می کنند.
وی با اشاره به اینکه تنها راهی که برای دشمن وجود داشت این بود که فرماندهان اسلام را فریب دهند، بیان کرد: عبیدالله بن عباس با فریب داده شدن لشکر را ترک کرد و کسی نبود که برای امام حسن(ع) جنگ کند.
وی به صلح نامه ای که به نفع اسلام تمام شد اشاره و اذعان کرد: اما صلح نامه ای قهرمانانه که برای نجات آینده بشر و مسلمانان با هوشمندی و زیرکی امام حسن(ع) نوشته شد، اتفاق بزرگی بود.
آیت الله رمضانی اضافه کرد: امام حسن(ع) با سنجش دقیق شرایط و اوضاع، معقول‌ترین و خردمندانه‌ترین راهکار را، صلح تشخیص داده و به تکلیف الهی خویش در برقراری معاهده صلح با معاویه اقدام کرد.
وی با بیان اینکه، داستان یزید با داستان معاویه خیلی فرق می کرد، ادامه داد: همه این ها در صدد محو دین و نام پیامبر(ص) و قداست شکنی بودند تا هیچ امر مقدسی وجود نداشته باشد.
آیت الله رمضانی، با ابراز تاسف از اینکه، یزید علنا شراب خواری میکرد و فاجعه بود که در آن زمان به یزید هم لقب امیرالمؤمنین دادند، اظهار کرد: این بدترین فاجعه تاریخ است.
وی با تاکید بر اینکه پیداست دشمنان به دنبال براندازی دین هستند، تصریح کرد: آنها از دین استفاده ابرازی می کنند.
آیت الله رمضانی با اشاره به اینکه در دوران یزید چند نوع دینداری وجود داشت، اظهار کرد: یک نوع دینداری خالص بود که امثال حبیب، عباس، حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه و... که ویژگی های خلوص را هم داشتند و دوم دینداری ابزاری بود که تا وقتی به مال و جانشان صدمه ای وارد نمیشد از دین سخن می گفتند اما اگر به مال و جانشان صدمه وارد میشد از دین فاصله گرفته و دینداریشان کم می شد.
وی اذعان کرد: دسته دوم، دینداری لق لقه زبانشان شده ولی وقتی که مورد آزمایش قرار بگیرند از دینداریشان کم می شود، نوع دینداری کسانیکه با تهدید و تطمیع دینداریشان ضعیف می شود دینداری مشروط گفته می شود.
آیت الله رمضانی اظهار کرد: دینداری مطلق یعنی، دین خدا را مورد توجه قرار دادن و باری به هر جهت و هر کجا لازم است وارد میدان می شوند و برای احیای دین، خود را وقف و فدای دین می کنند.
وی اضافه کرد: اما یکی می خواهد دین فدای او شود، این نوع دینداری، دیندازی مشروط نامیده می شود و خیلی ها با کوچکترین تهدیدی کنار رفتند.
آیت الله رمضانی با طرح این سوال که آیا واقعا ما باید فدای دین شویم یا دین فدای ما، اذعان کرد: گرچه در غرب این تعریف قابل پذیرش نیست، اما ما معتقدیم اول دین قیام می کند و ما قائم و محکم از نظر دینداری می شویم، و اگر دین به خطر بیفتد باید خودمان را به دین عرضه کرده و در خدمت دین باشیم و اگر لازم هم شد خودمان را در راه دین هدیه کنیم.
وی با استناد به فرمایشی از امام حسین(ع) که فرمودند «اگر دین پیامبر زنده نمی ماند مگر به کشته شدن من، ای شمشیرها مرا دریابید» گفت: عده ای معتقدند دین اگر میتواند به انسان خدمت کند باید در خدمت انسان باشد.
آیت الله رمضانی با تاکید بر اینکه، در غرب دین در حاشیه است و در متن نیست افزود: ما مسلمانان معتقدیم که دین باید در متن زندگی انسان باشد و اگر دین در حاشیه زندگی باشد چیزی از محتوای دین باقی نخواهد گذاشت.
وی ادامه داد: بنا به فرموده پیامبر اکرم «دشمن می خواهد دین را تو خالی کند، دین بدون نماز، بدون زکات، بدون حج، بدون امر به معروف و نهی از منکر و...»
آیت الله رمضانی، امیرالمؤمنین را احیا کننده دین و شریعت دانست و تصریح کرد: کسانی، فقط دین را برای اینکه حاکم باشند و صرفا استفاده ابزاری می خواهند.
وی به جمله ای از امیرالمؤمنین در نهج البلاغه اشاره که فرمودند «من از انسان های دارای جهل گله می کنم و مرگشان هم با گمراهی است» گفت: کار بجایی می رسد که ضد ارزش ارزشمند و کار ارزشمند ضد ارزش می شود.
آیت الله رمضانی با بیان اینکه باید برویم ببینیم امام حسن و امام حسین چقدر جمله فقهی و توحیدی دارند، افزود: ما می بایست این فکر را از اهل بیت(ع) دریافت می کردیم ولی دشمن مانع از ورود اهل بیت در کارهای حکومتی شد و بزرگترین خیانت را کرد.
وی تاکید کرد: مهم این است که باید مسیر را درست شناخت، لذا این جهل بوده که ملت را از امام(ع) فاصله انداخت.
آیت الله رمضانی با استناد به سخنرانی های علامه امینی که بسیار با سوز گریه می کردند و می گفتند «اگر عمر دیگری هم داشتم باز یک عمر به مظلومیت امیرالمومنین گریه می کنم» بیان کرد: اینها مصیبت هایی است که بر سر اسلام آوردند بدترین بلا را بر سر اسلام آوردند و جنایت را نسبت به اسلام کردند.
وی خاطر نشان کرد: آنها دین را لجن، اسیر و نابود کردند در حالیکه دین باید نجات پیدا میکرد و شاید نجاتش به آن بود که سر حسین(ع) بر روی نیزه ها برود و بعد از آن به زور نتوانستند از ائمه بیعت بگیرند.
آیت الله رمضانی خاطر نشان کرد: این قدرت عاشورا و اثر معجزه آن بود که تا ابد باقی خواهد ماند و باز می بینیم که دارد معجزه می کند زیرا در همین اربعین این مردم حضور پیدا می کنند و خرج هم بپای همین مردم است و حکومتی هم نیست و حاکمیت خرج نمیکند خود گواه بر ماندگاری دین است.
وی اظهار کرد: اربعین را هیچ حاکم و مرجعی مدیریت نمی کند بلکه این مدیریت، مدیرت الهی است و خداوند آنرا برای یک اتفاق و قصه بلندتر مدیریت می کند.
آیت الله رمضانی با اشاره به اینکه، امروزه نام حسین(ع) در خیابان های لندن، انگلستان، آلمان، آمریکا، کانادا، آسیا و آفریقا و... برده می شود افزود: گزارش ها را وقتی می بینید و می شنوید که حسین(ع) برای آن اتفاق بزرگ ذخیره بود.
وی تصریح کرد: ائمه(ع) هر کدام وظیفه خود را انجام دادند تا دین زنده بماند و به برکت آن انسان ها هم زنده می مانند و راه درست را می شناسند و به برکت دین مقصد را خواهند شناخت اما ما نیز نسبت به دین باید شناخت درست پیدا کنیم.
آیت الله رمضانی بیان کرد: خیلی مهم است یک نگاه سطی نسبت به دین و قرآن نداشته باشیم بلکه باید نسبت به آنها نگاه عمیق داشته باشیم، قرآن فقط برای تلاوت، قرائت و حفظ نیست زیرا برای تفکر و تعقل و عرضه کردن است و ما باید خودمان را به قرآن عرضه کنیم.
وی ادامه داد: هنوز با قرآن فاصله داریم و در بین ما مهجور است و ائمه اطهار را کاملا نمیشناسیم و برایمان ناشناخته هستتد.
آیت الله رمضانی بیان کرد: حکمت الهی بود که حضرت زین العابدبن در روز عاشورا بیمار باشند تا حجت خدا زنده بماند، گرچه با حالت بیماری از داخل خیمه بیرون آمد و محکم و با زحمت میخواست که به میدان برود که ندای هل من ناصر امام حسین(ع) را اجابت کند، اما حضرت زینب(س) اجازه ندادند زیرا هر کسی باید وظیفه و تکلیف خود را بشناسد.
وی اذعان کرد: میدان عاشورا میدان تکلیف شناسی، و میدان داری بوده است و سه وظیفه مهمی که ما نسبت به امام(ع) داریم یعنی «معرفت، محبت و اطاعت» باید آنها را به درستی انجام دهیم.
آیت الله رمضانی گفت: هر چقدر معرفت ما بیشتر باشد اطاعت هم بیشتر خواهد بود، وقتی محبت به معنای واقعی باشد در طاعت و اطاعت از امام، ظهور پیدا می کند.
وی با تاکید بر مطالعه کتاب انسان 250 ساله افزود: مطالعه این کتاب بیشتر و بهتر شما را نسبت به اهل بیت(ع) و غربتی که دارند آشنا می کند.
نظر شما