خبرگزاری شبستان-حجت الاسلام محمدرضا حدادپور جهرمی|
وقتی لانه جاسوسی فتح شد، حدود ۶۰ نفر آمریکایی در آن محل دستگیر شدند که هیچ کدام آدم معمولی نبودند. بالاخره وقتی اسرائیل دید انقلاب ایران در حال پیروزی است، چند ماه قبل از آن، بساط سفارتش را از ایران جمع کرد و رفت. اما آمریکا ماند تا ببیند چه می‌شود و برخورد رهبران انقلاب با او چگونه است؟
این ۶۰ نفر که همگی آنها از کارمندان مهم سفارت بودند و موفق به انهدام بخش قابل توجهی از مدارک در لانه جاسوسی شده بودند، به دست انقلابی ها دستگیر شدند.
قرار شد آنها را در شهرها پراکنده کنند و تا مدت نامعلومی در آن شهرها بمانند تا تصمیم گیری نهایی درباره آنها صورت گیرد.
در بین آن ۶۰ نفر، یک کشیش مسیحی و یک افسر نظامی بود که سهم جهرم شد. چرا که جهرم، جزو چهار شهری بود که قبل از انقلاب، حکومت نظامی شده بود و رژیم پهلوی همیشه از علما و مردم جهرم احساس خطر می کرد.
محل نگه‌داری آن دو آمریکایی در بلوار رجایی فعلی(فردوسی سابق) پل محله صحرا مدرسه شهید امیرحمیدی بود. که بخاطر حضور آن دو نفر، تا مدت‌ها مردم جهرم به آن مکان، لانه جاسوسی می‌گفتند.
برادرانی که از سپاه برای آنها غذا می‌بردند و در شرایط امنیتی از آنها مراقبت میکردند، برای ما تعریف کرده اند که آن کشیش خیلی متعصب و بی‌ادب بود. با این که در دست انقلابی ها گرفتار بود و اسم و رسم جهرمی‌ها را در اسلام دوستی و امام دوستی شنیده بود، اما مرتب به پیامبر اعظم و اهل بیت علیهم السلام توهین آشکار می کرد.
آن افسر هم خیلی ساکت و تودار بود و کارها و حرف‌های حساسیت برانگیز نمی زد. اما حریف آن کشیش بی‌ادب هم نمی شد و توهین های آن کشیش ادامه داشت تا این که خسته شد و پس از یکی دو ماه از این رفتار زشتش دست برداشت.
جالب آنجاست که پاسداران جهرمی که از این مسئله اطلاع داشتند، در اطراف جهرم علی الخصوص بخش سیمکان که احتمال فرود هلی‌کوپتر و انجام عملیات برای آزادسازی آنها وجود داشت، تا یک سال آماده‌باش بودند تا مسئله‌ای مثل طبس برای جهرم اتفاق نیفتد و تا آخرین روزی که آن دو آمریکایی در جهرم هستند، شرایط کاملا تحت کنترل باشد.
تا این که مجلس تصمیم می‌گیرد که آن ۶۰ نفر را به آمریکا تحویل دهد. که البته آمریکا به تعهداتی که در قبال گرفتن گروگان ها داده بود، عمل نکرد و زمینه بی‌اعتمادی ملت ایران را نسبت به خودش تقویت نمود.
نظر شما