خبرگزاری شبستان - البرز: فاطمه دانایی
«پیش از این در خانه مان برایِ اهالی شهر باز بود و سفره اطعام و سینه زنی بر پا بود ولی چندی است در پیاده روهای گوشه به گوشه ی شهر، بساط شور و اشتیاق را بر پا می کنیم؛ چه فرقی می کند وقتی رزق در دست اهل بیت(ع) است هرکجا می خواهد باشد». این گفته یکی از اعضاء خانواده ای است که خود را وقف خدمت رسانی در ایام شادی و حزن اهل بیت(ع) کرده اند.
ایام فاطمیه است و این روایت یک خانواده در شهر کرج است. روایت خانواده ای که از گذشته تا کنون، هر سال عاشقی را با بهانه های مختلف از تقویم اهل بیت(ع) در شهر کرج برپا می کنند.
با هر مناسبت، گویی که دنبال بهانه باشند تا ارادت خود را ثابت کنند. اینگونه روزهای سال این خانواده می گذرد و حالا وقتش است، باز هم مناسبتی دیگر. ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) است و آنان به مدت سه شب در آدرسی دیگر در پیاده روی یکی از خیابان های دیگر که با مناسبت قبلی فرق می کند، موکب خدمت برپا کرده اند.
تمام اتفاقات با مراسم های روزهای گذشته تفاوت دارد. گویی که قرار نیست هیچکدام از مناسبت ها شبیه هم باشد و آدرس یکی باشد. گویی با خود اهل بیت(ع) همه چی جفت و جور امی شود. از موقعیت برپایی موکب گرفته تا اینکه پذیرایی چه باشد یا نباشد.
بخشی از پیاده روی شهر را موکب می زنند که اگر یک بار پیاده روی اربعین رفته باشی می بینی که با موکب های اربعین فرق چندانی ندارد. در مناسبت گذشته که مراسم مبعث حضرت محمد(ص) بود، بو و عطر حرم آقا امام رضا(ع) در موکب می پیچید. گویی حرم حضرت علی بن موسی الرضا(ع) شده بود. چرا که نام او هم در موکب قرار داده شده بود.
لباس های کاور مانند که به نام متبرک امام رضا(ع) مزین بودند. آن لباس ها، متبّرکی از حرم امام رضا(ع) بود. این همه تفاوت و تنوع در مناسبت ها و اینکه چگونه این آئین برقرار شود و به سلامت انجام شود، مطمئنن از لطف و نگاه اهل بیت (ع) است.
می خواهند نامشان را نبرم. من هم اطاعت امر کردم. دل به دلشان و مِهر به خدمت گذاری شان بسته ام. می گویند: بستگی به فصل سال و مناسبت دارد اینکه چه غذایی سرو شود.
یکی دیگر از اعضاء خانواده می گوید: از چایی شیرین و قهوه و سیب زمینی آغاز می شود تا ذرت، شلغم، لبو، عدس پلو و قورمه سبزی. و البته از ته دیگ هم غافل نیستند و همچنین حواسشان هست که شلغم حتما با نمک سرو شود. حتی فکر نان بربری کنار عدسی هم هستند که همشهری ها که گویی زائر اهل بیت(ع) است، راضی باشند.
بنر و پارچه مزین به نام اهل بیت(ع)، برپایی باند صدا، دیگ های بزرگ، ظرف های یکبار مصرف، کتری های بزرگ چایی، و البته تمیزگی و پاکی محیط پیرامون که از همه چی مهم تر است و حالا با یک صلوات، شروع به توزیع نذری می کنند.
سفره ی اطعام پهن می شود. همه برابر و یکسان هستند و فقط دو سه جمله رد و بدل می شود.
«ان شاالله حاجت روا باشید:»، «نوش جان» «التماس دعا»
و کجای جهان چنین ضیافتی برپا می شود؟ با این همه مهربانی، صفا و عطوفت. نه اینها همه در قسمت خواهران آن سمت به عهده یک خانم که اتفاقا دبیر هستند، گویی صداقت و آرامشش را از اهل بیت گرفته است. قسمت برادران سمت دیگر به عهده ی آقایان است.
اتصال فقط با یک خانواده نیست. بلکه اتصال با چندین خانواده از شهر است. از پایگاه بسیج شهید شرع پسند مسجد صاحب الزمان در خیابان گوهرشاد و تمام خانواده هایی که دوستدار خادمی در موکب هستند. برقراری این ارتباط را گسترده تر می کند و موکب را پربارتر.
حجت الاسلام محسن رجبی، مسئول پایگاه بسیج مسجد شرع پسند از جمله روحانیانی است که در موکب خدمت گذاری می کند، اون نیز همراه و همگام با خدمتگذاران موکب است.
و همچنین غرفه فرهنگی که شامل نقاشی برای کودکان، بازی و ریاضی، سرگرمی و صندلی موزیکال برای بچه ها برپا است.
ناگفته نماند که بخشی از برنامه فرهنگی موکب، اهداء روسری است و البته گاهی که روسری اهدایی نداشتند، همشهری های کم حجاب، حرمت می گذاشتند و اول حجاب خود را کامل می کردند و بعد نذری را می گرفتند.
و حالا در فصل سرما، در کنار موکب هیئت کربلا، آتشی روشن می کنند. خیال راننده تاکسی ها و دست فروش ها و اهالی از سرما راحت می شود.
یکی از خادمین از برادر خود می خواهد که اسپندی روی آتش بریزد. شاید این همان نکته باشد که خانواده ی روایت شده، به فکر تمام خانواده ی شهر هست. و البته اهل بیت(ع) نظر می کنند.
نظر شما