دیدگاه قرآن درباره به صلیب کشیدن حضرت عیسی(ع)

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، حضرت عیسی(ع) یکی از پیامبران اولوالعزم و از انبیاء بنی‌اسرائیل است که 5 هزار و 585 سال بعد از هبوط حضرت آدم(ع) و 500 سال قبل از ولادت پیامبر اسلام(ص) در سرزمین کوفه در کنار رود فرات بدون داشتن پدر به دنیا آمد. در آیات الهی 25 بار حضرت عیسی(ع) و 13 بار لقب ایشان یعنی «مسیح» به معنای مبارک آمده است. مادرش حضرت مریم(س) از زنان با فضیلتی است، که نام مبارکش در 12 سوره قرآن و در 34 آیه به صراحت ذکر شده و جایگاه حضرت مریم(س) آنقدر رفیع است که در قرآن یک سوره با نام ایشان داریم. حضرت عیسی(ع) بدون داشتن پدر به دنیا آمد؛ حضرت مریم(س) در منطقه شرقی به کناری شتافت

زمانی که عیسی(ع) متولد شد حضرت مریم(س) ایشان را در آغوش گرفت و نزد قومش رفت و برای اینکه از نادانی قومش در امان باشد به دستور خداوند متعال روزه سکوت گرفت و به حضرت عیسی(ع) اشاره کرد تا مردم با او سخن بگویند که پس از آن حضرت فرمود: «منم بنده خدا به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است؛ و هر جا که باشم مرا با برکت‏ ساخته و تا زنده‏‌ام به نماز و زکات سفارش کرده است؛ و مرا نسبت به مادرم نیکوکار کرده و زورگو و نافرمانم نگردانیده است؛ و درود بر من روزی که زاده شدم و روزی که می‏‌میرم و روزی که زنده برانگیخته می ‌شوم.»  لذا به مناسبت ولادت حضرت عیسی بن مریم (ع) با حجت الاسلام والمسلمین «سید علی سجادی زاده» ، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.

لطفا در خصوص قرابت های مختلفی که در خصوص ولادت و مرگ حضرت مسیح (ع) در قرآن وجود دارد توضیح دهید؟

 قرآن به عنوان معجره جاوید پیامبراسلام برای همه مسلمانان ثابت شده است. بخشی از مسیحیان و ادیان دیگرهم برای قرآن احترام قایل هستند. قرآن بر ولادت حضرت عیسی (ع) بن مریم (ع) صحه می گذارد لذا اگر قرآن به عنوان کلام خداوند وجود نداشت چه بسا ممکن بود افراد اصل قصه حضرت موسی (ع) و حضرت  عیسی (ع) و معجزات نقل شده از آنها را نپذیرند بلکه بیشتر با عنوان افسانه ازآنها یاد کنند برهمین اساس چون قرآن را قبول داریم و در کلام خداوند این جریان ها نقل شده است لذا این مساله به عنوان یک امر مهم پذیرفته شده در نزد همگان می باشد.

نه تنها نسبت به تاریخ ولادت حضرت مسیح (ع) در منابع اصلی خود مسیحیت اسناد معتبری نیست حتی در ارتباط با نسب و نژاد حضرت نیز اختلافات زیادی بین شان وجود دارد، مثلا در بعضی از انجیل ها حضرت عیسی (ع) را از نسل سلیمان بن داود و بعضی ها از نسل  ناتان بن داود می دانند. اما در منابع اسلامی اصل ولادت حضرت عیسی بن مریم (ع) بدون اینکه دست بشری به مریم رسیده باشد، مورد قبول است و همه مسلمانان آن را قبول دارند اما روز و زمان ولادت حضرت در منابع شیعی 25 ذی القعده است. یعنی ولادت حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسی (ع) را در روز دحو الارض نامیدند. به لحاظ میلادی هم ولادت حضرت عیسی (ع) 25 سپتامبر برابر با چهارم دی ماه می باشد. ضمن اینکه مسحیان در گذشته می گفتند: حضرت عیسی (ع) در ششم ژنویه متولد شده است اما بعد ها 25 دستامبر را پذیرفتند ولی اکنون بین مسحیان اختلاف است، برخی ششم ژنویه را قبول دارند برخی هم 25 دستامبر را پذیرفتند.

در قرآن کریم از حضرت عیسی (ع) و مادرشان بسیار تجلیل شده است. مادر حضرت عیسی را مریم نامیدند و یک سوره از قرآن کریم نیز به نام ایشان نازل شده است، غیر از سوره مریم، خداوند در سوره های دیگر هم از ایشان یاد نمودند از جمله سوره تحریم که از سوره های مدنی است ولی سوره مریم از سوره های مکی است. در سوره تحریم خداوند دو ضرب المثل برای خوبان می آورد ؛ یکی حضرت مریم (ع) و دیگری آسیه همسر فرعون می باشد. در خصوص بدها هم به همسر حضرت لوت و حضرت نوح (ع) اشاره نموده است.

قرآن اشاره می کند مادر حضرت مریم، همسر حضرت عمران وقتی باردار بودند نذر کردند که فرزندی که به دنیا می آید، آزاد و خدمتگزار بیت المقدس باشد. در واقع بعد از ولادت فرزندشان وقتی متوجه شدند که دختر است و طبق عرف آن زمان دختر نمی توانست خدمتگزار باشد. ولی خداوند نذر مادر حضرت مریم (س) را پذیرفت. طبق گزارش قرآن کریم ایشان وقتی به سن خدمتگزاری رسیدند، کفالت او را به زکریا سپردند. هر زمانی که زکریا وارد محراب ایشان می شد میوه های غیر فصل را می دید، از مردم پرسید ای مریم اینها را از کجا آوردی، گفت این از سوی خداوند است، پروردگار به هر کسی که بخواهد بی حساب روزی می دهد.

 با توجه به اینکه همسر زکریا نازا بود، وقتی جناب زکریا این جایگاه مریم را دید از خداوند درخواست اولاد کرد که خداوند دعای وی را پذیرفت، به او هم فرزندی عطا کرد اما نکته ای که از نظر قرآن کریم مهم است، این است که مریم بدون اینکه ازدواج کند، باردار شد. یک روز روح القدس، جناب جبرییل به شکل انسان پیش روی مریم ظاهر شد. حضرت مریم (ع) از ترس نگران شده و به خدا پناه برد. مریم گفت اگر با تقوایی من از تو به خدای متعال پناه می برم، جبرییل گفت خداوند می خواهد: فرزندی به تو عطا نماید، مریم گفت: چگونه من می توانم باردار شوم در حالی که دست بشری به من نرسیده است. جبرییل گفت خداوند متعال فرموده که آن بر من آسان است تا او را نشانه ای برای مردم و رحمتی از جانب خود قرار دهم.

مریم نشست و فکر می کرد که مردم در این خصوص چه برخوردی با او خواهند کرد. دختری که دست هیچ مردی به او نرسیده باردار شده است لذا این افکار او را به وحشت انداخت و این نگرانی مریم باعث شد که وی در گوشه ای به عزلت نشیند. بر همین اساس مریم به اذن و اراده الهی باردار شد، ضمن اینکه در خصوص مدت زمان بارداری حضرت مریم (ع) نیز اختلافات زیادی وجود دارد و بارداری طبیعی برای خانم ها 9 ماه است اما بارداری حضرت مریم (ع) را 9 ساعت تا چند روز دانسته اند؛ بنابراین به نظر می رسد با توجه به شرایطی که این بانوی بزرگوار داشت مدت بارداری ایشان باید کوتاه باشد؛ بنابراین بارداری حضرت مریم نیز از معجزات الهی به شمار می رود.

زایمان حضرت مریم (ع) در چه مکانی صورت گرفته است؟

قرآن می فرماید: وقتی درد زایمان مریم را فرا گرفت، جبرییل بر او نازل شد و فرمود: اکنون زمان وضع حمل تو است، در منطقه شرقی نزدیک درخت خرمایی رفت و در آنجا عیسی را به دنیا آورد. مریم از زایمان خود بسیار ناراحت بود و می گفت کاش مرده بودم و مورد فراموشی قرار گرفته بودم اما قرآن معجزه دیگری را بیان می کند. وقتی که فرزندش به دنیا آمد، حضرت مریم (ع) را دلداری می دهد و می گوید آب و خرما میل کن، چشمت روشن، اگر افرادی تو را دیدند بگو من روزه ام یکی از مقررات روزه (روزه سمت) بنی اسراییل سکوت بود. وقتی حضرت مریم (ع) فرزندش را در آغوش گرفت و به سمت اسراییل آمد، بلافاصله افراد با دیدنش به او هجوم آوردند و گفتند تو پدرت انسان خوبی بود و مادرت زن بدکاره ای نبود؛ این چه کاری بود که تو کردی، مریم اشاره کرد که از خود نوزاد بپرسید، گفتند چگونه ما با یک نوزاد صحبت کنیم، در همین حین عیسی زبان باز کرد و فرمود: منم بنده خدا، به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است و هر جا که باشم مرا با برکت قرار داده است؛ بنابراین در چنین شرایطی عیسی به دفاع از مادر خود پرداخت که این هم از اعجاز قرآن می باشد.

سوره مائده، معجزه دیگری است که در خصوص حضرت عیسی (ع) نازل شده است، ضمن اینکه ناگفته نماند، معجزات حضرت عیسی (ع) زمینی بود. مرده زنده کردن و کور مادرزاد را شفا دادن از جمله معجزات حضرت عیسی (ع) بود، هرچند مردم همه اینها را سحر و جادو تلقی می کردند. طبق آیات سوره مبارکه مائده حواریون به مسیح گفتند: آیا خداوند متعال می تواند سفره ای از آسمان برای ما نازل فرماید. حضرت فرمود: اگر ایمان دارید از خدا بترسید. آنها گفتند: ما می خواهیم با خوردن این مائده قلبمان آرام بگیرد و بدانیم آنچه که به ما فرموده ای راست بوده و بتوانیم بر آن گواهی دهیم. هدف آنها دشمنی با عیسی نبود بلکه می خواستند شک و تردیدها را از قلب شان بزدایند. خداوند در آیه مبارکه 114 سوره مائده می فرماید: «الَ عِیسَی ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عِیداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ » عیسی‌بن مریم گفت: خداوندا، پروردگارا! مائده‌ای از آسمان بر ما فرو فرست که برای نسل کنونی و آیندگان ما عید و نشانه‌ای از تو باشد و ما را روزی ده که تو بهترین روزی دهندگانی.

خداوند فرمود: من سفره را نازل می کنم ولی اگر بعد از این کسی نسبت به آن کافر شود، عذابی می کنم که احدی از جهانیان را بر آن عذاب نکردم؛ بنابراین شان نزول سوره مائده هم اشاره به این معجزه حضرت عیسی (ع) دارد اما در همین سوره و سوره های دیگر قرآن کریم هم می توان به این اعتقاد باطل مسیحیان که مشترک قایل به تثلیث بودند، اشاره  کرد و در سوره نساء و مائده هم خداوند فرمودند: کسانی که قایل به تثلیث هستند، قطعا کافر شده اند. مسیحیان قایل به  پدر، پسر و روح الاقدوس هستند که این اعتقاد آنها درست نیست. خداوند در سوره نساء می فرماید: «لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلاثَةٍ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنْ لَمْ یَنْتَهُوا عَمَّا یَقُولُونَ لَیَمَسَّنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ » به این معنا که  همانا آنان که گفتند: خداوند، یکی از سه تاست، کافر شدند. جز خدای یکتا خدایی نیست و اگر از آنچه می‌گویند دست برندارند، به کافران از آنها (اهل‌کتاب) قطعاً عذابی دردناک خواهد رسید. لذا در اینجا جایگاه حضرت عیسی (ع) را به عنوان بنده خدا بیان می کند.

در دعاهای موجود در قرآن بیشتر رب و ربنا به کار رفته است؛ به عنوان مثال دعاهایی مانند دعای حضرت ابراهیم (ع)، حضرت زکریا (ع)، حضرت نوح (ع)، حضرت سلیمان (ع) و حضرت ایوب (ع) با رب شروع شده است اما دعای حضرت عیسی (ع) با "اللهم و ربنا " آغاز شده است. اولین افتخار پیامبران الهی این است که بنده خدا هستند. همچنان که طبق قرآن کریم اولین صحبت حضرت عیسی (ع) این است که من بنده خدا هستم نه پسر خدا.  پیامبر اکرم (ص) که مهمترین شخصیت عالم است با عنوان عبد از ایشان یاد می شود.

در منابع اسلامی ولادت حضرت عیسی (ع) چه روزی می باشد؟

اما در مورد زمان ولادت و مرگ حضرت عیسی (ع) به چیزی در قرآن اشاره نشده است. در مسیحیت هم اسناد متقنی وجود ندارد اما در منابع اسلامی ولادت حضرت عیسی (ع) مصادف با 25 ذی القعده است. اصل زادگاه حضرت عیسی (ع) هم در  بیت الحم (عیسی ناصر) است. قبل از اینکه اسراییل با دسیسه انگلیس سپس با پذیرش آمریکا این سرزمین مقدس را اشغال نماید، مسیحیان، یهودیان و مسلمانان بدون هیچ مشکلی در بیت المقدس در کنار هم زندگی می کردند و به عقاید هم احترام قایل بودند، همان طور که در قانون اساسی ما هم آمده مسیحیت و یهودیت را با شاخه های مختلف، زرتشتیان و سایر ادیان الهی به عنوان مذهب رسمی به رسمیت شناخته اند.

ما ضمن اینکه روز ولادت حضرت عیسی (ع) را به همه مسیحیان بزرگوار تبریک عرض می کنیم لذا از آنها خواهشمندیم که در صورت امکان برای یک بار هم که شده در خصوص موقعیت و جایگاه حضرت عیسی (ع)  در قرآن کریم را مطالعه کنند، هرچند داستان حضرت عیسی (ع) در منابع مسیحیت فعلی و یهودیت هم وجود دارد و همه مسیحیان هم تورات را قبول دارند.  خداوند در تورات به حضرت موسی (ع) می فرماید: من پیامبر آخر را از بین برادران شما می آورم. حضرت ابراهیم دو پسر به نام های اسحاق و اسماعیل داشتند که بنی اسراییل از اولاد حضرت اسحاق (ع و برادران یهود از اولاد حضرت اسماعیل بودند. خداوند فرمودند که پیامبر آخر را از برادران شما می آورم و احکام خودم را در دهان شان می گذارم، چون تنها کتاب آسمانی که مدعی است عین کلام خداوند است، قرآن کریم می باشد در حالی که تورات و انجیل تحریف شده اند، هرچند بخشی از آن وحی الهی است و بسیار متفاوت از قرآن کریم می باشد.

چه دیدگاهی درباره عروج و بازگشت مجدد حضرت عیسی (ع) وجود دارد؟

مسیحیان معتقد به صلیب کشیدن حضرت مسیح (ع) هستند در حالی که قرآن کریم این مسئله را  نپذیرفته است و می فرماید: ما «سلقوا و ما تسلوا » وقتی یهودیان متوجه شدند که حضرت عیسی (ع) در باغش است، حضرت عیسی به اذن خداوند به آسمان کشیده شد و با توجه به شباهتی که حضرت عیسی (ع) به یهودا داشت به اشتباه یهودا را گرفتند. وی اصرار کرد که من عیسی نیستم، یهودا هستم، قبول نکردند و گفتند تو می خواهی از مجازات فرار کنی اما حضرت عیسی را خداوند بالا برد و سپس بر اساس قرآن و احادیث ما، وقتی حضرت مهدی (عج) ظهور نماید، حضرت عیسی هم با او ظهور خواهد کرد، سپس امام زمان (عج) به حضرت مسیح (ع) می فرماید: شما به عنوان امام جماعت بایستید. حضرت عیسی می فرماید: من در مقابل حجت خداوند پیشی نمی گیرم لذا در منابع اهل شیعه و منابع معتبر اهل سنت وجود دارد که وقتی حضرت مهدی (عج) ظهور می نماید، حضرت عیسی می آید و به حضرت مهدی (عج) اقتدا می کند لذا مسیحیان کم تعصب با دیدن این صحنه به اسلام ایمان می آورند.