قال علی(ع): «لَیْسَ الْعَاقِلُ مَنْ یَعْرِفُ الْخَیْرَ مِنَ الشَّرِّ وَ لَکِنَّ الْعَاقِلَ مَنْ یَعْرِفُ خَیْرَ الشَّرَّیْنِ»
عاقل آن نیست که خوب و بد را تشخیص دهد؛ خردمند واقعی آن است که از میان دو بد، بدتر را بشناسد.
خبرگزاری شبستان-استان فارس؛ حجت الاسلام محمدحسین مدبر
در انتخابات معمولاً یکی از چهار حالت وجود دارد:
حالت اول: همه داوطلبان واجد صلاحیت هستند. افرادی دارای تعهد و تخصص می باشند در این صورت عقل می گوید از میان خوب ها خوب ترین یا خوب ترین ها را بایستی انتخاب کرد؛ مانند این که از میان دانش آموزانی که قبول شده اند و حد نصاب نمره را آورده اند انسان بخواهد یکی را انتخاب کند طبعاً هیچ گاه کسی که نمره ده آورده است را انتخاب نمی کند و نمره ده را بر نمره بیست ترجیح نمی دهد.
حالت دوم: برخی خوب و برخی بد هستند. عقل حکم می کند فرد یا افراد خوب را برگزیند.
حالت سوم: در مجموع از نظر خوبی و بدی همگی در یک حد هستند. انسان در این صورت مختار است و یکی یا تعدادی از آنها را بر می گزیند.
حالت چهارم: همگی بد هستند و فاقد صلاحیت لازم (به زعم انتخاب کننده) در این صورت رأی دهنده چند کار می تواند انجام دهد:
الف): به دلیل بد بودن همگی می تواند در انتخابات شرکت نکند و اتفاقاً بدترین آنها انتخاب شود در این صورت باید به اندازه خودش پاسخگو باشد.
ب): از میان بدها بدترین آنها را انتخاب کند. در این مورد هم باید در پیشگاه خداوند و عقل و وجدانش پاسخگو باشد.
ج): آن بدی که درجه بدی اش از دیگران کمتر است را انتخاب کند تا بدترها و خطرناک ترها بر سر کار نیایند (این کار عاقلانه است).
آری خردمند آن است که اگر خود را در میان انتخاب یکی از دو بد ناگزیر دید کار بد را انجام دهد که بدتر اتفاق نیفتد. فرد
بد را انتخاب میکند تا بدتر از او انتخاب نشود.
نظر شما