به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، در گذشته که از ساعت و وسایل تکنولوژی خبری نبود تشخیص وقت سحر در ماه رمضان از روی تجربه شخصی و از روی حرکت ماه و ستارگان صورت می گرفت و در صورت ابری بودن هوا با بانگ خروس بیدار می شدند.
بیدار کردن همسایگان با رفتن به درب منازل به هنگام سحر در لارستان رسم بوده است. در لارستان برای اطلاع از فرارسیدن افطار نیز روش های مختلفی وجود داشت. امام جماعت مسجد هر محله ای به همراه جمعیتی از مردم جلو مسجد جمع می شدند و با نگاه کردن به غروب آفتاب و سرخی بعد از غروب، زمان افطار را تشخیص می دادند و موذن اذان می گفت.
شب های قدر در لارستان با غسل گرفتن شروع می شود و با نماز خواندن، سخنرانی و تلاوت قرآن کریم و دعای جوشن کبیر ادامه پیدا می کند.
مردم لار به این شب به اصطلاح «انت الغوث» می گویند. برای سرگرم شدن بچه ها و حرف نزدن و توجه به دعا، هر آیه که تمام می شد طناب باریکی داشتند و گره می زدند.
طناب در مجموع صد گره می خورد و فردایش در مدرسه یا در کوچه به دست یا گردن می انداختند تا دعایشان مستجاب شود.
این مراسم توسط پسران و دختران ۷ تا ۱۵ ساله صورت می گیرد. بعد از نماز مغرب و عشا و در سه شب قدر این رسم بیشتر انجام می شود. همچنین کودکان خود را زیر پوشش چادر پنهان می کنند و به در منازل می روند و تقاضای شیرینی می کنند تا کام خود را شیرین کنند. این سرگرمی بیشتر به صورت جمعی صورت می گیرد و شعرهای زیبایی هم می خوانند.
نظر شما