خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: مسجد جامع در نایروبی با الگوبرداری از معماری مغول برای مهاجران پنجابی که توسط بریتانیایی ها به آفریقا آورده شده بودند، ساخته شد و اکنون به اقلیت مسلمان کنیا خدمت می کند.
این مسجد که در منطقه تجاری مرکزی شهر شلوغ واقع شده است دارای یک نمای چشمگیر با گنبدها و مناره های خیره کننده ای است که یادآور «تاج محل» است.
به گفته «استیون نلسون» که یک مورخ هنر است، داستان چگونگی طراحی ساختمان مسجد پنجره ای رو به مبادلات فرهنگی پیچیده در آن زمان بود.
نلسون می نویسد: در حالی که مسافران و بازرگانان مدت زیادی شبه قاره هند و شرق آفریقا را به هم مرتبط کرده بودند، ورود تعداد زیادی از جنوب آسیایی ها به کنیا وارد شد که دولت استعماری بریتانیا ساخت راه آهن اوگاندا را در پایان قرن نوزدهم آغاز کرد. بین سال‌های ۱۸۹۵ و ۱۹۰۱، حدود ۳۲۰۰۰ مسلمان هندی از منطقه پنجاب برای کار در این پروژه به آفریقا سفر کردند، اما نزدیک به ۲۵۰۰ نفر از آنها در این مدت جان باختند و بیشتر کسانی که زنده مانده بودند به هند بازگشتند.
پروژه راه آهن همچنین باعث ایجاد شهر کاملا جدید نایروبی شد که به پایتخت آفریقای شرقی بریتانیا و مرکزی برای جامعه پنجابی تبدیل شد. تا سال ۱۹۰۹ بیش از ۳۰۰۰ هندی در نایروبی زندگی می کردند که بسیار بیشتر از تعداد اروپایی های این شهر بود.
مسلمانان هندی که کنیا باقی مانده بودند شروع به ساختن مساجد برای خود کردند. اولین مساجد سازه های موقتی بودند که با ورقه های آهن که انگلیسی ها در پروژه راه آهن از آنها استفاده کرده بودند، ساخته شدند.
به گفته نلسون، مسلمانان سپس در نایروبی شروع به ساختن عبادتگاه های دائمی بیشتری کردند. از جمله حامیان این پروژه ها «آقاخان سوم»، رهبر کراچی الاصل در مبارزه برای حقوق مسلمانان در امپراتوری بریتانیا بود. او در اوایل دهه ۱۹۲۰، در راستای تمایل خود برای کمک به مسلمانان برای تطبیق با دنیای مدرن مسجد «خوجه» را ساخت، ساختمانی سه طبقه با برج ساعت به سبک ویکتوریایی.
چند سال بعد، آقاخان به تامین مالی یک پروژه بسیار متفاوت کمک کرد و گروهی به نام انجمن اسلامی این پروژه را برای ایجاد یک ساختمان اسلامی تاثیرگذار نه تنها برای خدمت به جامعه پنجابی بلکه برای گسترش دین و تعامل با مسلمانان آغاز کرد.
اعضای انجمن اسلامی به شرق آفریقا و هند سفر کردند و از بیش از ۱۵۰۰ پنجابی، عرب و آفریقایی کمک های بزرگ و کوچک مالی برای ساخت این مسجد دریافت کردند.
نلسون می نویسد که انجمن اسلامی، «ویلیام لندلز» معمار اسکاتلندی را برای طراحی ساختمان این مسجد به کار گرفت و این بنا با الهام از ساختمان‌های هندی قرن شانزدهم و هفدهم که تحت امپراتوری مغول ساخته شد.
با این حال «لندلز» از انواع سنت های دیگر نیز استفاده کرد و به جای سنگ مرمر سفید، گنبدهای پیازی مسجد از فولاد و مس حمل شده از لندن ساخته شدند در حالی که آجرهای رنگارنگ آن نشان دهنده ساختمانی به همین سبک است که در سال ۱۸۹۲ در گلاسکو ساخته شد.
در طول سالها، مسجد جامع نایروبی حداقل دو بار توسعه یافت و امروز این مسجد بزرگ ترین مسجد در شرق آفریقا است که به آفریقایی‌ها خدمت می کند.
نظر شما