خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: حمله «تت»، حمله غافلگیرانه ای که توسط «ویت کنگ» ( سازمان سیاسی در ویتنام و کامبوج )و ارتش مردمی ویتنام شمالی در ژانویه ۱۹۶۸ آغاز شد، یک شکست نظامی بود.
این حمله برای برانگیختن شورشی در ویتنام جنوبی طراحی شده بود که هرگز شعله ور نشد. پس از شوک اولیه، ارتش ویتنام جنوبی و نیروهای آمریکا دوباره سازماندهی کرده و خسارات سنگینی را به بهترین نیروهای «ویت کنگ» وارد کردند.
حمله «تت» نقطه عطفی در حمایت آمریکا از جنگ بود و پنتاگون به دلیل ارزیابی خوشبینانه خود از روند جنگ مورد انتقاد بی سابقه ای قرار گرفت ؛ در حالی که ویت کنگ ۳۰ هزار سرباز از دست داد، آمریکا در سال بعد ۱۱ هزار و ۷۸۰ تلفات را متحمل شد.
پس از آن شکاف اعتباری بزرگی بین «لیندون بی. جانسون »، رئیس جمهوری وقت آمریکا و افکار عمومی باز شد.
در سال ۱۹۶۸، دانشگاه کلمبیا به یکی از کانون‌های اعتراضات ضد جنگ تبدیل شد که به دلیل پیوندهای دانشگاه کلمبیا با صنایع دفاعی برانگیخته شد. دانشجویان پنج ساختمان را اشغال کردند و رئیس آن، هنری کلمن را به مدت ۳۶ ساعت گروگان گرفتند؛ پلیس فراخوانده شد و صدها دانشجو دستگیر و مجروح شدند و سپس استعفای «گریسون کرک»، رئیس دانشگاه کلمبیا رقم خورد.اعتراضات ضد جنگ در خارج از کنوانسیون ملی دموکرات ها در شیکاگو به اوج خود رسید و بعدها به عنوان یکی از دلایل انتخاب «ریچارد» نیکسون تلقی شد.
در این میان، جنبش ضد جنگ مانند آتش در سراسر جهان گسترش یافته بود. تظاهرات بزرگی در برلین غربی برگزار شد و همچنین ویتنام یکی از جرقه های پشت سر چندین هفته درگیری خیابانی حول قیام کارگران و دانشجویان در می ۱۹۶۸ در پاریس و سراسر فرانسه بود.
جنبش اعتراضی می ۶۸ از نظر سیاسی کوتاه مدت بود. شورش در پاریس تنها ده هفته به طول انجامید، اما در این مقطع زمانی کاخ الیزه نزدیک بود کنترل خود را از دست بدهد تا جایی که «دوگل» رئیس جمهوری وقت فرانسه از کشور فرار کرد.
رئیس جمهوری فرانسه در آغوش گرم ناتو پناه گرفت و به مقر ارتش فرانسه مستقر در آلمان در کنار متحدانش در ناتو گریخت.
روز بعد، نیم میلیون کارگر با شعار «آدیو دوگل» در پاریس راهپیمایی کردند. دوگل بهبود یافت و در انتخابات بعدی پیروز شد، اما شوک این خبر عمیق بود و یک نسل کامل در فرانسه را تغییر داد.
۱۹۶۸ و امروز
تشابهات بین جنبش اعتراضی ۱۹۶۸ علیه جنگ ویتنام و اعتراض جهانی امروز علیه جنگ غزه بسیار زیاد است.
واکنش اسرائیل به طوفان الاقصی در روز ۷ اکتبر، یک کار تخریبی هفت ماهه در غزه، یک کارزار نسل کشی علیه هر شهروند و خانواده در نوار غزه بدون توجه به وابستگی آنها، تخریب خانه ها، بیمارستان ها، مدارس، دانشگاه ها، نقطه عطفی در منطقه بود.
بار دیگر، حمایت از این جنگ توسط رئیس جمهوری دموکرات آمریکا در سال برگزاری انتخابات توجه همه را به خود جلب کرده است و بار دیگر، کلمبیا در مرکز شورش قرار گرفته است، با اردوگاهی در اعتراض به حمله اسرائیل که موجی از اقدامات مشابه را در محوطه های دانشگاهی در سراسر آمریکا برانگیخته است.
کلمبیا، ییل و هاروارد همگی در تیررس این اعتراض دانشجویی به دلیل ارتباط دانشگاه ها با اسرائیل هستند.
در کلمبیا، دانشجویان از دانشگاه می خواهند به سرمایه گذاری خود در غول های فناوری آمازون و گوگل که یک قرارداد ۱.۲ میلیارد دلاری با تل آویو دارند، پایان دهد.
در دانشگاه ییل، دانشجویان از دانشگاه می‌خواهند که از تمامی شرکت‌های تولید سلاح که در حمله اسرائیل به فلسطین مشارکت دارند، صرف نظر کند.
مانند سال ۱۹۶۸، بسیاری از این اعتراضات با اعمال زور پاسخ داده شده است.
«نعمت شفیق»، رئیس دانشگاه کلمبیا به پلیس نیویورک دستور داد تا اردوگاه‌ها را متفرق کند و همین منجر به دستگیری ۱۰۰ دانشجوی کلمبیا و کالج بارنارد، از جمله دختر ایلهان عمر، نماینده کنگره آمریکا شد.
همچنین دانش آموزان از تحصیل محروم شدند و به آنها گفته شد که نمی توانند ترم تحصیلی خود را به پایان برسانند.
در ییل، ۵۰ معترض به اتهام «تجاوز به قانون» دستگیر شدند. در اوهایو، تظاهرکنندگان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و از زمان رویارویی اولیه در دانشگاه کلمبیا در ۱۸ آوریل، نزدیک به ۹۰۰ معترض در سراسر کشور دستگیر شده اند.
اما باید بدانیم که هیچ کدام از این ها جدید نیست و ریشه در خشونت نهادینه شده در نهادهای آمریکایی دارد. در سال ۱۹۷۰ گارد ملی اوهایو به سوی معترضان تیراندازی کرد و در جریان آنچه که به کشتار ایالت کنت معروف شد، چهار دانشجو کشته و ۹ دانشجو زخمی شدند. در آن زمان نیز مانند اکنون، خشونت پلیس علیه دانشجویان تنها باعث گسترش اعتراض شد.
ساعاتی پس از اینکه دولت یک اردوگاه را در پرینستون تعطیل کرد، صدها دانشجو یک حیاط مرکزی را اشغال کردند و کتاب، لپ‌تاپ و بوم‌های خالی برای راه‌اندازی «دانشگاه مردمی غزه» به همراه آوردند؛ اعضای هیئت علمی دانشگاه هم به آن ملحق شدند.
این در حالی است که پلیس به ۱۵ دانشگاه در سراسر آمریکا فراخوانده شده است و اعتراضات در ۲۲ دانشگاه و کالج دیگر وجود دارد.
اعتراضات آمریکا به دانشگاه های بریتانیا هم سرایت کرده ، هرچند کمتر مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است.
در کالج ترینیتی کمبریج، پرتره «لرد بالفور»، وزیر خارجه پیشین بریتانیا در قرن بیستم که مسئول بیانیه ای در مورد به رسمیت شناختن حق یهودیان برای داشتن سرزمین در فلسطین است، قبل از برداشتن توسط دانشگاه مخدوش و بریده شد.
همچنین لندن به تازگی شاهد سیزدهمین تظاهرات ملی خود از زمان آغاز جنگ غزه بوده است. تظاهرات علیه جنگ غزه، در تداوم و اندازه خود، تنها با تظاهرات میلیونی علیه تصمیم «تونی بلر» برای حمله به عراق که در سال ۲۰۰۳ بزرگترین در نوع خود بود، مطابقت دارد.
این جنبش اعتراضی تأثیر عمیقی بر خود غزه می گذارد، زیرا برای یک بار هم که شده مردم فلسطین که این حمله را تحمل می کنند، احساس نمی کنند که تنها هستند.
«بیسان عوده»، روزنامه‌نگار فلسطینی در این باره گفت: به راه خود ادامه دهید، زیرا شما تنها امید ما هستید ؛ ما قول می‌دهیم که موضع خود را حفظ کنیم و حقیقت را همیشه به شما بگوییم. لطفا اجازه ندهید خشونت آنها شما را بترساند. گزینه دیگری جز ساکت کردن و ترساندن شما وجود دارد، زیرا شما در حال نابود کردن دهه‌ها شستشوی مغزی هستید.
صهیونیسم هدف است
عوده درست میگوید؛ اگر هدف جنبش اعتراضی ۱۹۶۸ پنتاگون بود امروز هدف، صهیونیسم و زره پوشان اسرائیلی در آمریکا، بریتانیا و آلمان هستند.
این لابی طرفدار اسرائیل است که سیاستمداران را به خاطر حمایتشان از فلسطین به یهودی ستیزی متهم می کند. آنها هستند که باعث می‌شوند دانشگاه‌های بی‌رحم و وحشت‌زده استادان را از کارشان بیرون کنند. آنها خود را دموکرات می بینند اما دستانشان در جعبه ابزار فاشیست ها است. آنها حاکمیت قانون، آزادی بیان و حق اعتراض را به خطر می اندازند.
رهبران شورش علیه صهیونیسم، نسل جدیدی از یهودیان هستند که به تعداد فزاینده ای در این اعتراضات حاضر می شوند.
یک دانشجو در دانشگاه کلمبیا و دو نفر در بارنارد علت را توضیح دادند: ما تصمیم گرفتیم در جنبش آزادی فلسطین دستگیر شویم، وقتی پلیس وارد اردوگاه ما شد، دست ها را قفل کردیم و ترانه‌های دوران حقوق مدنی را خواندیم که بسیاری از اجداد اخیر ما در دهه ۱۹۶۰ خوانده‌اند.
انها گفتند: دستگیری وحشیانه بیش از ۱۰۰ دانشجوی طرفدار فلسطین در کلمبیا بدترین اقدام خشونت آمیز در محوطه دانشگاه ما در چند دهه اخیر است. لحظه ای که دانشگاه کلمبیا از پلیس نیویورک خواست صدها دانشجوی معترض را دستگیر کند، در حقیقت فرهنگ مبارزه با اختلافات سیاسی با خشونت و خصومت را عادی کرد.
جنگ غزه بحث بی‌سابقه‌ای را در میان یهودیان ایجاد کرده است و روشنفکران برجسته‌ای مانند «نائومی کلین» روزنامه‌نگار کانادایی، استدلال می‌کنند که صهیونیسم بتی دروغین است که ایده سرزمین موعود را گرفته و آن را به یک سند برای نظامی گری تبدیل کرده است.
کلین می نویسد: صهیونیسم ما را به لحظه فاجعه کنونی رسانده است و زمان آن فرا رسیده است که به صراحت دین حقیقت را بگوییم که صهیونیسم یک بت دروغین است و بسیاری از مردم را به مسیری عمیقا غیراخلاقی سوق داده است.
فلسطین همه جا هست
این اتفاقات بدون عواقب نخواهد بود. در آینده نزدیک، جنبش ضد جنگ غزه، آرمان ملی فلسطین را بیش از پیش احیا خواهد کرد.
«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل فکر می کرد که اگر بزرگان را بکشد، پسران و دختران آنها مبارزه را فراموش خواهند کرد.در عوض، نتانیاهو پیوند فلسطینیان در همه جا با سرزمین از دست رفته خود را بازسازی و تقویت کرده است.
این موج حمایت به طور مشابه سال ها برنامه ریزی برای جدا کردن آرمان فلسطین از جهان عرب را خنثی کرد.
هفت ماه بعد از حملات اسرائیل به غزه، فلسطین همه جا را فرا گرفته است. در عوض، اسرائیل خود در معرض عدالت بین‌المللی است؛ هم در دادگاه کیفری بین‌المللی که قرار است حکم بازداشت نتانیاهو و دیگران را صادر کند و هم در دادگاه بین‌المللی دادگستری که به‌خاطر نسل‌کشی تحت بازرسی است.
اینها پیامدهای فوری هستند، اما دو پیامد بلندمدت وجود دارد که می تواند بسیار مهم تر باشد.
اول این که برای اولین بار در تاریخ این درگیری، همه مردم غزه عزم خود را برای ایستادن و مبارزه نشان داده اند و برای اولین بار در تاریخ خود، فلسطینی‌ها رهبرانی دارند که از خواسته‌های اصلی خود دست بر نمی‌دارند و به آنها احترام می‌گذارند.
پیامد دوم این است که نسل جدیدی در آمریکا به بلوغ می‌رسد، تنها کشوری که می‌تواند با کنار گذاشتن حمایت نظامی، سیاسی و اقتصادی خود از اسرائیل، این درگیری را متوقف کند. آمریکا تنها کشوری است که اسرائیل به آن گوش می دهد و حرف‌هایش را جدی می گیرد.
یهودیان در این میان از آنچه به نام آنها انجام می شود وحشت دارند؛ از اینکه چگونه دین آنها به ابزاری برای پاکسازی قومی تبدیل شده است وحشت زده شده اند. وحشت زده از اینکه چگونه میراث غرورآمیز و دردناک آنها به مجوز کشتن تبدیل شده است. آنها از قدرت اعمال شده توسط اسرائیل بر کنگره آمریکا، پارلمان بریتانیا و تمامی احزاب جریان اصلی در اروپا وحشت زده شده است.
جنگ ویتنام هفت سال پس از حمله تت ادامه یافت و اشغال غزه توسط اسرائیل هم به راحتی پایان نخواهد یافت؛ اما با شرایط به وجود آمده ما می‌توانیم به نقطه اوج پایان حمایت از اسرائیل در امریکا، بریتانیا و اروپا برسیم و این از اهمیت تاریخی برخوردار است.
نظر شما