شهر قم در غم فراق امام جواد(ع) سراسر ماتم و عزاست

به گزارش خبرگزاری شبستان از قم،‌ همزمان با سالروز شهادت امام جواد (ع) شهر مقدس قم یکپارچه در سوگ و عزاست و در گوشه و کنار این شهر مراسم‌ عزاداری برپا شده است.

مساجد و صحن های حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) ، خیابان های منتهی به حرم مطهرنیز شاهد مردم عزاداری است که به عزاداری می پردازند.

سخنرانان ومداحان با خطابه ومدیحه سرایی گوشه ای از زندگی آن بزرگوار را برای سوگواران بیان می کنند.

مسلمانان غیرایرانی مقیم قم نیز با برگزاری آیین های سوگواری به شیوه سنتی عشق و علاقه خود را به آن ایشان نشان دادند.

هم اکنون حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) پذیرای جمعی از زائران و شهروندان عزادار قم است که جهت عزاداری وعرض تسلیت به حضرت معصومه (س) وارد صحن های حرم مطهر می‌شوند.

همچنین بیرق های سیاه عزا، بر گنبد نورانی حرم حضرت معصومه (س) خیابانها و میادین افراشته شده و عاشقان امامت و ولایت بر مظلومیت آن حضرت اشک ماتم می ریزند.

مسجد مقدس جمکران نیز شاهد زائرانی است که از سراسر کشور به این مکان مقدس آمده اند تا این مصیبت را به امام عصر تسلیت بگویند.

بیرق‌های سیاه عزا بر گنبد نورانی حرم حضرت معصومه(س) خیابان‌ها و میدان‌ها افراشته شده و مراسم ویژه عزاداری در این مکان مقدس با حضور وعاظ و مدیحه‌سرایان در حال برگزاری است.

شب گذشته نیز مراسم عزاداری شب شهادت امام جواد علیه السلام با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سید حسین مؤمنی و مداحی حسن شالبافان با حضور پرشور زائران و مجاوران همراه با وداع با پیکر مطهر شهید نورالله نوری از شهدای مدافع حرم در حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها برگزار شد.

....

امام جواد علیه السلام که تنها فرزند امام رضا (ع) است، در سال ۱۹۵ ه. ق در شهر «مدینه» به دنیا آمد. برخی تولد آن حضرت را در ۱۰ یا ۱۵ ماه رجب و برخی دیگر نیز آن را ماه مبارک رمضان دانسته اند. قول مشهور ۱۰ رجب است که شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده است. نامش «محمد» و کنیه اش «ابوجعفر» و مشهورترین القاب او «تقی» و «جواد» است.

مادر او «سبیکه» که از خاندان «ماریه قبطیه» همسر رسول خدا (ص) به شمار می رفت، از نظر اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود؛ به گونه ای که امام رضا(ع) از او به عنوان بانویی منزه و پاکدامن و بافضیلت یاد می کرد. از القاب دیگر امام جواد (ع)، «زکی»، «مرتضی»، «قانع»، «رضی»، «مختار»، «متوکل»، «منتخب» و «ترجمان القرآن» است. ایشان نخستین امام از سه امام شیعیان است که در خردسالی به امامت رسیدند.

از این رو، وی در دوران امامت خود با دشواری های منحصر به فردی مواجه بود. عهده دار شدن منصب ولایت در خردسالی، دستاویز مغرضانی شد که با جریان امامت در خاندان رسول خدا (ص) مخالف بودند. اگرچه از منظر شیعه که موضوع امامت را یک موهبت الهی می داند، امر امامت ایشان جای هیچ گونه تردیدی نداشت، اما جریان های فکری به ویژه فرقه معتزله، در ایجاد تردید نسبت به آن اهتمامی خاص می ورزید. برخی از آن ها از قبیل فرقه معتزله از حمایت مأمون و معتصم برخوردار بودند.

این امر در کنار گسترش جهان اسلام و ورود اعتقادات و باورهای مذاهب و ادیان دیگر، ترجمه آثار فلاسفه یونان بر پیچیدگی اوضاع می افزود. گذشته از این، شرایط عمومی شیعیان در این روزگار بود که پس از سالیان دراز فرصت ابراز عقیده در مورد امامت امامان را به دست آورده بودند. همین امر موجب تلاش فرقه های گوناگون برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی به منظور تغییر نگرش آنان نسبت به ادامه جریان امامت شد.