خبرگزاری شبستان، گروه بین‌الملل: پس از ماه‌ها تبلیغات سازمان‌های ورزشی، فرانسه تصمیم خود مبنی بر ممنوعیت حضور ورزشکارانی که حجاب را رعایت می‌کنند از شرکت در بازی‌های المپیک تابستانی را تغییر نداده است؛ اقدامی که سازمان‌های حقوق بشر می‌گویند در بهترین حالت، تناقض با تعهد ملت برای اجرای اولین بازی‌های برابر جنسیتی و در بدترین حالت، نقض معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است.
این جریان به زنان مسلمان نشان می دهد که وقتی مقامات فرانسوی از برابری زن و مرد صحبت می کنند، آنها را به عنوان زن نمی بینند.
آنا بلوش، محقق حقوق زنان عفو بین‌الملل در اروپا می‌گوید: آنها زنان مسلمان را به حساب نمی‌آورند. برای سازمان‌های بزرگ حقوق بشری مانند ما واقعا مهم است که در این موضوع بسیار جدی عمل کنند و بهط ور آشکارا همبستگی خود را با گروه‌های حقوق زنان مسلمان نشان دهند؛ این جوامع و این زنان سالهاست که اهانت قرار گرفته اند.
عفو بین‌الملل اخیرا گزارشی را منتشر کرد که در آن مقامات فرانسوی را به دلیل «نفاق تبعیض‌آمیز» ممنوعیت حجاب در تعدادی از ورزش‌ها از جمله فوتبال، والیبال و بسکتبال را محکوم کرد.
گزارش عفو بین‌الملل به جزئیات تبعیض نژادی و جنسیتی و موانع ورود ورزشکاران مسلمان فرانسوی در سطح حرفه‌ای و آماتور پرداخته است. همچنین به امتناع کمیته بین‌المللی المپیک از اعمال فشار بر مقامات برای لغو این ممنوعیت، اشاره دارد.
در ماه سپتامبر، اودیا کاسترا، وزیر ورزش فرانسه اعلام کرد که علیرغم اینکه کمیته بین المللی المپیک هیچ قانون یکسانی برای ممنوعیت پوشیدن روسری ندارد، این ممنوعیت برای المپیک اعمال خواهد شد.
طبق گفته بلوش، این شرط یکی از سیاست‌های رو به رشد سکولاریستی در فرانسه است که به طور نامتناسبی بر دختران و زنان مسلمان تاثیر می‌گذارد، مانند ممنوعیت نمادهای مذهبی در مدارس دولتی و به دنبال آن ممنوعیت حجاب در همه امکان عمومی تا جایی که در سال ۲۰۲۳ حتی پوشیدن لباس بلند برای دانش آموزان در مدارس ممنوع اعلام شد.
کمیته بین‌المللی المپیک در بیانیه‌ای که به تایم فرستاده شده است، اعلام کرد در حالی که قوانین خودش به این معنی است که زنان در رعایت حجاب آزاد هستند، ورزشکارانی که برای تیم‌های ملی فرانسه رقابت می‌کنند، کارمندان دولت هستند که باید مطابق با شرایط ملی عمل کنند.
این بدان معناست که آنها باید به اصول سکولاریسم احترام بگذارند که طبق قوانین فرانسه به معنای ممنوعیت از پوشیدن نمادهای ظاهری مذهبی از جمله روسری در هنگام انجام وظایف رسمی است.
ممنوعیت حجاب در فرانسه چه تاثیری بر ورزشکاران مسلمان دارد؟
مقررات علیه نمادهای مذهبی منحصر به المپیک نیست و در ورزش فرانسه در هر دو سطح تفریحی و حرفه ای رایج بوده است. یکی از این ممنوعیت‌ها توسط فدراسیون بسکتبال فرانسه به نام ماده ۹.۳ در دسامبر ۲۰۲۲ اجرایی شد و استفاده از هر گونه تجهیزات با مفهوم مذهبی یا سیاسی را ممنوع می‌کند.
از جمله کسانی که برای اصلاح مقررات مبارزه می کنند، «هلن با»، یک بسکتبالیست ۲۲ ساله است که از پنج سالگی در این ورزش فعالیت دارد.
«با» در حالی که در دانشگاه حقوق بین الملل تحصیل می کرد، قبل از اینکه در سال ۲۰۲۲ به بازی های حرفه ای بازگردد به مدت چهار سال بسکتبال را کنار گذاشته بود؛ پس از آن بود که او متوجه شد فدراسیون بسکتبال فرانسه حجاب را ممنوع کرده است.
«هلن با» که تابستان امسال در المپیک بازی نمی‌کند به تایم می‌گوید: این یک شوک واقعی برای من بود، زیرا ما می‌دانیم که این در فرانسه به چه معناست، این که ما باید اعتقادات خود را قربانی مسابقات کنیم.
با می‌گوید: وقتی نمی‌توانید بازی کنید، ابتدا بر سلامت روان شما تاثیر می‌گذارد، به‌ویژه وقتی ورزش بخش بزرگی از زندگی شما بوده باشد؛ و همچنین دشوار است زیرا از نظر سلامت جسمانی نیز ورزش نکردن بر زندگی شما تاثیر می‌گذارد.
گروه «بسکتبال برای همه» که توسط «با» «در کنار مربی «تیموتی گوتیرو» و جامعه‌شناس «هیفا تلیلی» در اکتبر سال ۲۰۲۳ به منظور مبارزه با تبعیض در بسکتبال و ایجاد حس اجتماعی برای دختران جوان با حجاب که عاشق این ورزش هستند ایجاد شد. این شامل بازیکنان، مربیان و مدافعان حقوق بشر است که برای تغییر و سازماندهی رویدادها گرد هم می آیند.
این گروه در ماه مه نامه‌ای به کمیته بین‌المللی المپیک نوشت و از این نهاد خواست فرانسه را برای لغو ممنوعیت تبعیض آمیز خود تحت فشار بگذارد.
در این نامه آمده بود: پیام ما این است که فقط می خواهیم ورزش کنیم. زنان مسلمانی که حجاب دارند مانند هر شهروند دیگری از حقوقی برخوردارند که باید در مورد آنها رعایت شود.
هلن با می‌گوید: ممنوعیت حجاب در بازهای المپیک این پیام را به دختران جوان مسلمان می‌دهد که ورزش برای آنها نیست و در این کشور نمی‌توانند با داشتن حجاب ورزش کنند.
اکنون بسیاری از مسلمانان فرانسوی می‌خواهند به خارج از کشور مهاجرت کنند و در خارج از کشور بازی کنند و برخی از بازیکنان مسلمان فرانسوی احساس می‌کنند مجبور هستند بین هویت خود و ورزش یکی را انتخاب کنند و این برای آنها تبدیل به یک کابوس شده است.
نظر شما