به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان، سال ۶۹ وقتی خبر آزادی آزادگان در کشور پیچید جای جای ایران غرق در شادی و سرور شد.
رزمندگان ایرانی که در دوران جنگ تحمیلی به دست دشمن اسیر شده بودند در سالهای اسارت به نماد مقاومت و غیرت ملت ایران تبدیل شدند.
آنان مردانی از جنس ایثار و استقامت اند که حتی در دوران اسارت نیز به رغم شکنجه های بسیارسنگین دست از مقاومت در مقابل دشمن متجاوز بر نداشتند و اینگونه حماسه ایستادگی خلق کردند، مردانی که آزادی را در اسارت معنا کردند.
۲۶ مرداد یاد آور بازگشت آزادگان به مهین اسلامی است، فرصتی برای مرور رشادت های این غیور مردان راستین ایران اسلامی است.
به این مناسبت به سراغ آقای مظفر تقی زاده رفتیم و گفتگوی ویژه ای درزمینه اسارتشان در اردوگاه دشمن بعثی انجام شده است که باهم می خوانیم:
هنگام نوشیدم آب محاصره و اسیر شدیم
مظفر تقی زاده در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: سال ۶۵، ۱۹ ساله بودم که عازم جبهه شدم.
وی با بیان اینکه ۱۰ روز مانده بود که خدمت سر بازی ام تمام شود کشور بعثی عراق پاتک زد، افزود: ۵۲ماه در جبهه بودم، این پاتک قبل از عملیات مرصاد صورت گرفت.
تقی زاده با بیان اینکه اواخر خرداد ماه سال ۶۷ بود که در محاصره دشمن بعثی قرار گرفتیم، تصریح کرد: همه نیروها به اسارت دشمن در آمدن من به همراه ۱۱ نفر که ۳ نفر از این مجموع فرمانده بودند در منطقه سومار به دست عراقی ها افتادیم.
وی به لحظه اسارت اشاره خاطر نشان کرد: هوا گرم بسیار گرم بود و همه ما تشنه بودیم، ۴ شبانه روز دنبال مقصد می گشتیم که در میان صخره ها به ۲ تانکر آب برخورد کردیم آب بسیار گوارا بود، وقتی هنگام نوشیدن آب بودیم که دیدیم نیروهای بعثی مارو محاصر ه کردند اینگونه بود که متوجه شدیم اسیر شدیم.
تقی زاده خاطر نشان کرد: در برخورد اول نیروها بعثی رفتا خوشایندی داشتند و بعد نیروهای دیگر که وارد شدند پلاک های مارو گرفتند اینگونه بود که ما اسیر و مفقود الاثر شدیم.
وی اظهار کرد: در روز اول که اسیر شدیم ما زبان عربی نمی دانستیم، اما متوجه شدیم که نیروهای عراقی به هم می گفتند اینها را بترسانیم.
وی اضافه کرد: نیروهای عراقی در آن روز مارو برای ترساندن در یک صف قرار دادند تا تیراندازی انجام دهند، با تیر اندازی به سمت ما وحشت عجیبی تمام وجود مارو فرا گرفته بود اما بعد از اتمام تیر اندازی متوجه شدیم که قصد کشتن مارو ندارند.
بهترین خاطره ام هنگام بازگشت زیارت ۲ بقعه محل ما بود
تقی زاده افزود: روزها یکی پس از دیگری به سختی در سوله های عراقی سپری شد، آب و غذای مناسب نداشتیم.
وی با بیان اینکه اهل روستای نویده کوچصفهان است اذعان داشت: ۲ بقعه به نامهای سید جلیل و خلیل در مسجد محل ما دفن هستند، در دوران اسارت خواب عجیبی از این ۲ بزرگوار دیدیم و بعد از مشاهده آن خواب خلاصه باتحمل رنج و سختی اردوگاه دشمن متجاوز آزاد شدیم.
مظفری به گزیده ای از خواب این ۲ بزرگوار اشاره و خاطر نشان کرد: خواب دیدیم ۲ مرد در آنور سیم خوار دار هستند و به من با اشاره می گویند بیا از این مسیر برو.
با سیم خار دار خیاطی می کردم
این آزاده با بیان اینکه در دوران اسارت فعالیت های گسترده ای داشتیم افزود: با سیم خار دار سوزن درست می کردم و با ان سوزن لباس های اسرا را می دوختم.
وی ادامه داد: با هسته خرما، دستگیره در و هرچی که فلز در دسترس ما بود پلاک درست می کردیم.
تقی زاده گفت: در فضای تقریبا ۴۰ متری بیش از ۱۴۰ نفر می خوابیدیم، دوران بسیار سختی را اسرا تحمل کرد.
وی با بیان اینکه در دوره اول آزادی اسرا ما آزاد نشدیم، افزود: همه اسامی را خوانند اما اسم ما توسط نیروهای بعثی عراق خوانده نشد، با نشنیدن اسم ما به حدی ناراحت بودیم که هیچ کدام در آن ایام غذا نخوردیم.
این آزاده گیلان با بیان اینکه تقریبا ۲ سال و ۷ ماه مفقود الاثر بودم، گفت: هنگام آزادی و استقبال خانواده بهترین لحظات زندگیم بود.
وی افزود: خبر ناگوار زلزله گیلان در اردوگاه به ما داده شد و گفته بودندکه گیلان تخریب شده است، با شنیدن این خبر همه اسرای گیلان وحشت کرده و نگران خانواده هایشان بودند.
این آزاده گیلانی اظهار داشت: مسئولان شهدا رو یادآوری کنند و آزادگان فراموش نکنند، مسئولان از شهدا برای ارتقاء گرفتن پست و مقام بهره نگیرند.
تقی زاده خاطر نشان کرد: آزادگانی که فراموش شده اند و زندگی سختی دارند را حمایت کنند.
نظر شما