خبرگزاری شبستان/یاسوج: نهم ربیع الاول یکی از اعیاد بزرگ شیعیان و آغاز امامت و ولایت آخرین ذخیره الهی، حضرت مهدی موعود (عج) است.
حضرت مهدی (عج) به عنوان عصاره همه انبیا و اولیای الهی بوده و ضرورت دارد ما نسبت به امام زمان خود، شناخت لازم را داشته باشیم.
ما به عنوان شیعیان و پیروان راستین ائمه اطهار علیهم السلام و همچنین حضرت مهدی (عج) در دوران غیبت کبرای ایشان وظایف و مسئولیت‌هایی داریم که باید به بهترین نحو به آنها عمل کنیم.
نمایندگی خبرگزاری شبستان در استان کهکیلویه و بویراحمد به همین دلیل گفتگویی را با حجت الاسلام والمسلمین «عبدالرحیم عبودی»، استاد حوزه و دانشگاه و همچنین رئیس دفتر شورای سیاست گذاری ائمه جمعه استان کهگیلویه و بویراحمد انجام داده که در ذیل از نظر خوانندگان محترم می‌گذرد.
در منابع دینی ما در زمینه امام عصر (عج) چه مطالبی بیان شده است؟
در منابع دینی ما چند عید بزرگ را مطرح می‌کنند که عید قربان، عید فطر، عید غدیر، عید مبعث هستند که هر کدام در جای خود بزرگ و ماندگار هستند.
ولی ما نهم ربیع الاول را به عنوان یک عید بزرگ داریم و همان طور که عید غدیر پایان رسالت پیامبر گرامی اسلام (ص) و آغاز ولایت حضرت امیرالمومنین امام علی علیه السلام بود، نهم ربیع نیز پایان امامت اهل بیت علیه السلام و اما آغاز امامت آخرین امام و ذخیره الهی و کسی که عصاره همه انبیا و اولیای الهی است، لذا نهم ربیع را نباید دست کم بگیریم.
در منابع دینی ما در زمینه امام عصر (عج) در چهار بخش سخن گفته شده که بخش نخست در زمینه «معارف مهدوی»، یعنی همان بعد شناختی است.
اگر نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف شناخت نداشته باشیم، مراحل بعد را نمی‌توانیم طی کنیم، چون این مقدمه و زیرساخت است.
دوم بحث «محبت مهدوی»، یعنی بعد گرایشی است، یعنی ما نسبت به مکتب و اندیشه حضرت گرایش داریم.
سوم «مناسک مهدوی» و اینکه ما باید چه کارهایی را انجام دهیم و چهارم نیز «وظایف مهدوی» است، یعنی افرادی که جز منتظران هستند چه وظایفی بر عهده دارند؟.
مردم در زمان غیبت امام عصر(عج) باید به چه کسانی مراجعه کنند؟
طبق مطلب نخست یعنی معارف مهدوی، امام زمان(عج) به عنوان آخرین امام در سن پنج سالگی به امامت رسید و حدود ۶۹ سال غیبت صغری داشت و سپس غیبت کبری تاکنون آغاز شده که این یک شناخت اجمالی نسبت به آن حضرت است.
در زمان ۶۹ سال و غیبت صغری امام چهار نایب داشت که به واسطه آنها با مردم در ارتباط بود ولی بعد از آنکه غیبت کبری آغاز شد، آن حضرت نائب نداشته و ندارند و سوال پیش آمد که مردم باید به چه کسی مراجعه کنند و خود حضرت در این زمینه تکلیف را مشخص کردند که مردم باید چه کاری انجام دهند.
«وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاةِ حَدِیثِنَا» که این حدیث مفصل و با تعابیر مختلف است.
فرمودند که در زمان غیبت شما به راویان حدیث ما مراجعه کنید و بعد توضیح داده می‌شود که این‌ها چه کسانی هستند و چه ویژگی‌هایی باید داشته باشند.
تکلیف منتظرانی که حضرت را زیارت نمی کنند و از دنیا می روند، چگونه است؟
نکته بعد در بحث معارفی این است که ما می‌گوییم باید منتظر امام زمان (عج) باشیم و تا کی باید انتظار بکشیم؟ و چگونه باید منتظر باشیم؟
افراد بسیاری امثال بهجت‌ها، شهید سلیمانی ها، شهید حججی‌ها و شهدای بزرگ دیگر منتظر بودند و از دنیا رفتند و حضرت ظهور نکرد که این به بحث رجعت مرتبط است.
فرمود «اگر کسی در طول عمر خود ارتباط و پیوند خود با امام زمان(عج) ارتباط خوب و مستحکمی باشد، صمیمی باشد و وظایف و تکالیف خود را به درستی انجام دهد، اگر از دنیا برود و حضرت ظهور نکرده باشد، هر وقت حضرت ظهور کرد، چنین شخصی رجعت دارد، یعنی برمی‌گردد و در ردیف یاران حضرت قرار می‌گیرد، اگر انسان خوب باشد، برمی‌گردد.
امام وقتی ظهور می‌کنند، ظهور ایشان چند روزه نیست که زود برگردند، بلکه تازه حکومت جهانی حضرت آغاز می‌شود و این حکومت طولانی خواهد بود.
مثلاً ما در روایت داریم که حضرت سیدالشهدا علیه السلام برمی‌گردند و در حکومت امام عصر (عج) زندگی می‌کنند، به حدی که مژه‌های وی نیز سفید می‌شود.
با توجه به بعد شناختی، آیا ما حضرت را برای مشکلات و گرفتاری‌های خود می‌خواهیم؟
چون امام و حجت خدا بوده و با خدا ارتباط و در درگاه الهی آبرو دارد، اشکالی وارد نیست و هیچ منعی نیز وجود ندارد که انسان به امام خود متوسل شود و مشکل دنیایی خود را حل کند.
اهل بیت(ع) و امام زمان (عج) فقط مربوط به آخرت نیستند، این‌ها نخست دنیای ما را اصلاح می‌کنند و بر اساس اصلاح دنیا بوده که آخرت انسان نیز اصلاح می‌شود.
با توجه به بعد معرفتی، باید امام خود را به معنای واقعی بشناسیم و در شناخت امام، ایشان را حی و حاضر ببینیم که این موضوع از سایر مباحث بسیار مهمتر است.
نظر برادران اهل سنت در مورد مسئله ظهور چگونه است؟
اهل سنت هم اعتقاد دارند که امام زمان(عج) فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است اما می‌گویند آینده متولد خواهد شد و ظهور خواهد کرد.
ولی مکتب شیعه اعتقاد دارد که امام متولد شده، هم اکنون در حال سپری شدن دوران امامت بوده ولی ما ایشان را نمی‌بینیم و همه جا شاهد و ناظر بر اعمال ما است.
انتظار بدون امید معنایی ندارد و اصلاً یکی از جهاتی که تاکید می‌شود یاد و نام امام زمان (عج) در جامعه وجود داشته باشد، به جهت امیدی است که وجود دارد.
انسان وقتی که امید داشته باشد، زنده و بانشاط در اجتماع حاضر می‌شود ولی انسان ناامید هستند که جسم او وجود داشته، گویی اینکه در جامعه وجود ندارد.
اگر ما به وظیفه خود در قبال امام زمان به درستی عمل کنیم، یا از دنیا می‌رویم که بحث رجعت مطرح است یا زنده‌ایم و حضرت ظهور می‌کند و در جوار ایشان حضور خواهیم داشت.
چه کارهایی باید انجام دهیم تا محبت نسبت به امام زمان(عج) به وجود بیاید؟
موضوع بعدی در زمینه محبت مهدوی است، ما امام زمان(عج) خود را دوست داریم و بنده اعتقاد دارم بعضی از افرادی که ظاهر آنها نشان نمی‌دهد که این ارتباطات و علاقه‌ها را داشته باشند، با چنین افرادی برخورد داشتم و به معنای واقعی به امام زمان (عج) علاقه مند هستند و در بزنگاه‌هایی نام حضرت بر زبان آنها وجود دارد و به این موضوع اعتقاد دارند.
اگر در جایی برای آنها گرفتاری پیش بیاید به امام زمان و ائمه اطهار علیهم السلام و خداوند متعال متوسل می‌شوند.
برای اینکه بتوانیم محبت‌ها را بیشتر کنیم، باید ارتباط ها بیشتر باشد، زیرا محبت به واسطه ارتباط ایجاد می‌شود و اگر ارتباط نباشد، محبت نیز وجود ندارد.
ارتباط با حضرت با توسل صورت می‌گیرد، دعای ندبه، دعای فرج، دعای اللهم کل ولیک به دعای سلامتی معروف است و دعای فرج «الهی عظم البلا» و ابزار ارتباط با حضرت هستند.
در روایت داریم که می‌گویند هر صبح که از خواب بیدار می‌شوید نخست برای سلامتی امام زمان (عج) و سلامتی ایشان صدقه بدهید که این خود یک نوع ارتباط است.
این ارتباط که وجود داشته باشد، محبت ایجاد می‌کند و محبت که وجود داشته باشد، انسان تلاش می‌کند بر اساس مسیری که معبود می‌خواهد، حرکت کند.
در زمینه محبت مهدوی اگر کسی ارتباط را برقرار کرد و این محبت در وی شکل گرفت، حتماً در قبال امام خود احساس مسئولیت می‌کند که باید چه کاری انجام دهد تا امام راضی باشد.
بسیاری از افرادی که به جاهایی رسیدند بخشی از عمر خود را روی همین موضوع گذاشتند که چه کاری انجام دهیم که رضایت امام خود را به دست آوریم؟
وقتی که چنین انسانی جواب «چه کنیم» را به دست آورد، به پیش می‌رود و این رضایت نیز وجود دارد مثل شهدای عزیز ما که کنگره‌ای باشکوه و عظمت برای آنها برگزار شد.
از طرفی اگر این محبت ایجاد شد، انسان نسبت به دشمنان چنین امامی انزجار و تنفر دارد، چون تولی و تبرا در کنار هم هستند.
اگر انسان این محبت را نسبت به امام خود پیدا کرد، سراسر زندگی چنین انسانی امید می‌شود، چون به امامی دل بسته و امیدوار است که از انبیای قبل از پیامبر (ص) تا همه ائمه اطهار علیهم السلام که چنین امامی ظهور دنیا را پر از عدل و داد می‌کند.
این امام ریشه ظلم را می‌کند و این موضوع برای انسان های مظلوم امید ایجاد می‌کند.
وقتی انسانی در کنار حکومت این امام زندگی می‌کند، از زندگی خود لذت می‌برد، زیرا می‌گویند امام حکومتی تشکیل می‌دهد که برخی‌ها می‌خواهند زکات بدهند و هرچه می‌گردند، فقیری پیدا نمی‌کنند.
در چنین زمانی همه عاقل شده و نسبت به همدیگر احساس مسئولیت دارند، این گونه نیست که مثل الان برخی‌ها حق همدیگر را می‌خورند، ولی در زمان ظهور حضرت نسبت به حقوق همدیگر احترام قائل می‌شوند.
در زمان غیبت حضرت حجت(عج) چه مناسکی را باید در دستور کار داشته باشیم؟
در زمان غیبت ما که جزو منتظران هستیم یک سری مناسک باید داشته باشیم.
گفتند خواندن دعای عهد، دعای ندبه، استغاثه به آن حضرت بسیار شیرین است که انسان به امام زمان (عج)خود توسل پیدا کند.
استغاثه زمانی صورت می‌گیرد که انسان کار وی گیر باشد و در بن بست قرار گیرد .
گاهی اوقات ما از زندگی دیگران می‌گوییم که چگونه مشکلات آنها حل شد و اگر ما در زندگی‌های خود دقت کنیم، اتفاقات بسیاری برای ما پیش می‌آید ولی از آن بی‌خبر هستیم.
در بحث استغاثه این جزء وظایف ما است و این راه ارتباط با حضرت است، ولی باید حواسمان باشد هر کجا که استغاثه کردیم حتماً هرچه خواستیم، به آن می‌رسیم، طبیعت دنیا به هم می‌خورد و گاهی اوقات نیز مقدور نیست و اینکه مصلحت ما چه باشد، آنها تشخیص می‌دهند.
کسی بنده بوده و به او مسلمان می‌گویند که تسلیم خیر و صلاح خود باشد و آن را بپذیرد.
وظایف مهدویان در دوران غیبت حضرت چه مواردی هستند؟
ما یک سری وظایفی داریم و مامور به انجام آنها هستیم، یکی از این وظایف این است که ما انتظار فرج را داشته باشیم، یعنی شب و روز بگوییم آقا جان کی ظهور می‌کنی؟ خدایا ظهور امام زمان (عج) را نزدیک کن.
برای همین گفته‌اند که انتظار فرج(عج) افضل اعمال است، چون خود انتظار شیرین است و باعث می‌شود که ارتباط انسان با امام قطع نشود، ولی باید بدانیم که انتظار به معنای ساکت نشستن، سکون و عدم حرکت نیست.
انتظار به این معنا نیست که انسان بنشیند و بگوید آقاجان کی می‌آیی؟ بلکه انتظار همراه با حرکت، تلاش و کوشش است.
انجام وظایف دینی و شرعی نیز یک ضرورت است که انسان منتظر باید به این وظایف عمل کند.
چنین شخصی باید مومن به انجام تکالیف و عامل به آنها باشد، آنها را عمیقاً باور داشته باشد و انجام دهد.
اصل انجام عمل به وظایف دینی و شرعی بوده و عمل به این وظایف باعث می‌شود که عده‌ای نیز طرفدار امام زمان (عج) باشند و جذب این مسیر شوند.
وظیفه داریم که زمینه ظهور حضرت را فراهم کنیم و انسان نخست باید خود در این مسیر قرار گیرد و ضمن تبلیغ، جامعه را بیدار و آگاهی بخشی لازم را در این زمینه داشته باشد.
باید نام و یاد حضرت را گرامی بداریم، ولو اینکه نام فرزند خود را به اسم حضرت و اجداد طاهرین ایشان نام گذاری کنیم .
ضمن گلایه از برخی از متدینین، گاهی اوقات اسامی برای نام گذاری فرزندان انتخاب می‌کنند که معلوم نیست آنها را از کجا می‌آورند.
نظر شما