خبرگزاری شبستان-کرمان
«بسمه‌تعالی
حضرت مستطاب آیت‌الله آقای صالحی دامت برکاته
ضمن استعلام از حالات شریف به موجب اخبار واصله و تلگراف آن جناب مبنی بر حادثه موسمه و حمله وحشیانه مشتی اجیرشده از طرف مأموران دولت علیه مردم مسلمان دارالامان کرمان که در مجلس چهلمین روز مقتولین حادثه جانگداز تهران و یکمین سال از رحلت مرحوم مغفور حجت الاسلام حاج آقا مصطفی خمینی در مسجد جامع شهر با آرامش کامل شرکت کرده بودند، موجب تأثر و تأسف عمیق عموم مؤمنین خاصه جامعه روحانیت بالاخص اینجانب گردیده است.
این جنایت بزرگ قرون وسطایی را که در آن نسبت به مقدسات این جسارت را نموده و حتی به بانوان و کودکان هم رحم نکرده به شدت محکوم نموده و شدیداًبه مصادر امور معترض بوده و سریعاً خواهان مجازات عاملان این واقعه ننگ آور می باشیم.
والسلام علیکم(روزنامه اطلاعات ۲۷ مهر ۱۳۵۷ ش ۱۵۷۳۷)»
آنچه از منظر خوانندگان گذشت متن تلگراف آیت الله العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی در پی حادثه به آتش کشیدن مسجد جامع کرمان در ۲۴ مهر سال ۱۳۵۷ بود؛ حادثه‌ای که مراجع عظام تقلید آن زمان سیدمحمدرضا گلپایگانی، سیدمحمدکاظم شریعتمداری، آیت الله سیدعبدالحسین دستغیب، آیت‌الله سیدعبدالله شیرازی، جمعی از دانشگاهیان مشهد و... آن را به شدت محکوم کردند.
شهید حاج قاسم سلیمانی که زمان واقعه ۲۴ مهر جوان ۲۲ ساله‌ای بوده و در مسجد جامع حضور داشته ضمن شرح این واقعه از نترسیدن خود در برابر عوامل شاه و دغدغه برای نجات جان یک دختر بچه می‌گوید:
حادثه ۲۴ مهر کرمان صحنه‌ای از قساوت رژیم طاغوت در حمله به مردم آن هم به تعبیر آیت الله علی اصغر صالحی کرمانی در تنها پناهگاه خود یعنی خانه خداوند؛ آنجایی دردناک تر می شود که به روایت شاهدان عینی حادثه، شهربانی وقت درهای مسجد را می بندد تا مردم بی دفاع راه فراری نداشته باشند.
در اسناد انقلاب اسلامی در کرمان به نقل از علی خردپژوه از شاهدان عینی ماجرا آمده است: «نکته قابل توجه این که جوانان مبارز برای اولین بار تصویر بزرگی از حضرت امام را به خود حمل می کردند و توانستند آن را در پشت بام مسجد جامع بالای ساعت نصب کنند در این هنگام پلیس بی شرمی را به حد اعلا رساند و از بالای پشت بام مسجد اقدام به تیراندازی کرد که «محمد باقدرت جوپاری» در جلوی ایوان بزرگ مسجد به شهادت رسید.
افراد پلیس گازهای اشک‌آور را به داخل شبستان بزرگ مسجد جامع پرتاب کردند که عرصه را بر جوانان مبارز بیش از پیش تنگ گردانید؛ در آن روز تعدادی زخمی و مصدوم شدند و به روحانیون و زنان مبارز هتک حرمت شد و بی شرمانه با سنگ و چوب و چماق به جان مردم انقلابی افتادند... چادرهای زنان و دختران از سر آنان کشیده شده بود»
پس از آن شعار مردم در تظاهرات این شد: «رکس آبادان را، مسجد جامع کرمان را، کتاب قرآن را، شاه به آتش کشید» و همین واقعه خود نیز عاملی برای شتاب‌دهی به مبارزات انقلابی بود.
ابعاد حادثه ۲۴ مهر کرمان با تقدیم دو شهید «محمد باقدرت جوپاری و غلامرضا یزدان‌شناس» و عده‌ای مجروح و زخمی؛ فراتر از گنجاندن در این مجال اندک است اما با وجود همه وحشی‌گری های رژیم طاغوت که حادثه خونین ۲۴ مهر مسجد جامع کرمان یکی از آنها است نه رژیم به خواسته خود رسید و نه مسجد مرجعیت خود را از دست داد و نه مردم دست از مسجد و اعتقادات خود کشیدند.
مسجد جامع کرمان امروز سرافراز و سربلند چون دُرّ درخشنده ای بر جبین کرمان می تابد؛ مسجدی در مساحت ۴ هزار و ۸۰۰ مترمربع که قدمت آن به قرن هفتم هجری و دوره تاریخی آل مظفر بر می گردد؛ نمونه‌ای باشکوه از ساختار مساجد ایرانی و دارای تزئینات کاشی‌کاری منحصربفرد و نمونه‌ای از معماری مساجد ایران که در آن از انواع کاشی‌کاری به منظور تزئین در نماهای آن استفاده شده است.
سینه ستبر شده مسجد جامع کرمان خزانه‌دار ۷ قرن تاریخ پر فرازو نشیب خطه کریمان است؛ تاریخی که با وجود اهمیت و اعتبار آن اما آنگونه که باید مورد واکاوی قرار نگرفته است.
علمای زیادی از گذشته‌های دور تا دوره معاصر در این مسجد به عبادت و راز و نیاز و وعظ و خطابه و تفسیر و هدایت مردم زمان خود پرداختند اما امروز این مسجد باعظمت چندان محل مراجعه نسل جدیدی که باید عقبه درخشان خود را بداند و آن را بشناسد، نیست و لازم است متولیان مساجد از این ظرفیت عظیم برای استفاده نسل جوان در زمینه‌های مختلف برنامه‌ای داشته باشند.
صحن زیبای مسجد جامع کرمان به ویژه شب هنگام آمیزه‌ای از سکوت و سکون و نسیم‌گاهی از نفحات رحمانی است که جان‌های خسته را آرامش می دهد.
گزارش: طاهره بادامچی
نظر شما