خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛ زینب روحانی مقدم- در دین مبین اسلام بر یتیم نوازی و مهربانی با کودکان بی سرپرست بسیار سفارش شده است و بزرگترین الگو حامی ایتام، امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام است که از ایتام هیچ وقت در زندگی خود غافل نشدند.
در قرآن کریم و روایات اسلامی درباره شیوه رفتار با ایتام و یتیم نوازی تأکید و سفارش فراوان شده است؛ قرآن کریم و پیشوایان معصوم- علیهم السلام- امر سرپرستی کودکان یتیم را از بهترین و پسندیده ترین امور به حساب می آورد.
در روایتی از حضرت رسول صلی الله علیه وآله می خوانیم که «اِنَّ فِی الْجَنَّةِ داراً یُقالُ لَهُ دارُ الْفَرَحِ لا یَدْخُلُهُ اِلاّ مَنْ فَرَّحَ یَتامَی الْمُؤْمِنینَ؛ در بهشت قصری وجود دارد که نام آن قصر شادی است، تنها کسانی که در دنیا ایتام مؤمنین را خوشحال کرده اند حق ورود به آن قصر را دارند».
چه انسان های بسیاری که پیرو راه مولایشان شده اند و دست مهربانی بر سر ایتام می کشند و آنها را از حمایت های مالی و معنوی خود دریغ نمی کنند و نمی گذارند تا آرزویی بر دلشان بماند.
در خراسان جنوبی این دیار نوع دوستی و مهربانی نیز افراد بسیاری راه و رسم حمایت از ایتام و محسنین را در پیش گرفته اند و با حمایت های معنوی و مادی خود تلاش کرده اند تا لبخند مهربانی را بر روی لبان ایتام این دیار بنشانند.
کمیته امداد امام خمینی(ره) پلی شده است تا مردمان و خیرانی که تمایل به حمایت از ایتام دارند حمایت های مادی و معنوی خود را تزریق کنند و در این استان ۲ هزار و ۳۸۰ فرزند یتیم و هفت هزار و ۱۶۷ فرزند محسنین تحت حمایت این نهاد هستند که ۴۲ هزار و ۳۸۴ نفر حمایت از این فرزندان را بر عهده دارند.
*داستان زندگی مادر معنوی ۱۰۰ یتیم
بسیاری از بانوان این دیار سایه مادرانه خود را بر سر ایتام گسترده اند تا لحظه ای مهربانی های مادرانه محروم نشوند. ولادت مهربان ترین مادر دنیا یعنی حضرت زهرا سلام الله علیها بهانه ای شد تا به سراغ یکی از این مادران برویم که فرزندان معنوی بسیاری را تحت حمایت خود قرار داده است.
نامش سمیه است و ۳۰ سال سن دارد و یک دهه هفتادی محسوب می شود. مادر معنوی ۱۰۰ یتیم است اما هیچ تمایلی به رسانه ای شدن اسم و تصویرش ندارد. می گوید که اهل بیرجند و ساکن این شهرستان است.
سمیه خانم در گفتگو با خبرنگار شبستان عنوان می کند که در سن هفت سالگی پدرم را به علت سرطان از دست دادم و من و چهار خواهر و برادرم یتیم شدیم.
وی ادامه می دهد: از همان زمان تحت حمایت کمیته امداد قرار گرفتیم و ما هم حامی مالی مثل بقیه ایتام داشتیم و با مبلغ خیلی کمی که حامی به حسابمان واریز می کرد بسیاری از مشکلات مالی که داشتیم برطرف می شد.
سمیه با اشاره به اینکه مادرم خانه دار بود و فقط از راه کشاورزی مخارج خانه را تامین می کرد، می افزاید: خودم با تمام وجود در سن کودکی حس کردم که این نوع فرزندان با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند و غم بی پدری جای خودش و مشکلات مالی هم یک طرف دیگر است.
این بانوی بیرجندی در ادامه می گوید که از همان زمان با خودم عهد کردم که اگر یک روزی در توان خودم از لحاظ مالی ببینم حتما از بچه هایی مثل خود حمایت کنم.
وی ادامه می دهد: سال ها گذشت و با همان تفکر با شوهرم که انسان بسیار خداشناس است، ازدواج کردم و از فکری که در ذهنم بود با ایشان صحبت کردم و همسرم هم با جان و دل قبول کرد.
سمیه با اشاره به اینکه در ابتدا با دو فرزند شروع کردیم، می افزاید: با یک حقوق ناچیز کارمندی به حمایت این دو یتیم پرداختیم و خودم خانه دار هستم ولی بعد از چند سال یک شغل خانگی شروع کردم و دونفری تعداد این بچه ها را از دو نفر با کمک خداوند به ۱۰۰ کودک رساندیم.
این بانوی بیرجندی در ادامه می گوید: زمانی که شغل دوم را در خانه راه انداختیم همان ابتدا با یکدیگر نیت کردیم که مقداری از سود حاصل از فروشمان به حساب این بچه ها واریز شود تا برکت کارمان دوچندان شود.
وی در ادامه با اشاره به سن فرزندان معنوی خود عنوان می کند که سن فرزندان معنوی مان از ۳ سال تا ۱۶ سال است و خودم نیز دو فرزند دارم.
*برکتی که سرازیر شد
سمیه با بیان اینکه کمک های ما به ایتام فقط به صورت مالی است، می افزاید: به یاد دارم فقط یک بار یکی از این فرزندان تقاضای خرید دوچرخه کرده بودند که دوچرخه را به لطف خدا برایش فراهم کردیم.
وی به تاثیر حمایت از ایتام بر زندگی اش اشاره می کند و می گوید: تاثیر این کار بر روی زندگیمان خیلی زیاد بوده است و تمام برکتی که در کارمان داریم را فقط از جانب این بچه ها می دانیم.
این بانوی خیر بیرجندی ادامه می دهد: شغل دومی که داریم را از زیر صفر شروع کردیم و گاهی اوقات که نگاه به گذشته می کنم باورم نمی شود که کجا بودیم و الان کجا هستیم. اوایل ازدواجمان شاید لنگ ۵۰ هزار تومان پول بودیم ولی در حال حاضر یک فروشگاه را در بهترین نقطه شهر داریم و این ها را اول از لطف خدا و دوم از برکت آن بچه ها می دانیم.
سمیه عنوان می کند که از اول زندگیمان تاکنون طی این ۱۳ سالی که با همسرم زندگی کردم روزهایی داشتم که فرزندم مریض بود وقتی وارد داروخانه می شدم برای گرفتن دارو برای فرزندم با استرس بودم که الان مبلغ داروها چقدر می شود و آیا موجودی کارتم به اندازه هزینه دارو ها هست یانه.
وی می افزاید: ما حتی در این موقعیت مان هم از مبلغی که ماهانه برای این بچه های عزیزمان مقرر کرده بودیم دست نزدیم و روی خود و دو فرزندم فشار آوردیم ولی به قولی که با خدا داده بودیم خداروشکر تاکنون عمل کرده ایم.
این بانوی بیرجندی با اشاره به اینکه من و همسرم از روز اولی که شروع کردیم به این کار بین دوستان و اقوام و آشنایان خیلی از موضوع یتیم نوازی صحبت و تشویق شان می کردیم که حتی با یک فرزند این کار را شروع کنند، می گوید: چند نفر این کار را انجام دادند و بعضی ها هم گفتند که بچه های خودمان واجب تر هستند با اینکه اگر هر نفر از مردم این جامعه فقط در ماه ۵۰ هزار تومان برای این بچه ها کنار بگذارند خیلی از مشکلات ایتام حل می شود.
سمیه در پایان می گوید: مشکلاتی که خودم با تمام وجودم حسشان کردم و شاید درد بی پدری را نتوان درمان کرد ولی خیلی از دردهای دیگر که در این وضعیت بد اقتصادی گریبان گیر این بچه ها شده است را می توان با همین مبلغ ناچیز برطرف کرد.
نظر شما