خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: از زمانی که طالبان دوباره در سال ۲۰۲۱ میلادی، کنترل افغانستان را به دست گرفت، جامعه هزاره شیعیان در ولایت غور در مرکز افغانستان تحت فشار سیاسی و اقتصادی قرار گرفتند که این فشارها بر ابعاد مختلف زندگی آنها سایه افکنده و بر فقر و مشکلات اقتصادی آنها افزوده است.
شیعیان هزاره در ولایت غور، عمدتاً در شهرهای لعل و سرجنگل زندگی می‌کنند. اگرچه اکثریت ساکنان شهر فیروزکوه مرکز استان و تعدادی از شهرهای دیگر نیز شیعه هستند.
ولایت غور یکی از ولایات دورافتاده و توسعه نیافته افغانستان است، اما مناطق شیعه نشین در این ولایت از مناطق محروم و توسعه نیافته است.
لعل و سرجنگل منطقه‌ای کوهستانی و ناهموار است. ساکنان آن عمدتاً به کشاورزی و دامداری برای اقتصاد خود وابسته هستند و به ندرت به تجارت می‌پردازند.
با این حال، بخش کشاورزی و دامداری در این منطقه در سه سال گذشته از محدودیت‌ها و سیاست‌های طالبان مصون نمانده است و این گروه به دنبال کنترل خرید و فروش محصولات کشاورزی و محصولات دامی مربوط به مردم شیعه این منطقه است.
دخالت در کمک‌های بشردوستانه
در سه سال گذشته، سازمان‌ها و محافل بین‌المللی نارضایتی خود را از مداخله طالبان در کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان ابراز کرده‌اند.
دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد سال گذشته ده‌ها مورد مداخله طالبان در کمک‌های بشردوستانه را ثبت کرده و اعلام کرده است که طالبان از رسیدن کمک‌ها به کسانی که به آن نیاز دارند، جلوگیری می‌کنند.
با این حال، این مداخلات در شهر شیعه نشین لعل و سرجنگل در ولایت غور علنی و کاملاً عمدی است.
منابع محلی در این باره گفتند: موسسه رفاه اسلامی اخیراً ۶۰ چرخ خیاطی همراه با تجهیزات و لوازم جانبی آن را در اختیار ۶۰ کارآموز قرار داد، اما حاکم طالبان از توزیع این چرخ‌ها به کارآموزان جلوگیری کرد.
این منابع افزودند: حاکم طالبان چرخ خیاطی و لوازم جانبی آن را جمع آوری کرد و تعدادی از آنها را بین نزدیکان خود توزیع کرد و از تعدادی از کارآموزان خواست تا نیمی از قیمت خود را بپردازند.
منابع محلی می‌گویند که بنیاد بهزیستی اسلامی یک چرخ خیاطی همراه با میز خیاطی، قیچی، اتو، پنل خورشیدی و بطری آن را بین کارآموزان توزیع کرده است.
این نهاد در سال گذشته ۶۰ زن را در زمینه خیاطی آموزش داده و قول داده است که برای هر کدام یک چرخ خیاطی و لوازم جانبی تهیه کند و این کمک ها را قبلا به مرکز شهر لعل و سرجنگل ارسال کرده است.
ساکنان این شهر می‌گویند که مقام‌های محلی طالبان برای کمترین کمک از اهالی شهر رشوه می‌خواهند و یا به بهانه‌های مختلف این کمک‌ها را به طور کامل جمع آوری و بین پیروان خود توزیع می‌کنند.
جمع آوری هزینه‌های راهسازی از مردم محلی
از زمانی که طالبان دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفتند، به طور گسترده تبلیغ می‌کردند که بازسازی جاده‌های قدیمی یا ساخت جاده‌های جدید با بودجه های درآمدهای داخلی انجام می‌شود.
اما در مورد این مسئله، برای مردم شهر دورافتاده لعل و سرجنگل کاملا برعکس بود و طالبان نه تنها برای آنها جاده‌ها را آسفالت کردند، بلکه هزینه‌های بازسازی سرجنگل‌ها را نیز از آنها دریافت کردند.
ساکنان این منطقه در ادامه گفتند: طالبان برای ساخت و یا تعمیر جاده‌ها از مردم و همچنین رانندگان پول می‌گرفتند.
آنان می‌گویند که بر اساس دستور والی طالبان غور، هر راننده کامیون باید شش هزار افغانی و هر راننده وسایل مسافربری دو هزار افغانی برای راه سازی بپردازد.
عبدالوحید حماس، سخنگوی والی طالبان در غور گفت: از مردم لعل و سرجنگل این ولایت برای راهسازی پول جمع آوری شده است.
وی گفت: سرشناسان منطقه داوطلبانه برای ساخت راه‌ها پول دادند اما مردم می‌گویند که والی طالبان مردم را مجبور به پرداخت این پول کرده است.
مردم محلی گفتند: طالبان از کسانی که در پروژه‌های اکتشافی سازمان های غیردولتی و سازمان های بین المللی کار می کنند خواسته اند تا بخشی از معاش خود را برای ساخت راه‌ها بپردازند.
آنها می‌گویند که مردم لعل و سرجنگل از فقر و مشکلات اقتصادی رنج می‌برند و این سیاست طالبان اوضاع را برای آنها بدتر می‌کند.
باید گفت که طالبان پس از بازگشت به قدرت در کشور، حقوق و آزادی های اولیه شیعیان را به طور گسترده زیر پا گذاشتند و به خواسته‌های آنان توجهی نکردند.
نظر شما