حجت الاسلام حجت الله سروری در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از استان کرمانشاه با اشاره به اهمیت و فضیلت دعای ندبه، گفت: دعای ندبه به عنوان یک وسیله مهم برای تقویت ارتباط معنوی شیعیان با امام زمان (عج) و تجدید عهد و بیعت با ایشان در نظر گرفته می‌شود. همچنین، دعای ندبه نمادی از انتظارات و امیدهای شیعیان برای ظهور امام مهدی (عج) و برقراری عدالت و صلح جهانی است.
سرپرست ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد استان کرمانشاه افزود:در دعای ندبه، شیعیان به یاد امامان خود، خصوصاً امام زمان (عج)، و مشکلات و مصیبت‌هایی که در طول تاریخ بر آنها وارد شده است، می‌افتند. این دعا بیانگر عمق ارتباط معنوی و محبت شیعیان نسبت به امامان خود است و آرزوهای آنان برای ظهور امام زمان (عج) و برقراری عدالت جهانی را منعکس میکند.
وی خاطر نشان کرد: دعای ندبه به امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) منسوب است. این دعا توسط زکریا بن سعد اشعری نقل شده است.
حجت الاسلام سروری تصریح کرد: دعای ندبه یکی از دعاهای ماثور در آیین شیعه است که به ویژه در روزهای جمعه و مناسبت‌های خاص مذهبی خوانده می‌شود. اعتقاد بر این است که این دعا در دوران غیبت کبری به منظور تجدید عهد و بیعت با امام زمان (عج) و درخواست ظهور او خوانده می‌شود.
سرپرست ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد استان کرمانشاه اظهار کرد: دعای ندبه در حقیقت بیانگر تاریخ فشرده از حضور حجتّها و اولیای الهی بر پهنه گیتی است. سلسله‌ای که از حضرت آدم (ع) آغاز و تا آخرین حجّت خدا حضرت مهدی (ع) ادامه می‌یابد. کسی که با دعای ندبه اُنس بگیرد و از عمق جان مظلومیّت جانشینان بر حق پیامبر اکرم (ص) را دریابد، عشق به ولایت از درون او شعله‌ور خواهد شد و با تمام وجود، نیاز به حجّت خدا را احساس خواهد کرد و خواننده دعای ندبه به عمق فاجعه که باعث غیبت آخرین حجت خدا شده است پی می‌برد و به عظمت مصیبتی که محروم شدن از وجود امام معصوم (ع) بر بشریّت وارد کرده واقف می‌شود و از این رو، چاره‌ای جز این نمی‌بیند که شبانه‌روز ندبه و زاری سر دهد و به حال و روز سیاهی که بشریت بدان دچار گشته است، متوجه میکند.
وی گفت: لازمه این توجه و اتصال این است که به یکی از واجبات بسیار مهم آیین پاک پرودگار یعنی امام شناسی در زندگی بپردازیم، چرا که انسان واقعا اگر اهل توحید باشد و توحیدش از قرآن مجید گرفته باشد و پیغمبر شناس هم باشد و پیغمبر شناسی را هم از قرآن گرفته باشد ولی امام را نشناسد دینش ناقص است و دین ناقص خیر دنیا و آخرت انسان را تامین نمی کند.
حجت الاسلام سروری بیان کرد: امام شناسی یکی از تکالیف بزرگ و مهم اسلامی است. بر اساس این وظیفه ی شرعی و مسئولیت خطیر دینی هر مسلمانی وظیفه دارد که پس از معرفت خدای متعال و پیامبرش، وصی پیامبر (ص) و امام و رهبر دینی و آسمانی خویش را بشناسد. معرفت امام یعنی آگاهی از دلایل نص و نصب امام، شناخت ویژگیهای امام، علم به حوزه قدرت و تصرف امام در کائنات و آگاهی از اینکه امام زبان گویای وحی و مفسر حقیقی قرآن است. شناخت امام یعنی ایمان و آگاهی به این حقیقت که امام حجت بالغه الهی و وصی پیامبر بر روی زمین است و به همین دلیل اولی به تصرف در جان و مال همه مسلمانان و متصرف در همه عوالم ملک و ملکوت است. در کلامی جامع امام نه تنها دارای ولایت تشریعی است، بلکه به اذن پروردگار از ولایت تکوینی نیز برخوردار است.
حجت الاسلام سروری یادآورشد: حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: «إِنَّ الاْءَرْضَ لا تَخْلُوا مِنْ حُجَّةٍ...» یعنی در جایگاه امامت کسی باید قرار بگیرد که مظهر صفات و جلال وجمال خدا باشد.
وی گفت: احاطه امام به امر حضرت حق در این عالم از زبان امام صادق بسیار با عظمت بیان شده است: در جلد ششم وسائل الشیعه در روایتی از امام صادق علیه السلام که از باب سند بسیار متقن است آمده که حضرت فرمودند: «إِنَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اثْنَیْ عَشَرَ أَلْفَ عَالَمٍ کُلُّ عَالَمٍ مِنْهُمْ أَکْبَرُ مِنْ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِینَ مَا تَرَی عَالَمٌ مِنْهُمْ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَالَماً غَیْرَهُمْ وَ أَنَا الْحُجَّةُ عَلَیْهِمْ، پروردگار عالم ۱۲ هزار عالم دارد که هر یک از این عالم‌ها، بزرگ‌تر از هفت آسمان و هفت زمین است، هیچ‌کدام از این عوالم را نمی‌بینید، مگر این که زیر چتر حجّت الله که من باشم، هست.»
سرپرست ستاد هماهنگی کانون‌های فرهنگی هنری مساجد استان کرمانشاه افزود: دوران ظهور آن حضرت(عج) و استقرار حکومت عادلانه او که جمال و کمال، دولت و صولت گرد هم آمده، سخت مورد اشتیاق امیرمؤمنان(ع) بوده است؛ اسبغ بن نباته میگوید رفتم خدمت امیرالمومنین (ع) نشسته بود روی زمین فرمود: «یَا شَوْقَاهْ إِلَی رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِمْ؛ چقدر مشتاق دیدار آنها هستم، در آن زمان که در ظهور دولتشان به سر می برند.
سروری یادآور شد: ابا خالد کابلی میگوید وقتی رسیدم خدمت امام سجاد علیه السلام و بحث شد در مورد امامت تا اینکه رسید به حضرت حجت، امام سجاد فرمودند: یَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِالسَّیْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَی دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ ع انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج. یعنی ای ابو خالد مردم زمان او که معتقد به امامت وی می باشند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمانها بهترند، زیرا خداوند عقل و فهمی به آنها داده که غیبت در نزد آنها حکم مشاهده را دارد! خداوند آنها را در آن زمان مثل کسانی می داند که با شمشیر در پیش روی پیغمبر -علیه دشمنان دین- پیکار کرده اند، آنها مخلصان حقیقی و شیعیان راستگوی ما هستند که مردم را به طور آشکار و نهان بدین خدا می خوانند. و فرمود: انتظار فرج بزرگترین فرج است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام و امامت تصریح کرد: در دعای ندبه ۳۸ «اَینَ» وجود دارد، «أین معز الاولیاء» امام زمان یکی از هدف‌هایش این است که اولیاء را عزیز کند. اگر ما امام زمان را دوست داریم اولیای خدا را عزیز کنیم. مردم یمن امروز تحت فشار هستند. مردم فلسطین تحت فشارند. اگر کسی در جاده برای دین تلاش میکند باید یاری شود «أین مذل الاعداء» امروز اعداء چه کسی هستند؟ امروز اولیاء چه کسی هستند و اعداء چه کسی هستند؟ امام زمان معز الاولیاء و مذل الاعداء، «أین جامع الکلمة علی التقوی» امام زمان همه حرف‌ها را حول محور تقوا جمع میکند.
حجت الاسلام سروری بیان کرد: مواردی که در دعای ندبه آمده هر کدام یک کد به شمار می رود. وقتی بیان می‌کنیم «أین» داریم بیان می‌کنیم شما برای این هدف، این هدف می‌آیید.
وی افزود: مبارزه با فرهنگ ابتذال یکی از مهمترین ویژگی های دعای ندبه است. یعنی بخش عمده فعالیت امام زمان(عج) در هنگام ظهور صرف مبارزه با ابتذال می شود. چنان که در این دعا می خوانیم: «أَیْنَ طَامِسُ آثَارِ الزَّیْغِ وَ الْأَهْوَاءِ» کجاست محوکننده آثار انحراف و هواهای نفسانی، مبارزه کند، «أَیْنَ مُبِیدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْیَانِ وَ الطُّغْیَان» کجا است آقایی که بیاید و با فسق و گناه و طغیان مبارزه کند، أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ؟ کجاست آن مهیا گشته برای ریشه‌کن کردن ستمکاران، أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقامَةِ الْأَمْتِ وَالْعِوَجِ؟ کجاست آن‌که برای راست نمودن انحراف و کجی به انتظار اویند، أَیْنَ الْمُرْتَجیٰ لِإِزالَةِ الْجَوْرِ وَالْعُدْوانِ؟ کجاست آن‌که به او امید بسته شده برای از بین بردن ستم و دشمنی، ایْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِیدِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ؟ کجاست آن ذخیره برای تجدید فریضه‌ها و سنّت‌ها.
وی گفت: در فراز های دیگر می خوانیم که أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعادَةِ الْمِلَّةِ وَالشَّرِیعَةِ؟ کجاست آن برگزیده برای بازگرداندن دین و شریعت، أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیاءِ الْکِتابِ وَحُدُودِهِ؟ کجاست آن آرزو شده برای زنده کردن قرآن و حدود آن، أَیْنَ مُحْیِی مَعالِمِ الدِّینِ وَأَهْلِهِ؟ کجاست احیاگر نشانه‌های دین و اهل دین، أَیْنَ قاصِمُ شَوْکَةِ الْمُعْتَدِینَ؟ کجاست درهم‌شکننده شوکت متجاوزان، أَیْنَ هادِمُ أَبْنِیَةِ الشِّرْکِ وَالنِّفاقِ؟ کجاست ویران‌کننده بناهای شرک و دورویی.
حجت الاسلام سروری در ادامه اظهار کرد: در ادامه فرازهایی را می خوانیم که بیان کرده است که، أَیْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الْغَیِّ وَالشِّقاقِ، یعنی کجاست محوکننده آثار انحراف و هواهای نفسانی، أَیْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الْکِذْبِ وَالافْتِراءِ؟ کجاست قطع‌کننده دام‌های دروغ و بهتان، أَیْنَ مُبِیدُ الْعُتاةِ وَالْمَرَدَةِ؟ کجاست قطع‌کننده دام‌های دروغ و بهتان، أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنادِ وَالتَّضْلِیلِ وَالْإِلْحادِ؟ کجاست ریشه‌کن‌کننده اهل لجاجت و گمراهی و بی‌دینی، اینها کلا کد است که امام زمان دارد برای تحقق این اهداف می‌آیند.
سروری اظهار کرد: علاوه بر ویـژگی های نفسانی و معنوی، یاران حضرت از ویژگی های رفتاری و عملی بسیار متعالی ای نیز برخوردارند که یکی از مهم ترین آنها که برای امروز جامعه ما ضرورت دارد، اتـحـاد و انـسـجـام و برادری است. از آن جایی که دل های یاران امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به یکدیگر پیوند خورده، روح برادری میان آنها حاکم است و اندیشه ها و دیدگاه های شان نیز متحد و به هم پیوسته است. به فرموده حضرت علی(علیه السلام) (رابـطـه دوسـتـی آنـهـا چـنان مستحکم است که گویی برادران تنی و از یک پدر و مادرند)؛ «کـَاَنَّمـا رَبـّاهـُمْ اَبٌ واحـِدٌ وَ اُمُّ واحِدَةٌ قُلُوبُهُمْ مُجْتَمِعَةٌ بِالْمحَبَّةِ وَ النَّصیحَةِ».
نظر شما