به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در شانزدهمین جلسه تفسیر آیات قرآن کریم در ماه مبارک رمضان که به میزبانی حسینیه دفتر نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی برگزار شد، اظهار کرد: شانزدهمین آیه از آیات زندگی با آیه‌ها، آیه ۹۶ سوره مبارکه مریم است، اصولاً انبیا و اولیای خدا ابزاری که مردم را ارشاد کردند و با اسباب و عاملی که توانستند انسان‌ها را در مسیر هدایت از تمام آلودگی‌های مادی و ماده‌پرستی نجات بدهند، عشق و محبت نسبت به آن‌ها بوده است.
ایشان افزود: حضرت خلیل‌الرحمن برحسب اراده و فرمان ذات مقدس حق مأمور شد، همسر و فرزند نوزاد خود را از سرزمین شامات جدا کند و آن‌ها را از کانون زندگی اصیل خودش که با ساره خاتون بود به نقطه دوردستی تبعید نماید؛ وقتی وارد ریگستان حجاز شدند و سپس به سلسله کوه‌های صعب العبور رسیدند، هنگام غروب در دامنه سنگستان داغ گرفتار شدند؛ درحالی‌که هاجر از منظره این دامنه وحشت داشت به ابراهیم عرض کرد، هر چه زودتر از این نقطه خارج شویم و خودمان را به نقطه آبادی برسانیم در همین لحظه فرمان الهی صادر شد، ابراهیم این خانم و فرزند شیرخوار را بدون توشه در این سرزمین تنها بگذاری و ازآنجا خارج شوی.
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی ادامه داد: در همین لحظه ابراهیم همسر و فرزندش را در این سرزمین تنها گذاشت و سوار بر مرکب شد و رفت؛ وقتی به بالای کوه رسید به پایین به آن‌ها نگاه کرد و حالاتشان را که دید، دلش برای آن‌ها سوخت اما باید فرمان خدا را اطاعت می‌کرد و در این امتحان سربلند بیرون می‌آمد؛ لذا تنها می‌توانست برای آن‌ها دعا کند، دست‌ها را به‌طرف آسمان بلند کرد و گفت «خدایا ذریه خود را به این دامنه خشک آوردم تا اقامه نماز کنند و ذریه من، انسان‌های بنده ساز از این سرزمین به وجود بیاید و اینجا را کانون بنده سازی و اقامه نماز برای تو بکنند؛ خدایا دل‌های بعضی از مردم عاشق این‌ها شوند».
ایشان گفت: بنابراین حضرت ابراهیم چون می‌دانست که تمام مردم لیاقت عشق ذریه او را ندارند، گفت دل‌های بعضی از مردم عاشق این‌ها شوند؛ این آیه نیز می‌فرماید «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَ نُ وُدًّا؛ کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، خدا برای آن‌ها عشق و محبت مردم را قرار داده است».
آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به کلمه «وُدًّا»، بیان کرد: این کلمه به معنای محبت است اما هر نوع محبتی را دوستی نمی‌گویند، شما گاهی یک فردی را می‌بینید بدون دلیل از او خوشتان می‌آید اما وقتی خطایی از او سر می‌زند، این احساس محبت از بین می‌رود، این محبت احساسی است؛ راغب اصفهانی در معنای این کلمه آورده است، این هست که آنچه انسان دوستش داشته باشد و آرزوی بقایش را دارد.
ایشان خاطرنشان کرد: وُد محبتی است که مانند میخی در دل او فرو رفته باشد؛ لذا خداوند می‌فرماید برای کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند می‌فرماید محبت این‌ها در دل مردم، یک محبت احساسی نیست، بلکه محبتی است که همچون میخی در دل‌های افراد فرو رفته است.
عزت و محبت مردم، موهبتی الهی برای بندگان صالح است
عضو مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: عمل صالح رفتار اجتماعی است، عمل صالح در مقابل عمل فاسد است، عمل صالح عبارت از نوع رفتار صحیح با دیگران است، وقتی این رفتار محقق شد مردم شیفته آن فرد و به او علاقه‌مند می‌شوند؛ اما قرآن می‌گوید کسانی که ایمان آورند و عمل صالح انجام دادند، یعنی بدون ایمان، عمل صالح باعث جذب دل‌ها نمی‌شود.
ایشان ابراز کرد: ایمان قداست می‌آورد؛ وقتی فردی آلودگی و آلایش‌های نفسانی و شیطانی ندارد و عمل صالح انجام می‌دهد، موجب نزدیکی دل‌ها به او می‌شود؛ لذا شما در زندگانی اجتماعی خود افراد صالح را دوست دارید، حتی اگر خیرات آن‌ها به شما نرسد.
آیت‌الله علم‌الهدی عنوان کرد: انسان عاقل با یک هدفی کار می‌کند، گاهی کار خیر با نیت مادی صورت می‌گیرد و به دنبال کسب منافع بیشتر از مردم است؛ این خدمت عشق مردم را جذب نمی‌کند اما کسی که به نیت عبادت به مردم خدمت می‌کند، محبت مردم را جلب می‌کند.
ایشان تصریح کرد: اصل عزت و دل‌های مردم دست خداست، وقتی خدا بخواهد به کسی عزت بدهد دوستی او را در دل‌های مردم قرار می‌دهد و قلب‌های مردم را متوجه او می‌کند؛ فایده این محبت مردم به انسان چیست؟ اگر من بنده محبوب خدا باشم حتی اگر تمام مردم در مقابل من باشد، تأثیری در زندگی من ندارد.
اُنس با مردم، کلید نشاط و رضایت از زندگی است
امام‌جمعه مشهد مقدس گفت: گاهی انسان فکر می‌کند اگر پول و رفاه داشته باشد، اما در زندگی اجتماعی اثرگذار نباشد، از خودش بیزار می‌شود و می‌خواهد این زندگی تمام شود؛ حضور و خدمت در میان مردم باعث نشاط در زندگی می‌شود.
ایشان افزود: بنابراین ما به این محبوبیت نیاز داریم تا بتوانیم در این زندگی با روحیه و نشاط پیش برویم، در غیر این صورت اگر در کانون نفرت دیگران و خانواده خود باشیم، زندگی برای ما بی‌ارزش‌تر است؛ پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید «اگر کسی می‌خواهد از محبوب‌ترین افراد باشد، بایستی با تقوا باشد».
محبت امیرالمؤمنین(ع) ودیعه‌ای الهی در دل‌های مؤمنان
آیت‌الله علم‌الهدی عنوان کرد: شأن نزول آیه ۹۶ سوره مریم وجود مقدس امیرالمؤمنین (ع) است، ایشان احساس می‌کردند وقتی در شهر راه می‌روند، بعضی‌ها به‌صورت خاصی به ایشان نگاه می‌کنند؛ آن حضرت نگران بودند که در دل‌های مؤمنان ترسی از ایشان وجود داشته باشد لذا وقتی این سخن را به پیامبر اکرم (ص) گفتند، این آیه نازل شد که در دل هر مؤمنی محبت علی (ع) قرار داده شده است؛ همچنین پیامبر اکرم (ص) فرمودند «علی تو را کسی جز مؤمن دوست ندارد و جز کافر و منافق کسی نیست که نسبت به تو بغض داشته باشد»؛ لذا معیار مومن بودن در میان اصحاب پیامبر (ص) دوستی با امیرالمؤمنین (ع) است.
انتهای پیام/
نظر شما