به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، وقتی از شیراز حرف میزنیم، فقط از خیابانهای سنگفرششدهاش، نارنجهای حیاطها یا پنجرههای رنگی خانههای تاریخی نمیگوییم. شیراز یک حافظیه نیست، یک سعدیه هم نیست؛ مجموعهای است از آنچه به زبان نمیآید و در روح شهر جریان دارد: سنت، ادب، دیانت و ذوق. حالا قرار است این شهر، دو باغموزه تازه داشته باشد؛ یکی برای قرآن، کتاب زندگی و دیگری برای هنر، آیینه جان.
پروژهای که نه در دسته طرحهای عمرانی معمول جای میگیرد، نه فقط یک جاذبه گردشگری خواهد بود؛ بلکه تلاشی است برای بازتعریف نقش شیراز به عنوان یک شهر فرهنگی ـ معنوی در سطح ملی و حتی جهانی.
وقتی رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر شیراز، از اجرای این دو باغموزه خبر داد، لحنش تنها درباره ساختوساز نبود؛ درباره احیای جایگاه شیراز بهعنوان یک «مرجع فرهنگی» حرف میزد. جایی که قرآن نه فقط در قابها، که در زندگی مردم شهر جاری باشد و هنر نه در ویترینها، که در فضای روزمره تنفس کند.
در دل این پروژه، تلاشی دیگر هم دیده میشود: احیای مسجد جامع عتیق، بهعنوان یکی از قدیمیترین مساجد ایران، برای راهاندازی مرکز دارالحفظ قرآن کریم. اتفاقی که اگر بهدرستی اجرا شود، میتواند پیوندی دوباره بین معماری تاریخی، معنویت دینی و نیازهای نسل امروز برقرار کند.
رویای روشنِ دو باغ؛ برای قرآن و هنر
رئیس کمیسیون فرهنگی، سومین حرم اهل بیت(ع) و گردشگری شورای اسلامی شهر شیراز، از پروژهای حرف میزند که قرار است تلفیقی از فضای سبز، معماری اصیل، نمایشگاههای قرآنی، کتابخانه و محل اجرای برنامههای دینی و هنری باشد. جایی که نه فقط گردشگران، بلکه خانوادههای شیرازی هم بتوانند آن را زیارت کنند.
هاجری از طرحی سخن میگوید که میتواند مسجد جامع عتیق، کهنترین مسجد شیراز را دوباره به مرکز فعالیتهای قرآنی شهر تبدیل کند. او میگوید: «بنا داریم تا مرکز دارالحفظ قرآن کریم استان فارس را در مسجد جامع عتیق راهاندازی کنیم.»
او در ادامه، به نیاز شیراز برای داشتن باغموزه هنر هم اشاره میکند؛ شهری که از دوران زندیه تا امروز، همیشه میزبان خوشنویسان، نقاشان، معماران و شاعران بوده است. «نیاز به احداث باغموزه هنر در شیراز احساس میشد لذا امسال دو باغموزه قرآن و هنر را در شیراز احداث خواهیم کرد.»
مکان این باغموزهها، خیابان قصردشت است؛ جایی که خودش هم بخشی از حافظه تاریخی شهر است. طراحی این دو باغموزه انجام شده و به گفته هاجری، طرحها به پیمانکار ارائه شدهاند و عملیات اجرایی آنها از امسال آغاز میشود.
مسجدی کهن، مأوای تازه حافظان وحی
اما ماجرا به این دو پروژه ختم نمیشود. هاجری از طرحی سخن میگوید که میتواند مسجد جامع عتیق، کهنترین مسجد شیراز را دوباره به مرکز فعالیتهای قرآنی شهر تبدیل کند. او میگوید: «بنا داریم تا مرکز دارالحفظ قرآن کریم استان فارس را در مسجد جامع عتیق راهاندازی کنیم.»
در دل این برنامه، یک همکاری چندجانبه هم شکل گرفته است: «در همین راستا تفاهمنامه همکاری بین تولیت آستان مقدس شاهچراغ(ع)، مؤسسه قرآنی بیتالاحزان و شهرداری شیراز را امضا خواهیم کرد که این کار در سال جاری انجام خواهد شد.»
مسجد جامع عتیق که قرنها پیش با معماری خدایخانه در دل خود، پایتخت قرآنی شیراز بهشمار میرفت، حالا قرار است دوباره احیا شود. قرار است نفس قرآن، حافظان نوجوان و جوان، و آموزشهای دینی در آن زنده شوند؛ نه به شکل رسمی و خشک، در فضایی که قدمتش خودش بهترین معلم است.
مسجد جامع عتیق که قرنها پیش با معماری خدایخانه در دل خود، پایتخت قرآنی شیراز بهشمار میرفت، حالا قرار است دوباره احیا شود.
در پایان، هاجری تأکید میکند: «برای رونق فعالیتهای قرآنی، آمادگی هرنوع همکاری با شورای توسعه فرهنگ قرآنی استان را داریم و در همین راستا جلساتی با حضور دبیر این شورا که مدیرکل تبلیغات اسلامی استان است، برگزار خواهیم کرد.»
در میان تمام این برنامهها، یک نقطه مشترک دیده میشود: بازگشت به ریشهها. باغموزهای برای هنر، تا شیراز دوباره خودش را در آینه رنگها ببیند. باغموزهای برای قرآن، تا معنویت در شهر جریان داشته باشد. و بازگشت مسجد جامع عتیق به روزهای پررونقش، تا حافظه مذهبی و فرهنگی شهر از قاب عکسها به واقعیت بازگردد.
نظر شما