مسجد جامع «محمد حنیف» ؛ متصل کننده زندگی زمینی و آسمانی در «داکا» 

خبرگزاری شبستان،گروه جهان اسلام: مسجد جامع «محمد حنیف» در «داکا» ،پایتخت بنگلادش که کار ساخت آن به تازگی به اتمام رسیده ،مسجدی است که زندگی زمینی و آسمانی را به شیوه ای شاعرانه به هم متصل می کند.

استودیوی معماری «شاتوتو» مسجد آجری جامع محمد حنیف را به تازگی با هدفی خاص به اتمام رسانده است.

این مسجد در پایتخت بنگلادش که بین یک جاده اصلی و گورستان بزرگ «عظیم پور» ساخته شده است به عنوان یک فضای انتقالی بین محیط های شلوغ و آرام طراحی شده است.

«رفیق اعظم» معمار برجسته در شاتوتو در این باره می گوید: فلسفه وجود هر مسجد ایجاد فضایی برای نماز ، تأمل و بازگشت به سوی خداست.

وی افزود: مسجد جامکع محمد حنیف فضایی را ایجاد می کند که به عنوان یک واسطه ای میان آشفتگی زندگی زمینی و قاطعیت آرام مرگ عمل می کند.

به گفته دست اندرکاران هدف از این پروژه اتصال زندگی آسمانی و زمینی به روشی منظم و شاعرانه است.

این مسجد به دو فضای آجری در دو طرف محل اقامه نماز یا صحن تقسیم شده است.

مفهوم طراحی این مسجد ایجاد یک پنجره شفاف بین دو زندگی یعنی زندگی مادی خاکی و زندگی آسمانی است.

این مسجد مانند پنجره ای عمل می کند که نمای هر دو طرف را فراهم می کند.ضلع جنوبی این مسجد رو به زندگی پر مشغله روزانه دارد ، در حالی که ضلع شمالی نگاهی به محل استراحت مردگان دارد.

هدف استودیوی معماری  در این پروژه تلفیق فرم های تاریخی و عناصر معاصر  بوده است که از آن جمله می توان به ستون های بتونی مشخص به شکل قارچ در نمازخانه های اصلی اشاره کرد.

اعظم در این باره می گوید: این به منزله دور شدن از  طراحی های سنتی در هر دو طرح فیزیکی و فلسفی  و ترکیب ایده های قدیمی و جدید را با یک مفهوم مدرن است.

وی افزود: ستون ها به جای استوانه های سنتی به شکل درختانی با تنه هستند که به سایبان های سیمانی متصل می شوند دارند و محیطی شبیه جنگل ایجاد می کنند و این جنگل داخلی دارای ترکیبی از روشنایی طبیعی و مصنوعی است.

فضاهای وضوخانه طبقه همکف و مناره ای که به صورت مستطیل ساخته شده و دارای آسانسور است به عنوان ترکیبی دیگر از طراحی های تاریخی و مدرن تلقی می شود.

ساخت مسجد از آجر نیز اقدامی برای بهره گیری از نمونه های تاریخی مساجد در دیگر مناطق شهر است.

معماری این مسجد با الهام گرفتن از مساجد پیش از مغول ها قصد دارد رابطه ای را با تاریخ برقرار کند.

مصالح مورد استفاده برای ساخت مسجد نیز بر همین مسئله تاکید دارد. همانطور که در بیشتر مساجد تاریخی این منطقه دیده می شود ، آجر سوخته مصالحی است که تقریبا برای همه سازه ها استفاده می شود و گاهی اوقات با کاشی های سفالین پوشانده می شود تا تنوع در طراحی ایجاد شود.