به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، حجت الاسلام والمسلمین «ابوالحسن حقانی» در نشست هم اندیشی «مرکز تربیت طلاب معلم مبلغ حوزه علمیه قم» که عصر امروز(چهارشنبه 10 دی) در ساختمان دارالولایه مرکز مدیریت حوزه های علمیه برگزار شد، اظهار داشت: کسی که بخواهد در تدریس در حوزه یا مدرسه یا دانشگاه موفق باشد و بتواند وظیفه خودش را به نحو مطلوب انجام بدهد باید دو امر را توجه داشته باشد.
عضو هیأت علمی گروه روانشناسی مؤسسه امام خمینی(ره) افزود: مسأله نخست برای تدریس و تعلیم داشتن علم آن موضوع و عالم بودن و متوقف نشدن در آن علم است و معلم هر سال و هر دوره باید در علم خودش بازنگری کند و بخش دوم مهارت هایی است که معلم باید داشته باشد، چون مهارت تدریس غیر از داشتن علم آن است.
وی در ادامه با بیان این که بسیاری از اساتید و معلمان به علت نداشتن مهارت تدریس موفق نبوده اند، عنوان کرد: یکی از راه های موفقیت برای این منظور کسب مهارت توانایی مدیریت کلاس به نحو مطلوب، توانایی برقراری ارتباط با فراگیران و کنترل هیجانات است چون به ویژه دانش آموزان پر از هیجان هستند و این معلم است که باید با مهارت این هیجانات را کنترل کند و بتواند از سازو کارهای فردی استفاده کند.
حجت الاسلام والمسلمین حقانی با اشاره به این که برای ایجاد مهارت ها باید به چهارکارکرد توجه داشته باشیم، گفت: این چهار مورد شامل برنامه ریزی، نظارت، سازمان دهی و هدایت و رهبری می شود که از میان این موارد، موضوع اول از اهمیت خاصی برخوردار است و یک معلم هر سال باید یک برنامه جامع برای خود داشته باشد و برای تهیه این برنامه باید از نظر فراگیران هم استفاده کند.
وی بیان داشت: در ارتباط با نظارت نیز باید گفت کلاس های دبیرستان و دانشگاه با حوزه متفاوت است و سبک تدریس و آموزش مهم است؛ در حوزه روانشناسی رشد و خانواده گفته می شود سه نوع سبک آزاد و سهل و سخت هر سه رد می شود بلکه باید سبک مقتدرانه داشته باشیم یعنی هم توجه و محبت به فراگیران و هم این که در اجرای قانون کوتاهی نمی کنیم البته اقتدار با استبداد متفاوت است.
استاد حوزه و دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: در کلاس رابطه مؤدبانه و خوب با فراگیران داشته باشیم و تلاش کنیم تا کلاس را به فضای حمایت کننده سوق بدهیم و ما با ارتباط غیر کلامی می توانیم با دانش آموزان و دانشجویان ارتباط برقرار کنیم.
وی با بیان این که برخی کارها بین ما و فراگیر فاصله ایجاد می کند، ابرازداشت: از جمله آنها انتقاد به دانش آموزان به ویژه بین سایر فراگیران است و همین طور انگ زدن و نام گذاری و برچسب زنی و بی احترامی، تهدید و مقایسه دانشجو یا دانش آموز با دیگران موجب فاصله ما با آنها می شود.
نظر شما