خبرگزاری شبستان_ نوشین کریمی، «رقیه درویش» با تسلیت شهادت حضرت ام البنین (سلام الله) مادر بزرگوار حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اظهار کرد: وقتی ما به نقش زنان در حادثه عاشورا نگاه می کنیم می بینیم که بعضی ها قبل از جریان عاشورا، بعضی‌ها در حادثه عاشورا و بعضی ها نیز بعد از حادثه عاشورا نقش هایی در جریان این حرکت داشته اند اما نقش حضرت ام البنین(س) هم قبل از عاشورا و هم بعد از عاشورا پررنگ بوده است.
این استاد حوزه بیان کرد: حضرت ام البنین(س) هر چند که در روز عاشورا و در کربلا حضور فیزیکی نداشته است اما تربیت و همراهی چهار فرزندش با امام زمان خود نشان از نقش برجسته این بانوی دلیر دارد.
شجاعت و دلیری ام البنین
درویش اضافه کرد: تمام قبیله حضرت ام البنین(ع) در شجاعت و دلیری زبانزد بودند و ایشان نیز شمشیرزنی و نیزه داری را به خوبی می دانست، و کمتر مردی جرأت خواستگاری از او را داشت و آنهایی هم که پا پیش می‌گذاشتند همگی از بزرگان و اشخاص مطرح بودند؛ اما جز جواب رد چیزی حاصلشان نمی‌شد.
وی تصریح کرد: چیزی که او را متمایز نشان می داد حجب و حیای مثال زدنی و زیبایی و ملاحت خاص زنانه بود که در کنار جنگ آوری، او را به یک دختر کم نظیر تبدیل کرده بود.
درویش افزود: ام البنین(ع) که نام اصلی اش «فاطمه» بود شبی خواب افتادن ماه و چهار ستاره در دامنش را می بیند و وقتی «عقیل»، برادر و فرستاده علی بن ابیطالب(ع)، که مردی نسب شناس بود برای خواستگاری او می رود با خوشحالی می پذیرد و جواب مثبت می دهد.
نیامده ام جای مادرتان را بگیرم
وی ادامه داد: وی از امام علی(ع) خواسته بود تا او را «فاطمه» خطاب نکند تا مبادا دل بچه‌ها از شنیدن نام مادرشان در خانه، بشکند و اولین جمله‌اش به فرزندان امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا این بود که«نیامده ام جای مادرتان را بگیرم، بلکه آمده‌ام تا کنیزتان باشم».
درویش با تاکید بر اینکه ام البنین(س) هم ادب خودشان را درباره ولایت نشان دادند و هم فرزندانی تربیت کردند که در این عرصه تسلیم امر ولایت بودند، اظهار کرد: آن حضرت همواره در تمامی لحظات فرزندان حضرت زهرای مرضیه(س) را بر فرزندان خود برتری می دادند و بر آنها محبت می کردند.
معرفتی که او را «باب فاطمه» کرد
وی با اشاره به زیارت نامه آن حضرت گفت: آن چنان آنحضرت با فرزندان فاطمه(س) برخورد می کردند که «باب فاطمه» نامیده شدند چرا که ایشان معرفت زیادی نسبت به خاندان ولایت، رسول خدا، امیرالمؤمنین و صدیقه طاهره سلام الله داشتند.
وی خاطر نشان کرد: چنین بانویی خیلی زیبا توانست این معرفت را به فرزندان خود منتقل کند تا جایی که امام حسین (علیه السلام) بعد از شهادت حضرت ابوالفضل العباس(س) خطاب به ایشان می فرماید «ای نور چشمم، ای پاره تنم، تو برای من ستون استوار و قابل اعتماد بودی، ای برادر تو خالصانه جنگیدی و از آن پیمانه ای که بهشتی است سیراب شدی، ماه منیرم در تمام مصیبت ها و سختی ها مددکار من بودی و بعد از تو زندگی بر ما سخت و تلخ است، فردا در کنار هم خواهیم بود، آگاه باش که برای خدا صبر می‌کنیم و از تشنگی و سختی‌هایی که متحمل شدیم به او پناه می بریم» .
این استاد اخلاق بیان کرد: او همیشه و همه جا به فرزندانش یادآوری می‌کرد که حسن و حسین(ع) را برادر و همتای خود بدانید، آنها آسمانی‌اند و از نوادگان پیامبر(ص) هستند و همین تربیت بود که نتیجه‌اش را در کربلا نشان داد.
سفارش فرمانبرداری از امام به فرزندان در راه کربلا
درویش گفت: او همان مادری است که وقتی کاروان کربلا را راهی می کرد، با وجود اینکه چهار جوان خودش (عباس، عبدالله، جعفر و عثمان) همراه کاروان بودند، به تمام کاروان سفارش فرمانداری از امام حسین(ع) را کرد و وقتی کاروان و قافله کربلا به مدینه رسید ام البنین(س) در اولین کلامش سراغ امام حسین علیه السلام را گرفت و وقتی به او خبر شهادت فرزندانش را می دادند فرمود«از امام حسین برای من خبر بدهید، همه فرزندانم به همراه کسانی که در دل آسمان هستند همگی به فدای حسین(ع)».
وی اظهار کرد: بعد از شهادت امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) در حادثه عاشورا از آن جایی که بسیار توانمند بودند توانست وظیفه دیگر خود را با سخنرانی ها و شعرهای حماسی که می سرود از نظر ابلاغ پیام عاشورا انجام دهد و تاثیرات زیادی بر مخاطبان بگذارد.
سرودن اشعار سوزناک برای مطلع کردن مردم از واقعه عاشورا
درویش با اشاره به اینکه حضرت ام البنین(س) با کلام و اشعار سوزناک و بیانات خود مردم را نسبت به واقعه عاشورا مطلع می‌کرد تا جایی که دوست و دشمن به گریه می‌افتاد، افزود: یکی دیگر از از نکات قابل توجه و برجسته حضرت ام البنین این است که علمای بزرگ برای گرفتن حوائج خود به ایشان متوسل می شدند.
راهی برای توسل به بانو ام البنین(س)
وی به یکی از راه های توسل و گرفتن حاجت از ام البنین اشاره کرد و گفت: ۱۶ روز پشت سر هم بعد از نماز صبح، روزی هزار صلوات بفرستید و روز اول را هدیه کنیم به حضرت رسول( سلام الله) و روز بعد به آقا امیرالمومنین و روز سوم به فاطمه زهرا(س) و به همین ترتیب ۱۴ روز اول برای چهارده معصوم و روز پانزدهم را برای آقا ابوالفضل العباس و روز شانزدهم هدیه کنیم به حضرت ام البنین که در مجموع می شود ۱۶ هزار صلوات و دست توسل کوچکی به آن حضرت می‌گیریم و به برکت وجود خودش و فرزند رشیدش از خداوند عالم می خواهیم که عاقبت همه ما را ختم به خیر کند.
نظر شما