چرا کسی هنگام نسل کشی مسلمانان روهینگیا فریاد نکشید؟

به گزارش خبرگزاری شبستان، روزنامه گاردین با انتشار گزارش «کنان مالک» اعلام کرد: نزدیک به سه هفته از اعتراض های گسترده در خیابان های میانمار پس از کودتای نظامی می گذرد، اما پرسش اینجاست که هنگامی که مسلمانان روهینگیا به دست نظامیان کشته می شدند، کجا بودند؟

در این گزارش آمده است: در یکم فوریه ارتش علیه دولت «آنگ سان سو چی» با ادعای تقلب در انتخابات نوامبر گذشته که حزب لیگ ملی برای دموکراسی(NLD) برنده شد، بلند شد. از زمان کارمندان دولت، معلمان، رانندگان اتوبوس و کارگران به خیابان ها آمدند. جاده شهر یانگون بزرگ ترین شهر میانمار به دلیل اعتراض رانندگان خودروها مسدود شد.حتی پلیس نیز به این تظاهرات ها پیوست.

براساس این گزارش، چالش ملی کودتای نظامی شجاعانه و چشمگیر بود و بازتاب اعتراض های مشابه در روسیه، بلاروس و مناطق دیگر بود. اما باوجود اهمیت این تظاهرات ها، این پرسش سخت و ناراحت کننده مطرح می شود که در طول چهار سال گذشته،هنگامی که ارتش حمله وحشیانه پاکسازی قومی علیه مسلمانان روهینگیا را انجام داد و روستاهایشان را ویران کرد و هزاران نفر از آنها را کشت و صدها هزار نفر از آنها مجبور به فرار به بنگلادش کرد، پس راهپیمایی ها و فریادها کجا بودند؟

مسلمانان روهینگیا که بیشتر در ایالت راخین در شمال غربی زندگی می کنند، به دلیل آزار و اذیت نظامیان و شبه نظامیان بودایی به بنگلادش گریختند. اگرچه این مسلمانان چندین نسل در راخین زندگی می کنند، اما به طور رسمی و غیر رسمی با آنها به مانند خارجی ها رفتار می کنند. مقامات میانمار آنها را «بنگالی» می دانند. به طوری که مقامات این کشور در آمارگیری سال 2014 میلادی از ثبت روهینگیایی ها به عنوان یک گروه قومی خودداری کردند.

در این گزارش آمده است: شورای نظامی که در سال 1962 میلادی در میانمار به قدرت رسید، نفرت علیه مسلمانان روهینگیا را به عنوان ابزاری برای تقویت پشتیبانی ایجاد کرد. آخرین و شدیدترین حمله علیه مسلمانان به بهانه مبارزه با تروریسم در سال 2017 میلادی آغاز شد. تحلیلگران معتقدند که این حمله به قصد نسل کشی مسلمانان انجام شد.

براساس این گزارش، ارتش میانمار در سال 2011 میلادی کاهش تسلط خود را آغاز کرد که در پایان به انتخابات در سال 2015 میلادی ختم شد. در این انتخابات لیگ ملی برای دموکراسی به رهبری آنگ سان سوچی پیروز شد. با وجود همه صحبت ها از دموکراسی، ارتش هرگز قدرت را رها نکرد. قانون اساسی نوشته شده توسط ژنرال ها، یک چهارم کرسی پارلمان را به ارتش اختصاص داده بود و کنترل سه وزارتخانه اصلی دفاع، امور داخلی و امور مرزی و حق وتو در برابر تغییر قانون اساسی را برعهده داشت.

آنگ سان سوجی با پوشش مشروعیت دموکراتیک، وحشی گری علیه مسلمانان روهینگیا را انجام می داد، به طوری که شماری از اعضای حزب NLD در سازمان هیا تندروی مخالف مسلمانان روهینگیا شرکت کردند.

گزارش هایی اکنون درباره روابط جدیدی وجود دارد که بین جنبش دموکراتیک و فعالان روهینگیا ایجاد شده است. تعدادی از روهینگیایی ها به تظاهرات ضد کودتا پیوسته اند. درحالی که به نظر می رسد خصومت دموکرات ها علیه روهینگیایی ها کاهش یافته است. اتحادیه های کارگری نیز ارتباطات جدیدی را با مبارزه برای دموکراسی و حقوق روهینگیا برقرار کردند.

باید دید که آیا این برنامه های موقت به یک حرکت مناسب تبدیل خواهد شد.