خاتم الوصیین(عج)؛ تحقق بخش آرمان‌های بعثت

به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، متن ذیل یادداشت حجت الاسلام و المسلمین دکتر «رحیم کارگر»، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی درباره تحقق آرمان های بعثت نبوی(ص) در دولت موعود است.

بعثت پیامبر اکرم(ص)، مهم ترین و اصلی ترین تحول در طول تاریخ زندگی بشر در روی زمین است که حادثه و رویدادی به اهمیت و عظمت آن وجود ندارد. بعثت حلقه رابط  و پیوند گذشته انسانها با آینده  مطلوب آنهاست. بعثت برای رشد و تعالی بشر در همه زمینه های فرهنگی و سیاسی و اجتماعی و اقتصادی بشر بود. بعثت پیام آور عدالت ، معنویت ، دیانت ، طهارت نفس ، عقلانیت ، دانش و حکمت ، انسانیت ، مساوات ، سعادت و زندگی حکیمانه و عادلانه بود.

حرکت بشر پس از گذر از مراحل و دوران های مختلف ، به اصلی ترین و مهم ترین مرحله خود رسید و آن مبعوث شدن پیامبر خاتم نبی اکرم و ورود به مرحله متعالی و متکامل زندگی بشری است. اصلی ترین تحولات و رویدادهای مختلف فرهنگی و سیاسی و اجتماعی جهان ، متاثر و تابعی از بعثت  رسول مکرم است. بعثت هرچند تداوم رسالت همه پیامبران الهی است  ؛ اما  بسیار فراتر و بنیادی تر از آنهاست. این مرحله با تعالیم و رهنمودهای پیامبر اکرم با تمامی مراحل قبل از خود متفاوت و برتر است. البته به دلایل مختلف بشر نتوانست و یا نخواست از برکات و فیوضات بعثت نبوی به طور کامل بهره مند شود و در راستای تحقق جامعه مطلوب جهانی قرآن قدم بردارد!! جامعه آرمانی بعثت ، برنامه  الهی و راه درست زندگی بشر برای رسیدن به مطلوب ترین وضعیت ممکن و رهایی از مشکلات و چالش های گوناگون است ؛ یعنی تنها در پرتو عمل به  آموزه های بعثت و تلاش برای شکل گیری جامعه مطلوب نبوی در سطح جهان است که می توان امید کاملی به بهبود وضع بشر پیدا کرد و شاهد رفاه و آرامش و آسایش و زندگی پاک و طاهرانه او بود.  متاسفانه هنوز که هنوز است ابعاد مختلف آرمانشهر قرآنی و جامعه مطلوب جهانی اسلام ، بطور دقیق و شفاف بیان نشده و تصویرپردازی مناسبی از آن برای عموم مردم دنیا صورت نگرفته است! حتی ابعاد جهان شمول و فراگیر بعثت هم ، بطور کامل تبیین نشده و در محدود سرزمین های اسلامی محصور مانده و بیشتر به ظواهر پرداخته شده است. حتی تمدن جهانی اسلام نیز آن گونه که شایسته و بایسته است ، معرفی درستی نشده است و عموم جهانیان از طرح و برنامه اسلام برای شکل گیری جامعه و تمدن مطلوب جهانی بی خبر اند! نکته مهم در اینجا این است که این جامعه مطلوب و ارمانی یقینا در عصر ظهور و بدست منجی موعود محقق خواهد شد و به همین جهت ظهور را می توان تداوم بخش و تکامل بخش بعثت دانست.

ظهور به یقین در ادامه بعثت و تکمیل کننده و تداوم بخش همه  آرمان ها و مواریث و اهداف و تعالیم بعثت است. همه تعالیم و برنامه ها و خواست های نبی اکرم اسلام(ص) به دست فرزندش مهدی موعود(عج) محقق خواهد شد و بعثت به بار خواهد نشست. خاتم الاوصیاء(عج) در واقع وارث هدایت ها و ارشادهای خاتم الانبیاء(ص) است و به همین جهت برنامه های مهدوی ، همان برنامه های نبوی در حد اعلا و جهانی آن است. در عصر ظهور مهدوی جهان شاهد تحقق حکومت جهانی اسلام ، امت واحده اسلامی ، حاکمیت قنون واحد الهی ، عدالت دینی  و معنویت واقعی خواهد بود و همه بشر مسلمانانانی خواهند بود که دارای سرنوشت مشترک  ، هدف واحد  ، هویت واحد ، فرهنگ مشترک و زندگی  عدل محور هستند و  برخوردار از نعمت های سرشار الهی و بهره مندی درست از نعمت های فاخر دنیوی می باشند.

کیفیت پیوند ظهور و بعثت

اما مساله این است که چگون این پیوند و همسانی بین بعثت و ظهور را زنده نگه داریم و پیام های آن را به جهان ابلاغ کنیم. در اینجا ما نیازمند درک و نگرشی نو و جامع از عصر غیبت (عصر واسط بین بعثت و ظهور) هستیم. تا زمانی که نتوانیم وارد زندگی منتظرانه بعثت محور بشویم و همه توان و ایده و قدرت و حرکت خود را به سمت تحقق آرمان های بعثت و جامعه مطلوب قرآنی قرار ندهیم ، نخواهیم توانست به وظایف و تکالیف خود به خوبی عمل کنیم و گرفتار یک زندگی عادی و حداقلی خواهیم بود. حد اقلی به این معنا که به نتایج و دستاوردها و خواسته های حداقلی بعثت بسنده کنیم و به زندگی منهای ظهور عادت داشته باشیم. در واقع بزرگ ترین مصیبت ما همین عادی انگاری غیبت  امام معصوم، عادی انگاری  ضعف ها و ناکامی ها و کاستی ها ، سهل انگاری در تحقق آرمان های قرآنی ، عادی انگاری غیبت معصوم و محرومیت از او ، عادی انگاری نزول فرهنگی و قهقرایی شدن فرهنگ عمومی ، عادی انگاری دجال گری فرهنگی جهانی ، عادی انگاری شکست ها و عقب نشینی ها  ، عادی انگاری جهالت مدرن و نفاق جمعی ، عادی انگاری ظلم و جور و فساد جهانی ، عادی انگاری دنیاگرایی و آخرت گریزی ، عادی انگاری دین فرمایشی و تجملاتی ، عادی انگاری تساهل و تسامح دینی و.... است!! به همین جهت تنها راه برون رفت از این وضعیت دشوار و مایوس کننده آخرالزمانی ، تکیه بر ارمان های جهانی و ماندگار بعثت با داشتن چشم انداز روشن از آینده مطلوب در عصر ظهور است. در واقع باید خود را در مسیر و امتداد حرکت تاریخ از بعثت تا ظهور قرار دهیم که به یقین این سیر ، یک سیر کمالی و متعالی است و باز ماندن از آن یک شکست بزرگ و محرومیت عظمی است! سه رکن اصلی حرکت از بعثت به سمت ظهور عبارت است از:

1-احیای فرهنگ جهانی بعثت ؛ در این راستا ما نیازمند تعریف و تبیین دقیق و روشن از آرمان ها و اهداف ماندگار و مستمر بعثت در همه  دوران ها و مراحل تاریخی زندگی بشر هستیم که متناسب با رشد  مادی و ومعنوی او ، واجد رهنمودها و راهکارها و رویکردهای فعال و پویا و موثر است. هر لحظه باید پیام ها و تعالیم بعثت را بصورت یک فرهنگ پیشرو قانون متعالی برای خود و دیگران باز تعریف کنیم و متناسب با آن ، شیوه ها و روش های درست زندگی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی را ارائه دهیم. یقینا زندگی منتظرانه - طبق رهنمودهای پیامبر اکرم – یکی از ارکان اصلی زندگی بعثت محور در دوران غیبت کبری تا ظهور امام زمان است. واقعیت این است ما بیشتر از آنکه عامل و تابع انتظار و زندگی منتظرانه باشیم ، اهل شعار انتظار و  تظاهر به منتظر بودن هستیم!!

2- چشم انداز آفرینی مستمر از جامعه موعود بعثت ؛ جامعه اسلامی همان طور که پایه و اساس خود را بر بعثت قرار داده و با تکیه بر این بنیاد مستحکم الهی حرکت می کند؛ باید همواره چشم انداز و افق حرکت خود را بر آینده مطلوب قرآنی و آرمان شهر مهدوی قرار دهد تا برانگیزاننده و الهام بخش او در طی طریق باشد و هم مسیر را به درستی بپیماید و دچار کجی و اعوجاج و ناراستی نشود و هم اینکه دائما سیر رو به رشد و تعالی داشته باشد. این چشم انداز باید به قدری عینی و واقعی باشد که بتواند بر همه تصمیم گیری ها و برنامه ریزی ها و راهبردها و سیاست های ما تاثیر بگذارد و تحت تاثیر قرار دهد. فرهنگ درست زیستن در این حرکت همان فرهنگ انتظار است که مبتنی بر سخت کوشی ، جهاد و مقاومت ، صبر و پایداری ، آینده نگری مثبت ، اخلاق و عمل صالحانه ، زدودن ناصالحان و دجالان از جامعه و... است. هیچ چیز در این دوران به اندازه دجال گری فرهنگی و سیاسی ، ویرانگر و مخرب نیست که مانع تحقق جامعه مثبت و مطلوب در دوران غیبت کبری است.

3-آینده پژوهی ماموریت گرای بعثت محور ؛  تمسک به تعالیم بعثت و انجام ماموریت ها و وظایف فردی و اجتماعی و ماموریت های تاریخی و جهانی ، از مهم ترین ارکان زیست بعثت محور است. ما نه تنها مامور به انجام وظیفه در زمان حال هستیم بلکه ماموریم موانع و مشکلات فراروی خود و آیندگان را نیز برداریم . ما ماموریت تاریخی داریم که هم تشکیل دهنده جامعه منتظر باشیم و هم در صدد تحقق و زمینه سازی برای جامعه موعود و منتظَر باشیم. ما ماموریت تاریخی داریم که قدرت و شکوه بعثت را به صورت فرهنگ انتظار به دنیا نشان دهیم و هم با تمام توان و قدرت به سوی ظهور قدم برداریم و در نزدیک کردن زمینه های ان بکوشیم. ما ماموریت تاریخی داریم که با حکمت و بصیرت و فروتنی علمی ، امت واحده منتظر را در بعد سازمانی و ملی و منطقه ای و جهانی شکل دهیم و هم  با برنامه ریزی درست و آینده پژوهی دینی ، به مدیریت مطلوب و منتظرانه  آینده بپردازیم. در این ماموریت جایی برای افراد دنیا گرا و ضعیف و خود رای و عنود و عقب مانده نیست ؛ بلکه فقط یک چیز باید حاکم باشد: فرهنگ انتظار بعثت محور. راهبر و هدایت کنند هاصلی این حرکت و ماموریت هم وجود مقدس امام مهدی است که از نسل و تبار بعثت و پیامبر رحمت است.

مهدویت تکمیل گر بعثت است

دینی که بر رسول الله(ص) نازل شد و او به مردم ابلاغ کرد بی اشکال بود اما مسلمانان نتوانستند این برنامه کاربردی را حفظ کنند و به کار گیرند.

از طرفی دین اسلام آخرین دین است و اگر کامل نشود غرض خداوند از هدایتگر بودن آخرین دین زیر سوال می رود لذا باید کسی باشد که دین را همانگونه که هست به مردم عرضه کند.

آنچه که از احادیث برداشت می شود این است که در حکومت امام زمان(عج) همه آرمان های دین اسلام تحقق پیدا می کند؛ اکثریت مردم دنیا یکتاپرست می شوند و تحت لوای واحد قرار می گیرند و حکومت یکپارچه جهانی فعلیت می یابد. از طرفی وضعیت معیشت مردم به قدری خوب می شود که دیگر هیچ کس نیازمند نخواهد بود و این یعنی تحقق عدالت. مردم آن عصر هیچ انگیزه ای برای خیانت یا دزدی و یا تجاوز به حقوق دیگران ندارند و این یعنی پیاده شدن اخلاقی که پیامبر برای تحقق آن مبعوث شدند.

سخن امیرالمومنین(ع) پیرامون مبعث رسول الله(ص)

امام علی علیه ‏السلام درباره بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمودند: خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود ، و مردم در خوابی طولانی به سر می ‏بردند.

و فتنه‏ ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود، و آتش جنگ‏ ها شعله می‏ کشید، و دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ ‏های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.