خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: از دعاهای منسوب به امام عصر(عج) دعای معروف «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَةِ» است که به زیبایی هر چه تمام و در فرازهایی کوتاه وظایف منتظران از اقشار و صنوف مختلف را بیان کرده و راه و رسم زندگی به سبک انتظار را نشان می دهد.
در ذیل شرح یکی از فرازهای نورانی و ژرف این دعا مرور می شود:
امام عصر(عج) در ادامه فرازهای این دعا شریف عرضه می دارند: «طَهِّرْ بُطُونَنا مِنَ الْحَرامِ وَالشُّبْهَةِ؛ و درون ما را از حرام و مال شبهه‌ناك پاكيزه گردان».
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «مَنْ أَكَلَ لُقْمَةَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاةٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً؛ وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً وَ كُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ»[1] نماز كسی كه لقمه‌اش حرام است تا چهل روز از ارزش چندانی برخوردار نیست و تا چهل روز دعای او مستجاب نمی گردد و هر مقدار از بدن كه پرورش یافته لقمه حرام باشد سزاوار آتش و سوختن است.
در حدیثی قدسی آمده است كه خداوند متعال می فرماید: «فَمِنْكَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَةُ فَلَا تَحْجُبْ عَنِّی دَعْوَةً إِلَّا دَعْوَةَ آكِلِ الْحَرَامِ»[2] بنده من! تو دعا كن؛ من اجابت می كنم. بدان كه تمام دعاها به پیشگاه اجابت من می رسد؛ مگر دعای كسی كه مال حرام می خورد.
باید توجه داشت رزق حلال و درآمد مشروع، نعمتی الهی است و ثروت های به دست آمده از راه گناه و خلاف، حرام است و خوردن آن «حرام خواری» است و تاثیر سوء بر اخلاق و افکار خود انسان و نسل و فرزندان و خانواده او دارد و در آخرت هم مورد مواخذه قرار می گیرد برای همین هم در دعای امام زمان(عج) آمده «وَطَهِّرْ بُطُونَنا مِنَ الْحَرامِ وَالشُّبْهَةِ».
آثار حرامخواری
حرامخواری آثاری دارد که سبک زندگی منتظرانه را تحت تاثیر قرار داده و عواقب سوئی را دامنگیر آن می کند. ازجمله آنها «سنگدلی و عدم حق پذیری» است چراکه لقمه حرام سبب قساوت قلب شده و مانع از پذیرش سخن حق می شود چنان سیدالشهداء(ع) در روز عاشورا علت ناشنوایی قلب سپاه یزید و کوفیان در مقابل سخنان حق خود را این امر دانستند و فرمودند: «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ؛ شكمهایتان از حرام پر شده و بر قلبهایتان مُهر خورده است.[3]
لعنت فرشتگان
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «إِذَا وَقَعَتِ اللُّقْمَةُ مِنْ حَرَامٍ فِی جَوْفِ الْعَبْدِ لَعَنَهُ كُلُّ مَلَكٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ فِی الْأَرْضِ»[4] هرگاه لقمه ای حرام در شكم بنده ای از بندگان خدا قرار گیرد تمام فرشتگان زمین و آسمان او را لعنت می كنند.
عبادت هایی كه برای آن عذاب می نویسند
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مَنِ اكْتَسَبَ مَالًا حَرَاماً؛ لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَدَقَةً وَ لَا عِتْقاً وَ لَا حَجّاً وَ لَا اعْتِمَاراً؛ وَ كَتَبَ اللَّهُ بِعَدَدِ أَجْزَاءِ ذَلِكَ أَوْزَاراً؛ وَ مَا بَقِیَ مِنْهُ بَعْدَ مَوْتِهِ كَانَ زَادَهُ إِلَى النَّارِ»[5] كسی كه كسبش حرام است خداوند هیچ كار خیرى را از او نمىپذیرد، چه آن كار صدقه باشد چه آزاد كردن بنده، حج باشد یا عمره و خداوند متعال به عوض پاداش این كارها، گناه براى او ثبت مىكند و آنچه پس از مرگش باقى مىماند توشه دوزخ او خواهد بود.
مسدود شدن مسیر دوستی با اهل بیت(علیهم السلام)
امیرالمومنین علیه السلام می فرمود: «لَیْسَ بِوَلِیٍّ لِی مَنْ أَكَلَ مَالَ مُؤْمِنٍ حَرَاماً»[6] كسی كه به حرام، مال مومنی را بخورد هرگز دوستدار من نیست.
ممنوعیت ورود به بهشت
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ أَنْ یَدْخُلَهَا جَسَدٌ غُذِّیَ بِحَرَامٍ»[6] همانا خداوند ورود بدنی را كه از حرام تغذیه كرده به بهشت ممنوع كرده است.
محروم از دیدار و كوثر و شفاعت
امیرالمومنین علیه السلام در وصیت خود به امام حسن علیه السلام فرمود: «وَ لَا یَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَكَلَ مَالًا حَرَاماً لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ»[7] به خدا سوگند به خدا سوگند به خدا سوگند كسی كه ذره ای مال حرام بخورد در قیامت از رسول خدا صلی الله علیه و آله دور می افتد«وَ لَا یَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا یَنَالُ شَفَاعَتَهُ»[8] و از حوض كوثر نمی نوشد و مشمول شفاعت آن حضرت نمی گردد.
بنابر آنچه گذشت و در سایه دعایی که امام عصر(عج) کرده اند، منتظر باید بداند هم درآمد باید حلال و مشروع باشد هم خرج کردن ها در راه خداپسند و جایز باشد، هم مدیون دیگران نباشد و حق افراد را نخورد، هم اگر به دارایی و درآمد او خمس و زکات تعلق گیرد، تکلیف الهی را عمل کند و خمس و زکات بدهد تا اعمال عبادی او دارای اشکال نشود و امام زمان(عج) را از خود ناراضی نکند. بعضی ها کسب و کار خوب و درآمد سرشاری دارند، ولی حساب سال ندارند و خمس نمی دهند. خمس دو بخش است: بخشی سهم سادات و بخشی سهم امام(عج). کسی که خمس نمی دهد، هم بدهکار سادات است و هم بدهکار امام(عج).
مسلمان منتظر نباید زندگی و کسب و کار و درآمد خود را به ربا و رشوه، سوءاستفاده از بیت المال، جعل سند و فاکتور، اختلاس، شرکت های هرمی، تصرف عدوانی در مال و ملک دیگران، تدلیس و تقلب و ... بیالاید یا از ساعت کاری کم بگذارد و یا تخلف از قراردادهای مالی داشته باشد.
خوشا به حال آنان که درآمد و کسب شان چنان است که اگر امام زمان(عج) ظهور کند، بتوانند او را به خانه و سر سفره خود دعوت کنند و از راه حلال پذیرایی کنند.
پی نوشت ها:
[1]. بحارالأنوار، 63/314؛
[2]. عدة الداعی و نجاح الساعی، ص139،
[3]. بحارالأنوار، ج45، ص8؛
[4]. الدعوات، ص25؛
[5]. ثوابالأعمال، ص282؛
[6]. مجموعة ورام علیه السلامتنبیه الخواطر)، 1/16؛
[7]. همان، ص61؛
[8] . دعائم الإسلام، 2/35.
نظر شما