به گزارش خبرگزاری شبستان؛یکی از مناسبت های مهم ماه مبارک رمضان ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام است. به همین مناسبت مختصری به بیان جایگاه و شخصیت آن حضرت می پردازیم.
بنابراین گزارش حجت الاسلام هادی اسلامی، دانش پژوه دکتری مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآن،مدرس دانشگاه تهران؛ در گفتگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با اشاره به جایگاه والای امام حسن(ع) گفت: امیدوارم خداوند توفیق عنایت فرماید تا از ایّام نورانی ماه مبارک رمضان و الطاف الهی در این ماه شریف بهره لازم را ببریم.
وی افزود: یکی از مناسبت های مهم ماه مبارک رمضان ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام است. به همین مناسبت مختصری به بیان جایگاه و شخصیت آن حضرت می پردازم.
نگاهی به شخصیت حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام)
حجت الاسلام اسلامی افزود: امام حسن مجتبی (علیه السلام) در شب پانزدهم رمضان سال سوم هجری چشم به جهان گشودند.(ارشاد مفید، ص169) رسول خدا برای گفتن تهنیت، به خانة حضرت علی علیه السّلام آمد و نام او را، از سوی خدا «حسن» نهاد. (بحار، ج43ص238)
این استاد حوزه عنوان کرد: حضرت امام حسن (علیه السلام) مدت هفت سال و چند ماه با حضرت پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) زندگى كردند و مدت سى سال با حضرت اميرالمومنین (علیه السلام) و مدت نه تا ده سال هم پس از پدر بزرگوارشان زندگى نمودند. حضرت امام حسن (عليه السّلام) قامتی بلند و چهره ای زیبا داشتند.
وی خاطرنشان کرد: مردم بعد از شهادت پدر بزرگوارش در روز جمعه بيست و يكم ماه رمضان سال چهلم هجرى با آن حضرت بيعت نمودند.در این هنگام سى و هفت سال داشتند. مدت چهار ماه و سه روز از خلافت آن بزرگوار گذشت كه جريان صلح آن حضرت با معاويه در سنه چهل و يكم هجرى رخ داد. سپس حضرت امام حسن (علیه السلام) به مدينه رفتند و مدت ده سال در آنجا اقامت كردند.
ولادت امام حسن مجتبی علیه السّلام
حجت الاسلام اسلامی گفت: «جابر بن عبد الله گويد: پس از اينكه حضرت امام حسن (عليه السّلام) متولد شد مادرش حضرت زهرا (عليها السّلام) به حضرت على (عليه السّلام) فرمودند: مولود جديد را شما نامگذارى كنید. حضرت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) فرمودند حضرت رسول (صلّى اللَّه عليه و آله) نامگذاری کنند و ایشان هم فرمودند من منتظرم تا خداوند دستور نامگذارى او را بدهد.
وی عنوان کرد: خداوند متعال به جبرئيل وحي فرستاد براى محمد فرزندى متولد شده است اكنون در نزد او حاضر شويد و وى را به فرزندش تبريك بگویيد و به محمد اطلاع دهيد كه على ابن ابى طالب از تو به منزله هارون از موسى است، اكنون مولود جديدت را به نام فرزند هارون نامگذارى كنيد.
حجت الاسلام اسلامی تصریح کرد: پس از اين فرمان، جبرئيل از طرف خداوند به حضرت رسول پيام آورد و گفت فرزند علي را با فرزند هارون همنام كن، پيغمبر فرمودند: نام فرزند هارون چه بوده است؟ جبرئيل عرض كرد وى «شبر» نام داشته است، پیامبر فرمودند زبان من عربى است، عرض كرد فرزندت را «حسن» نام بگذار. (زندگانى چهارده معصوم (عليهم السلام)، صفحه303)
شيخ مفيد روايت كرده است كه هيچ كس به حضرت رسالت (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) شبيه تر از امام حسن (عليه السّلام) نبوده است. (جلاء العیون، صفحه 407 به نقل از ارشاد، جلد 2، صفحه 5)
در احادیث حضرت رسول الله (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) حضرت امام حسن و امام حسین (علیهما السّلام) را سید و سرور جوانان اهل بهشت معرفی نموده اند:
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ زَكَرِيَّا الْقَطَّانُ قَال عَنْ بَكْرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَبِيبٍ قَالَ حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ بُهْلُولٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ سَلَّامِ بْنِ أَبِي عَمْرَةَ عَنْ مَعْرُوفِ بْنِ خَرَّبُوذَ عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ أَنَا سَيِّدُ النَّبِيِّينَ وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ سَيِّدُ الْوَصِيِّينَ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ الْأَئِمَّةُ بَعْدَهُمَا سَادَاتُ الْمُتَّقِينَ وَلِيُّنَا وَلِيُّ اللَّهِ وَ عَدُوُّنَا عَدُوُّ اللَّهِ وَ طَاعَتُنَا طَاعَةُ اللَّهِ وَ مَعْصِيَتُنَا مَعْصِيَةُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيل. (الأمالي( للصدوق)، صفحه 558)
علی بن محمد بن موسی با اسنادی از ابی طفیل او از حضرت امام حسن (علیه السّلام) نقل می کند که فرمودند: از حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) شنیدم که فرمودند من سرور پیامبران و علی بن ابیطالب سرور اوصیا و حسن و حسین سروران جوانان اهل بهشت هستند و امامان پس از ایشان سروران پرهیزگاران و یاری کننده ما یاری کننده خدا است و دشمن ما دشمن خدا است و طاعت ما طاعت خدا است و معصیت در حق ما معصیت امر خدای عزّ و جلّ است و خدا برای ما کافی است و چه نیکو وکیلی است.
وی با اشاره به جایگاه والای امام حسن(ع) گفت: دوران زندگی امام حسن علیه السّلام از همان زمان کودکی و مشاهده ماجرای شهادت مادرش حضرت زهرا سلام الله علیها به سختی و تلخی آغاز شد.
حجت الاسلام اسلامی افزود: سپس با ستم هایی که در حقّ پدرش امیرالمؤمنین صورت گرفت و جنگ هایی که اصحاب جمل به عنوان ناکثین و اصحاب صفین به عنوان قاسطین و اصحاب نهروان یعنی خوارج که مارقین نام گرفتند به راه انداختند، در تمام این دوران امام حسن علیه السّلام در کنار پدر بزرگوارش به جهاد پرداخت. که تحمّل همه این دشواری ها و جانفشانی در راه حق، بیانگر شخصیّت و جایگاه والای امام حسن مجتبی علیه السّلام است.
مختصرى از فضايل و مكارم اخلاق حضرت امام حسن (عليه السّلام)
حجت الاسلام اسلامی تصریح کرد: ابن شهر آشوب در مناقب از كتاب الفنون و نزهة الابصار، روايت كرده است كه: حسن بن على (علیه السّلام) روزى بر عده اى مستمند گذشت كه بر خاك نشسته بودند و تكه نان هايى را بر مى داشتند و مى خوردند.
وی افزود: از آن حضرت خواستند كه با آنها هم سفره شود. امام (علیه السّلام) دعوتشان را پذيرفت و خود از مركب فرود آمد و گفت: خداوند متكبّران را دوست ندارد و به خوردن غذا مشغول شد. آنگاه آنها را به خانه خود دعوت كرد و به آنها غذا و لباس بخشيد. (سيره معصومان، جلد 5، صفحه 23 - 22)
سخاوت امام حسن مجتبی(ع)
حجت الاسلام اسلامی عنوان کرد: ایشان به کریم اهل بیت معروف هستند زیرا چند بار در دوران زندگی پر برکتشان تمام دارایی خود را با فقرا به طور مساوی تقسیم نمودند: ابن شهر آشوب از حضرت امام صادق (عليه السّلام) روايت كرده است كه حضرت امام حسن (عليه السّلام) بيست و پنج مرتبه پياده به حجّ رفت و دو مرتبه و به روايتى سه مرتبه، مالش را با خدا قسمت كرد كه نصف آن را خود برداشت و نصف ديگر را به فقرا داد. (منتهى الآمال، جلد 1، صفحه 530)
وی افزود: انس بن مالك نقل مى كند: كنيزى يك دسته گل به امام حسن (عليه السّلام) هديه كرد، امام حسن (عليه السّلام) به او فرمود: «ترا در راه خدا آزاد كردم.» به آن حضرت عرض كردم: «به خاطر يك دسته گل، او را آزاد كردى؟» در پاسخ فرمودند: خداوند ما را چنين تربيت كرده است، آنجا كه [در قرآن آيه 86 سوره نساء] مى فرمايد: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها»: هنگامى كه كسى به شما تحيّت گويد، پاسخ او را به طور بهتر دهيد يا (لا اقل) به همان گونه پاسخ گویيد. سپس افزود: تحيّت بهتر، همان آزاد كردن او است.» (الأنوار البهية، صفحه 122 – 121)
نظر شما