خبرگزاری شبستان- سیاسی – مریم رضازاده: رعایت اخلاق در ابعاد سیاسی، اجتماعی و فردی امری پسندیده است احدی از تهمت و دروغ و افترا در فضای فعلی جامعه بین احزاب، گروه ها و مسئولان برای رسیدن به وحدت و همگرایی از ضروریات است. برای رسیدن به این وحدت قطعا باید از نقاط افتراقی و حواشی دوری شود و در مسیری که حفظ و تعالی نظام است، همگان گام بردارند. گفت و گویی با علی خضریان، سخنگوی کمیسیون اصل نود و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در همین رابطه داشته ایم که در ذیل آمده است:
تا چه اندازه باید از فرصت معنوی ماه رمضان برای تبیین اخلاقی و سیاسی در جامعه استفاده شود؟
ماه رمضان ماه مهمانی خداست، ما ایرانی ها رسمی داریم که وقتی می خواهیم وارد مهمانی شویم هدیه یا کادویی برای میزبان می بریم، وقتی به مهمانی خدا آمده ایم چه هدیه ای برای میزبان مان آورده ایم؟ ما باید نگاه می کردیم که میزبان به چه چیزی نیاز دارد و چه چیزی ندارد از چه چیزی خوشش می آید و بر اساس این برای میزبان هدیه می آوردیم، ما برای کسی می خواهیم هدیه بیاوریم که بی نیاز است و باید صرفا به این نگاه کنیم که این میزبان از چه چیزی خوشش می آید، این به ما هم بر می گردد که یعنی به همه کسانی که در حوزه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کار می کنند، آن چیزی که ما باید برای خدا در این ماه بیاوریم و در خدا نیز نیست، عجز است؛ آن چیزی که باید بیاوریم و خدا ندارد، ناتوانی است. ما باید عجز و ناتوانی را بیاوریم، بعضا ما سیاسیون فکر می کنیم خیلی آدم ها توانا و قادری هستیم، این ایجاد تکبر می کند. پایین آمدن از این جایگاه تکبر و نگاه به مردم از نگاه بالا به پایین بعضا باعث می شود که ما نتوانیم مهمانان خوبی در این ماه باشیم.
گام اول این است که ما خودمان را بالاتر از کسی نبینیم بلکه خودمان را پایین هم بیاوریم و اینها با شعار عملی نمی شود، باید در عمل دیده شوند. خداوند متعال عالم است و باید این ویژگی را در ما ببیند، هر کسی که ادعایی در فضای فرهنگی و اجتماعی دارد و خداوند به وی آبرو داده است، باید عجز و ناتوانی خودش را به نمایش بگذارد و به بندگان خدا کمک کند، خدمتگزار باشد و اخلاق سیاسی را در مسیر سیاسی خودش داشته باشد. شاید آن موقع مهمان لایقی باشیم.
این اختلافات در جامعه مقداری پررنگ تر از قبل است تا چه اندازه باید از فرصت این ماه برای وحدت و همگرایی استفاده شود؟
ما باید در ابتدا ببینیم وحدت حول محور چه چیزی و یا چه کسی می خواهیم انجام دهیم. در ماه رمضان یکی از اتفاقاتی که رخ می دهد، این است که شیطان در حصر می رود یعنی ما باید با نفس عماره خودمان کنار بیاییم این گونه نیست اتفاقاتی که رخ می دهد و بگوییم شیطان است که بین ما اختلاف می کند، نه این نفس ماست که دچار سرکشی هاست که باید ان را کنترل کنیم.
اگر ما بپذیریم که در این مسیری که می خواهیم برویم برای خداست و بپذیریم می خواهیم در این مسیر خدمتگزار باشیم و بپذیریم که ما ذیل یک علمی به نام ولایت فقیه می خواهیم برای مردم کار کنیم دیگر آن وقت هرچه داریم را عرضه می کنیم، دلیلی ندارد که همدیگر را تخریب کنیم و علیه هم صحبت کنیم؛ اگر به جمهوریت نظام اعتقاد داریم و می دانیم که مردم سالاری دینی در کشور ما به معنای واقعی محقق شده است، نیازی نیست که رقیب هراسی کنیم و دلیلی ندارد که رقیب را تخریب کنیم؛ آنچه در میدان عمل از خودمان است را عرضه می کنیم. هر کسی هم در این میدان از ما خدمتگزارتر است و می تواند خودش را عرضه کند، این کار را انجام دهد، مردم انتخاب می کنند صداقت ها را مردم متوجه می شوند. اگر کا برای مردم باشد جریان های سیاسی نیازی به تخریب همدیگر و رقیب هراسی و انتشار اخبار کذب و درگیر کردن برخی از رسانه هایی که با آنها همسو نیستند، برای اینکه همدیگر را تخریب کنند، ندارند و وقتی این اتفاق بیفتد، کف وحدت ایجاد می شود. کف وحدت این است که ما همدیگر را تخریب نکنیم، وقتی ما خودمان را نیروهای انقلاب بدانیم، کف وحدت را شامل می شویم البته وحدت فقط شامل نیروهای انقلاب می شود. در ابتدای انقلاب دعوا بین نیروهای راست و چپ بود و وقتی جلوتر آمدیم، دعوا بین نیروهای انقلاب و غرب گرایان شد. معتقدم در انتخابات آینده دعوای ما با غرب گرایان نیست بلکه با خود غرب است و خود غرب وارد میدان شده است، حربه های غرب برای شکاف بین نیروهای انقلاب نشان می دهد که دعوای ما در انتخابات آتی با غرب است و به همین دلیل وحدت در نیروهای انقلاب ایجاد می شود.
قوای سه گانه مسئولان، گروها و احزاب تا چه اندازه باید از فرصت این ماه برای دور ریختن کینه ها و اختلافات استفاده کنند؟
هیچ فردی بدون خطا نیست، اگر می خواهیم خدای متعال در انتهای این ماه ما را ببخشد باید بندگان خدا را ببخشیم، آن جاهایی که مسئله شخصی است باید افراد را ببخشیم ولی وقتی بحث ملی و موضوع ملی است آنها را به خدا واگذار کنیم، قطعا خدای متعال در زمان مقرر می بخشد. باید کینه های شخصی را دور بریزیم و بدانیم که ما همه برای تعالی کشور و نظام فعالیت می کنیم و ممکن است در این مسیر هم سؤ تفاهم هایی ایجاد شود. اگر بپذیریم که در این مورد هم اخلاص بوده است، قطعا از هم کینه نمی گیریم.
نظر شما