به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، ماه مبارک رمضان به عنوان بهار قرآن بهترین فرصت است برای منتظران تا با تامل در آیات وحی، رسالت منتظرانه خود را بشناسند. از این رو، در سلسله مطالبی به قلم حجت الاسلام والمسلمین «محمدرضا نصوری»، معاون تبلیغ و ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت و معاون آموزش و پژوهش بنیاد مهدی موعود(عج) به آموزه های منتظرانه برخی از آیات می پردازیم:
«وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِيٓ أَسْتَجِبْ لَكُمْ؛ پروردگارتان گفت: مرا بخوانید تا شما را اجابت كنم»
دعا حالت انس و الفت روح و حصول آرامش و سکون برای جان آدمی را به ارمغان می آورد. در واقع، دعا بر اثر پالایش باطن، صفای قلب آورده و اندوه های مزاحم را زدوده و بر اثر آن سکون و آرامش بر نفس انسان را حاکم می سازد. از آنجا که انسان در دعا، طلب خواستن حاجت از خدا را دارد گویا مشتاق و دوست نزدیک و همراز خویش را یافته، از دیدارش خوشحال و از سخن گفتن با او لذت می برد مشکلاتش را با کمال اطمینان در میان می گذارد و پرده از رازهای دل بر می دارد و بر اثر آن به تزکیه نفس و سکون و آرامش چشمگیری می رسد. اگر آنچه از ائمه (ع) در دعاها رسیده باشد بخوانیم، چه بهتر والا هر جا دلت شکست و اصطلاحاً سیم‌ات به خدا وصل شد، هنگامه دعا است.
«وَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا؛ و از خدا آمرزش بخواه؛ زیرا خدا همواره بسیار آمرزنده و مهربان است»
وقتی می خواهی از خدا تقاضا كنی، نگاهی هم به سوابق گذشته‌مان بكنیم. اگر اشتباه کرده‌ایم، اوّل معذرت خواهی بكنیم و بگوییم: خدایا! من را ببخش و بعد هم وقتی كه مي‌گوييم بد كرده‌ایم، نيّت مان اين باشد كه ديگر خطایی مرتکب نشویم و بعد با صدق نيّت، استغفار كنیم. در لیالی قدر بخواهیم گناهانی كه كرده‌ايم و يادمان است به ذهن بياوریم، نه اینکه به زبان مان بياوریم و بعد در مورد آن‌هايی هم كه يادمان نيامده بگوییم: خدايا! همۀ خطاهايم را در نظر بیاور، و بعد در مقابل خدا بنا را بر این بگذاریم كه ديگر اين كارها را نكنيم.
پيغمبر اكرم (ص) در روایتی می فرمایند: هر شب از ماه رمضان خدا سه بار می فرمايد: آيا كسی هست که از من درخواستي كند تا به او بدهم؟؛ آيا كسی هست توبه و رجوع به من بكند تا بپذيرم؟؛ كسی هست که از من پوزش طلبد؟ اینکه لااقل بگويد: خدايا! من بد كردم. همين که بگويد بد كردم، بلافاصله می آمرزد.
نظر شما