دهه کرامت به دهه اول ماه ذی القعده گفته می شود که با ولادت حضرت معصومه (س) آغاز شده و با ولادت امام رضا (ع) در ۱۱ ذی القعده به پایان می رسد که در این ایام سازمان ها و اداره های مختلف برنامه های متعددی را در استان فارس برگزار می کنند.
ششم ذی القعده در این دهه گرانقدر به بزرگداشت حضرت احمد ابن موسی الکاظم شاهچراغ (ع) تعلق دارد که بر اهمیت دهه کرامت را برای شهر شیراز به عنوان سومین حرم اهل بیت (ع) می افزاید.
«مریم تقوا»، مدیر امور فرهنگی و فعالیت های فوق برنامه دانشگاه علوم پزشکی شیراز با تبریک دهه کرامت به سئوالاتی در خصوص این دهه مبارک به شرح زیر پاسخ می دهد:
از نظر شما دهه کرامت چه میزان می تواند در معرفی سیره اهل بیت (ع) به ویژه حضرت امام رضا (ع)، حضرت شاهچراغ (ع) و حضرت معصومه (س) به مردم، موفق باشد؟
اصولا نامگذاری ایام و تعیین مناسبت های مذهبی و ملی نه برای تزیین تقویم و خالی نبودن عریضه بلکه برای تعظیم، بزرگداشت و معرفی دلیل و شخصت های پدید آورنده آن مناسبت است، اینکه 10 روز را به مناسبت زاد روز حضرت معصومه(س)، حضرت احمد ابن موسی(ع) و امام رضا(ع) دهه کرامت بنامیم و برای روزهای آن نامگذاری و شعار سال تنظیم کنیم به هیچ وجه کافی نیست. بیش از 10 سال است که این دهه در تقویم رسمی کشور جای گرفته، البته کارهای خوبی هم در این چند سال صورت گرفته که نباید نادیده گرفته شود اما آنچه که انجام گرفته در مقابل آنچه که می باید انجام بگیرد، بسیار ناچیز و کم است و طبیعتا با آنچه که در ذهن پدید آورندگان این دهه بوده فاصله دارد.
سالهاست که شیراز و فارس به عنوان «سومین حرم اهل بیت (ع)» توسط رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی) نامگذاری شده است، دهه کرامت چگونه می تواند عنوان «سومین حرم اهل بیت (ع)» را در ایران اسلامی، بیش از پیش مشخص و نهادینه کند؟
آنچه که می تواند شهر شیراز و فرهنگ جاری و کهن در این شهر و دیار را به عنوان قطب مذهبی و سومین ماوای تشیع در سطح ملی و بین المللی مطرح کند در نظر گرفتن تمامی پتانسیل های نهفته در این شهر است.
اینکه شیراز، مدفن حضرت شاهچراغ (ع) و چند شخصیت بزرگوار مذهبی دیگر است به تنهایی جوابگوی معرفی جامع و کامل این شهر در سطح وسیع نخواهد بود، زمانی می توانیم شیراز را به عنوان سومین حرم اهل بیت (ع) در سطح ملی و فرا ملی مطرح کنیم که از تمامی ظرفیت های فرهنگی، مذهبی، هنری، صنعتی، پزشکی، ،معماری، طبیعی، گردشگری و امثال آن در این شهر و زیر نظر گروهی از کارشناسان متخصص و دلسوز و به شکل هدفمند استفاده کنیم و گردشگر داخلی و خارجی را با هر ایده، تخصص و سلیقه ای که دارد جذب و پای او را به این شهر باز کنیم و سپس با برنامه های هدفمند و هدف دار، جایگاه مذهبی این شهر باستانی چند هزار ساله را به عنوان سومین شهر و حرم اهل بیت(ع) معرفی کنیم.
توقع شما پیرامون دهه کرامت و معرفی حضرت شاهچراغ (ع) چیست؟ جامعه، فرهنگوران و مسئولین چه نقشی در این توقع دارند.
طی سال های گذشته آنچه که در زمینه معرفی حضرت شاهچراغ(ع) انجام گرفته و البته تا آنجا که من دیده ام، منحصر به زمان های محدود مناسبتی و آن هم صرفا در حیطه زندگی نامه و شرح حال و شهادت آن حضرت بوده است، در صورتی که سیره و شیوه زندگی و حیات آن حضرت در کنار افکار و تحلیل و تفسیر تصمیمات ایشان، توکل بر قدرت لایزال الهی، ولایتمداری و تعهد به امام زمان خویش و مانند اینها، موارد و محورهایی هستند که می توانند در معرفی، بزرگداشت و ارائه الگو از شخصیت آن حضرت گام بلندی برداشته و هم حضرت شاهچراغ(ع) و هم شهر شیراز را بهتر و بیشتر در سطح جهانی معرفی کند.
آیا دهه کرامت که بیش از یک دهه از عمرش می گذرد توانسته انتظارات برای معرفی حضرات به ویژه حضرت شاهچراغ (ع) را برآورده کند، اگر نتوانسته چه راهکارهایی وجود دارد؟
طبیعتا کارهای بسیار زیادی هست که می بایست انجام گیرد تا به اهداف و رسالت های اولیه تعیین شده در نامگذاری دهه مبارک کرامت نزدیک شویم، یکی از این برنامه ها، وسعت دید نسبت به مباحث مذهبی و نگاه نو و امروزی به شیوه های آموزش فرهنگ و مذهب است.
بیشتر آنچه که امروز صورت می گیرد، هنوز هم حال و هوای آموزش سنتی دارد در حالیکه روزگار امروز، زمان آموزش های تکنولوژیک و استفاده از تکنیک های بسیار مدرن آموزشی بوده و تلفیق این موارد یعنی معرفی دین و مذهب و شخصیت های دینی با استفاده از تکنیک های روز و پیشرفته آموزشی هیچ تقابل و تضادی با یکدیگر نداشته و اتفاقا در ایجاد اقبال عمومی به ویژه در نسل جوان بسیار تاثیرگذارتر از روش ها و شیوه های سنتی است و مباحث این چنینی را بسیار تاثیرگذارتر و قابل پذیرش تر می کند.
آیا به نظر شما برنامه ریزی صحیح برای این دهه می تواند در توسعه گردشگری مذهبی در شیراز، یاری رسان باشد؟
از دیرباز، شهرهای مذهبی، فارع از نوع مذهب، در تمامی قرون گذشته دارای یک بعد گردشگری و زیارتی نیز بوده اند، وجود یک جاذبه و قطب دینی و معنوی، خواه و ناخواه باعث رفت و آمد معتقدین و متدینین به آن مکتب و یا علاقمندان به آن شخصیت مذهبی می شود و همین زائرپذیری و حضور زیارت کنندگان، علاوه بر تقدس و اعتبار بخشی به آن منطقه، به طور مستقیم و غیر مستقیم نیز بر اقتصاد و معیشت آن شهر تاثیر می گذارد.
در مورد رونق گردشگری در شیراز نیز همانگونه که در پاسخ به یکی از سوالات قبلی شما توضیح دادم در صورت پرداختن به همه ظرفیت های آشکار و نهان این شهر می توان گردشگری به ویژه گردشگری مذهبی را تقویت کرد و از این راه باعث تاثیر و رونق همه ابعاد سومین حرم اهل بیت(ع) شد.
کانون های فرهنگی و هنری مساجد چه اثری در دهه کرامت داشته اند؟
کانون های فرهنگی و هنری مساجد، همان نهادهای مردمی و بسیار تاثیرگذاری هستند و همه می دانند که این نهادهای محلی و مردمی چقدر در هدایت و حمایت از حرکت های مثبت اجتماعی و همگام سازی جامعه با سیاست های کلان نظام، اثرگذار بوده اند، طبیعتا امروزه و با تغییرات شگرف در زمینه ارتباطات و تکنولوژی ارتباطی، تفاوت های بسیار زیادی با آن روزگار وجود دارد و این کانون ها برای تاثیرگذاری در بسیاری از مناسبات و رویدادها از جمله دهه کرامت، نیازمند به روزرسانی و همگامی با شرایط و ذائقه روز جوانان است و ناگفته پیداست که یک چنین بروزآوری گسترده و وسیع، نیازمند به حمایت های مالی و معنوی از سوی بسیار از نهادهای دولتی، خصوصی و حاکمیتی است.
سخن پایانی شما پیرامون دهه کرامت چیست؟
بیائیم دهه کرامت را بسیار وسیع تر و با دیدی گسترده تر و جهانی تر ببینیم، چه ایرادی دارد تا در کنار معرفی شخصیت و سیره حضرت احمد ابن موسی(ع)، معماری ویژه و خاص و آئینه کاری های منحصر به فرد این حرم نورانی را به علاقمندان رشته های معماری و هنر معرفی کنیم؟ چه اشکالی دارد تا در کنار شرح تاریخ حیات آن سید بزرگوار(ع)، عادات و اعتقادات و رسوم کهن مردم شیراز نسبت به این بقعه متبرکه را به جامعه شناسان و علاقمندان به پژوهش های اجتماعی معرفی کنیم؟ اعتقاد دارم که اگر بخواهیم شیراز را به عنوان سومین حرم اهل بیت (ع) در کشور معرفی کنیم، باید فرا منطقه ای، جهانی و بسیار وسیع بیندیشیم و صرفا با لحاظ کردن همه پتانسیل ها و ظرفیت های بسیار بالای این شهر کهن بوم می توان به اهداف اصلی و فرعی دهه کرامت پرداخت.
نظر شما