سیره رضوی چراغ هدایت ساحت های فردی و اجتماعی است

به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمان؛ حجت الاسلام مصطفی گرجی، مدیرستادهماهنگی و نظارت بر کانون های فرهنگی هنری مساجد استان کرمان در یادداشتی به بهانه دهه کرامت و میلاد شمس الشموس، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام، نوشت: 

" دهه كرامت تبلور و ظهور انديشه هاى ناب و سيره معقول انسان هاىِ كريم است كه با تفكر دقيق و فهم عميق اين انديشه و آن سيره مى توان قامت انسانى خويش را به شكل ايده آل در آورد.

بارى، پاسداشت چنين ايامى با نگاه احتياج و نياز به انديشه هاى ناب انسانىِ انسان هاي كريم راهى ست به رهايى هر آنچه كه مانع رشد و شكوفايى شخصيت آدمى مي شود و دروازه هاى ايمان و اخلاق، منطق و دانايي، صبورى و مهربانى، را فرا روى انسان مى گشايد.

انديشه ناب الهى حضرت رضا علیه السلام و سيره رفتارى اين امام نازنين در تمام ساحت هاي فردي و اجتماعى چراغ هدايتى است كه مي توان با تمسك به آن پيش روىِ خود را روشن تر و معقول تر ديد تا از پس آن در حوزه گفتار و كردار متعادل تر بود.

در پايان اشاره اى بر انديشه و سيره الهى و انسانى حضرت رضا -ع- داشته باشم تا ضمن دانستن و فهميدن آن در حوزه رفتار و كردار نيز توفيق روز افزون داشته باشيم.

انديشه رضوى در گفتار:

عقل شخص مسلمان تمام نيست، مگر اين كه ۱۰ خصلت را دارا باشد:1ـ از او اميد خير باشد. 2ـ از بدى او در امان باشند. 3ـ خير اندك ديگرى را بسيار شمارد. 4ـ خير بسيار خود را اندك شمارد. 5ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود. 6ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود. 7ـ فقر در راه خدايش از توانگرى محبوبتر باشد. 8ـ خوارى در راه خدايش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد. 9ـ گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد. 10ـ سپس فرمود: دهمى چيست و چيست دهمى؟ به او گفته شد: چيست؟ فرمود: احدى را ننگرد جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزكارتر است.

سيره رضوى در رفتار:

زمانى که غرب در قرون وسطی، سیر انحطاطی را در عرصه علم و فرهنگ می پیمود و فلسفه اسکولاستیک(خشك و رسمى) کلیسا، سیطره مستبدانه خویش را بر سایر نظرات علمی حاکم کرده و دیدگاه علمی دیگر را برنمی تابید، اندیشة اسلامی با راهبری امام رضا(ع) ضمن تبلیغ و ترویج دیدگاه اسلام اصیل، نه تنها در مواجهه با اندیشه های مخالف بر نمی آشفت، بلکه با رویی گشاده و آغوشی باز، هر اشکال و شبهه ای را پاسخ داده و سلطه فرهنگی خود را نه در حذف رقیب، بلکه در رویارویی عالمانه با اندیشه های مخالف و پاسخ مناسب به آنان جست وجو می کرد.

این رویکرد اسلامی که از سوی امام رضا(ع) پی گیری می شد، نتایجی مطلوبی را دربرداشت که از آن میان می توان به مواردى اشاره کرد:

١- تاكيد بر تبادل انديشه و رواج منطق آزادى فكر و بيان.

٢- رويكرد تقابل با مكاتب فكرى مخالف و اثبات حقتنيت اسلام در سايه شيوه اى منطقى، عقلى و علمى.

٣-ارائه الگوى رفتارى مطلوب در خصوص تعامل با پيروان ساير اديان و مذاهب."