«پوریا شیرانی» در مورد تفاوت های مخاطبان شعر و داستان به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، گفت: به نظرم مخاطبان شعر هیاهوی بیشتری دارند و فعال تر هستند اما مخاطبان داستان هیاهوی چندانی ندارند. رمان خوان ها سرشان در کار خودشان هست. کسی که رمان می خواند در مورد آن زیاد صحبت نمی کند اما کسی که شعر می خواند بیت و مصرعی را در صفحه اجتماعی خود می آورد و یا اشعاری را زمزمه می کند.
این شاعر و ترانه سرا که کتابهایی همچون «آخرین عدد»، «در ایستگاه رهایی»، «به تو فکر می کنم» و «ماهی نمیر باش که دریا بیاورم» از وی منتشر شده است، اظهار داشت: مخاطبان شعر پویاتر هستند. شعر قابلیت انتشار به صورت مستقل را دارد. می شود یک مصرع یا بیت آن را در صفحه شخصی ارایه کرد اما در مورد داستان این طور نیست؛ مگر اینکه جمله ای از کتاب داستان بیاوریم که در آن صورت باید توضیحی در موردش بدهیم.
وی که برگزیده جشنواره ادبی ارسباران در شعر کلاسیک در سال 90، نفر اول جشنواره کشوری دانشجویان و طلاب در بخش تصنیف و ترانه در سال 89 و جزو برگزیدگان جشنواره تا همیشه قوی در سال 90 بوده است، تصریح کرد: اینکه در جامعه ای مخاطب شعر بیشتر است، لزوما به این معنا نیست که آنها شاعرترند. امروزه خیلی چیزها می بینیم که شعر نیستند. بسیاری از ترانه ها، شعر نیست. همان طور که خیلی از کتاب های داستان و رمان ما سطحی هستند. به هر حال داستان جایگاه خود را دارد. آن قدر که در شعر قوی هستیم در داستان نیستیم.
نظر شما