خبرگزاری شبستان-اصفهان: شهر؛ محلی برای زیستن جمعیت زیادی از مردم در گروه های سنی مختلف است که تاثیرات آن بر زندگی فردی و اجتماعی بشر غیرقابل انکار و بسیار مهم است و همانطور خانواده نقش تربیتی دارند محیط اطراف نیز همین اثرات را در ابعاد مختلف خواهد داشت.
زیست اجتماعی مردم باید تمیز، عاری از هرگونه آلودگی، زیبا، پر نشاط و معنویت باشد اما این محل زندگی ظاهر و باطنی دارد که هر دو مهم هستند و اگر توسعه عمرانی آن و احداث و راه و جاده انجام می شود، بهره برداری صحیح و ایجاد آرامش در بین مردم نیز اهمیت دارد.
سال هاست که شهرداران و تیم مدیریت شهری پروژه های زیادی را احداث و افتتاح می کنند که اگر این اقدامات انجام نمی شد مشکلات زیادی هم برای شهروندان در حوزه های مختلف ترافیکی، خدمات ایمنی، زیبایی محل و یا ساخت وساز ها پیش می آمد.
برای احداث این پروژه ها بودجه های زیادی تامین و اختصاص می یابد تا اینکه خدمت رسانی به مردم انجام شود که البته سهم مردم درپرداخت این بودجه ها هم روشن و مشخص بوده چرا که اداره شهر در دست شهروندان است.
تصور کنیم ساختمانی برای زندگی ساخته اید، جذاب، شاداب و با بهترین امکانات روز اما فرصت را برای یک زندگی خوب فراهم نکنید و دائم مشکلات اخلاقی و بد خلقی، فریاد، اختلاف، عدم معنویت و نابسمانی های فرهنگی در این ساختمان زیبا شما حاکم باشد، حالا چطور شما با وجود تکنولوژی و نوع معماری بی نظیر توانسته اید آرامش برقرار کنید.
سوال و دغدغه اینجاست؛ سهم عمران و ساختمان سازی در تامین نیازهای تربیتی چقدر است و آیا ساخت و سازها قادر به رفع تمام نیازها هستند و آیا مردم با نگاه به پروژه های عمرانی و دیواره های ساختمان نیازهای معنوی خود را می توانند تامین کنند.؟
مسئله مهمی که دغدغه بسیاری از مختصصان شده این است که مدیریت شهری چقدر همسو با توسعه ضروری عمرانی به توسعه فرهنگی و معنوی شهر نیز توجه کرده و سهم این حوزه در تصمیم گیری و برنامه ریزی شهری چقدر است.
پیوست فرهنگی و رویدادها و اتفاقات این بخش چه سهمی از برنامه چهارساله شهرداری را در شهرهای مختلف دارد و شهرداران در بیان برنامه خود چه تمرکزی بر روح شهر دارند.
پاسخ به این سوالات موضوع گزارش امروز را بیشتر مشخص خواهد کرد که منتخبین مردم در دور ششم شورای اسلامی شهر و روستا نیازهای فرهنگی را بر نیازهای عمرانی اولویت می دهند و یا اینکه نیاز شهر را مختص توسعه عمرانی و یا به تعبیری عمران ظاهری و کالبد می بینند که شهرداری با چنان سابقه و توانمندی انتخاب می کنند و تامین نیازهای فرهنگی را در یک معاونت خلاصه می کنند.
یک معاونت فرهنگی با چندین معاونت عمرانی و شهرسازی در مدیریت شهری چطور مسیر رقابت و توسعه معنوی را طی می کند و البته که باید نظرات کارشناسی در توسعه زیرساختی مورد توجه قرار گیرد.
*تعریف نامشخص و غلط از توسعه فرهنگی
توسعه فرهنگی صرف برگزاری یک جشن و رویداد نیست چرا که ابعاد مختلف معنوی و غیرظاهری متوجه همین حوزه می شود.
بازخورد یک طرح عمرانی در روح و فکر مردم یک اتفاق فرهنگی به حساب می آید و هر آنچه که زیست مردم در شهرها تسهیل و آرام کند و فرصت های مجرمانه و آسیب های اجتماعی را بکاهد در زمره شاخص های فرهنگی و معنوی قرار می گیرد.
اخذ عوارض و هزینه های مدیریت شهری از مردم و البته اختصاص بودجه های دولتی برای مدیریت شهر به معنا توسعه زیرساخت ها نیست بلکه باید نیازهای حوزه فرهنگی نیز مورد توجه و دقت قرار گیرد.
یک شهروند با قدم زدن در شهر باید امید و نشاط پیدا کند و از آسیب های اجتماعی و ناهنجاری ها رنج نبرد و یک جوان و نوجوان به راحتی به نیازهای معنوی خود در باب رشد استعدادها برسند.
ظاهر شهرهای ما به لحاظ تلاش مدیران شهری زیباست اما باطن آن در بسیاری از مناطق گرفتار مشکلات زیادی است که آمارها از آن حکایت می کنند و این مثل ساختمان زیبا و کاخ های بلندی است که در درون آن ها طلاق و تعارض بین خانواده ها حاکم شده و فرزندانشان آرزوی یک دلخوشی های کوچک هستند.
نظرات کارشناس فرهنگی و تربیتی امروز در جامعه ما نباید فراموش و مورد بی دقتی قرار چرا که همه اقدامات عمرانی و توسعه زیر ساخت ها برای زندگی بهتر صورت می پذیرد.
*پایه و اولویت تخصص شهردار از نگاه شوراها
در ادامه بحث اولویت بندی و یا توجه به نیازهای فرهنگی و معنوی شهر، مسئله انتخاب شهردار پایه چه ملاک هایی است و آیا نگاه عمرانی بر نگاه فرهنگی پیشی می گیرد.
نگرش مردم از توسعه شهر بر چه پایه ای خواهد بود و آیا تخصص شهردار و نگرش او در یک جبهه هستند و یا اینکه اصلا این موضوع غیرمشخص و بدون توجه می ماند.
بدترین حالت امکان نیز نگاه سلیقه ای و سیاسی است که بر مدیریت شهری حاکم می شود و تخصص ها و واقعیت ها کنار می رود و کارهای حزبی و سیاسی بازی ها در راس این اولویت ها می نشیند.
با توجه به برنامه ریزی و چشم انداز مشخص عمرانی و آسیب هایی که در دهه های اخیر زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داد انتخاب شهردارانی با دیدگاه های اجتماعی از میان جامعه شناسان، روانشناسان، حقوق دان ها و شخصیت های فرهنگی به نظر مهم و شایسته خواهد بود چرا که توسعه عمرانی و معنوی هر دو لازم است اما ساختار مدیریت شهری و چارت سازمانی گستردگی خاصی در حوزه عمرانی دارد و کمتر مسائل فرهنگی به عنوان زیرساخت و اقدامات موثر مورد توجه قرار می گیرد.
برنامه ریزی برای توسعه فرهنگی امروز در شهرها لازم است و می توان از بین شخصیت های فرهنگی و اجتماعی و حتی مهندسین فناوری اطلاعات به لحاظ شهرهای الکترونیک استفاده کرد و چه بسا که متخصصین حوزه هنر و میراث فرهنگی در شهرهایی با این سبقه نیز نقش آفرینی کنند.
*نگاه کارشناسان در توسعه شهری
بررسی های میدانی که نیازهای فرهنگی را برای شهر لازم می داند اما کارشناسان در این باره چه می گویند:
رئیس انجمن روانشناسان مثبت گرای ایران که سابقه بررسی مسائل شهری در دیگر کشورها را دارد در این باره می گوید، مسائل فرهنگی و آموزش مهارت های زندگی و تقویت تفکر مثبت در بین مردم لازم است.
«علیرضا معماریان» ادامه داد: مردم نیازمند تاب آوری در برابر مشکلات هستند و این چنین آموزش هایی زندگی را برای آن ها و لذت بردن از داشته های خود در زندگی فردی و اجتماعی فراهم می سازد و از طرفی مدل توسعه شهری نیز باید آرامش بخش باشد.
وی تجربه کشورهای پیشرفته یا آن دسته از جوامعی که از ایران پیشتاز شده اند را متوجه دغدغه مدیران آن ها به نیازهای زیستی و زندگی مردم می داند.
فرماندار تیران و کرون که توسعه فرهنگی و تربیتی را به دور جدید شوراهای اسلامی شهر و روستا توصیه می کند در این باره گفت: در گذشته که توسعه عمرانی در شهرها نبود و خیابان و کوچه ها خاکی و بدون آسفالت بود مردم زندگی کردن اما در یک فضای آرام و بدون دغدغه های اجتماعی ولی امروزه توسعه زیرساختی و آسفالت معابر و زیباسازی ها بوده اما نگرانی های تربیتی بر مردم ایجاد شده است.
«مجید حججی» توسعه عمرانی را لازم دانست و گفت: انتخاب شهردار و دهیار با نگاه عمرانی صرف غلط است و باید این افراد نگرش فرهنگی و اجتماعی هم داشته باشند.
نظرسنجی که در یکی از شهرهای استان اصفهان پیرامون نیازهای شهر بررسی شده مردم به تامین نیازهای فرهنگی و تربیتی اولویت بیشتری داده اند و از مسئولان آن منطقه خواسته اند که تمرکز بیشتری بر این مسئله داشته باشند اما نکته جالب این حوزه این بوده که برای برخی طرح چنین سوالی که چقدر مسائل تربیتی و فرهنگی برای شما مهم است جذابیت و تازگی داشته است.
نظر شما