خبرگزاری شبستان - همدان: مشکلات و دغدغه‌های جامعه خبری بر هیچ‌کسی پوشیده نیست اما مرد میدانی برای حل این مشکلات وجود ندارد، ۱۷ مرداد که می‌رسد باز هم تعدادی فقط گوش می‌شوند برای شنیدن دغدغه‌ها اما اصحاب رسانه دلسوز می‌خواهند برای پیگیری مطالبات و رفع این دردها؛ اصلا در این سال‌ها و سپری شدن عمر دولت‌ها چه اقدام درخوری برای جامعه خبری انجام شد؟
قصه شهادت شهید صارمی، خبرنگار خبرگزاری ایرنا ابتدای سخنرانی همه مسئولین از رده بالا تا به پایین است جهاد در راه احقاق حق مردم که همان فرمان خداست مهمترین اصل کار خبرنگاری است. هنوز هم مثل شهید صارمی هستند که دل به خطر بزنند اما گم نامند. خبرنگارانی که در روزهای کرونایی دل به خطر زدند و برای آگاهی بخشی از این خطر نامرئی از جان خود گذشتند.
وضعیت معیشتی خبرنگاران حال و روز مساعدی ندارد، حتی حقوق آنها کمتر از دستمزد کارگری است، اگر سایر اصناف برای مطالبات‌شان ساز و کاری دارند اما برای پیگیری حق و حقوق خبرنگار هیچ حساب و کتابی وجود ندارد، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۰ حدود ۲ میلیون و ۶۵۵ هزار تومان در نظر گرفته شد اما حقوق خبرنگاران چه ساز و کاری دارد؟
متاسفانه هیچ حمایتی از خبرنگاران نمی‌شود و با آنکه مسئولان می‌دانند این حرفه از نظر مادی و پوشش بیمه‌ای کاملا بدون حمایت هستند برای جبران خسارت وارده به آنها قدمی اساسی برنداشتند و گویی خبرنگاران برای تفریح و جنونی که در وجودشان است به دنبال خبرنگاری رفته‌اند؟!
اهالی رسانه می‌دانند، خبرنگاری به عنوان مهمترین، حساسترین و پویاترین کار روزنامه و خبرگزاری، نمی‌تواند چندان فراتر از ساختارها و چارچوب‌های تعین بخش و نانوشته موجود متصور شود. قلم خبرنگار سنگینی خاصی دارد که حرکت در جهت آرمان‌های روزنامه‌نگاری را دشوار می‌سازد، رهایی از این امر، مستلزم فضایی متفاوت و وضعیتی متفاوت از وضعیت کنونی است.
خبرنگاری یکی از شغل‌هایی است، که شب و روز و تعطیلات ندارد، خبرنگاران با وجود عدم انتقاد پذیری برخی مسئولان دائم در پی کشف حقیقت و گره‌گشایی از کار مردم جامعه است، پاسخگویی به رسانه‌ها از جمله وظایف مسؤولان جامعه است و باید جایگاه، حرمت اصحاب قلم و اندیشه خبرنگاران از سوی مسؤولان حفظ شود.
در استان همدان خبرنگاران نشریات محلی دغدغه‌های خاص خودشان را دارند و خبرنگاران خبرگزاری و سایت‌های خبری مشکلات خاص خودشان را؛ در روزگاری که به راحتی عده‌ای از گرفتن حقوق‌های نجومی کیف می‌کنند، جامعه خبری در عذاب گذران زندگی است.
مطالبات صنفی و حقوقی خبرنگاران مساله‌ایست که بواقع و بصورت عملی باید به آن پرداخته شود و از سطح مصاحبه و شعار و تبریک روز خبرنگار و کارت‌های خالی از هدیه فراتر رود. مطالبات و تلاش‌های اهالی رسانه در جهت احقاق حقوق و خواسته‌های روزنامه‌نگاران و خبرنگاران به تنهابی کافی نیست. برای تحقق جریان آزاد اطلاعات و گفتگوی واقعی یا به گفته هابرماس برای درمان بی‌تفاوتی و از خود بیگانگی مردم و آزادسازی عرصه رسانه‌ها از نمایش و تصویرسازی، نخست باید به زیرساخت‌ها و مطالبات مادی روزنامه‌نگاران به جد پرداخته شود نه اینکه تنها روزی را به این نام ثبت کنیم و شاهد شادباش و تقدیر زبانی مسولان باشیم.
یادداشت: سمیرا قادری
نظر شما