خبرگزاری شبستان؛ گروه قرآن و معارف: قیام امام حسین (ع) برای خدا بود و در این راه تنها به او توکل داشت و در مسیر جهاد در راه پروردگارش ، تحمل همه سختی ها برایش آسان بود. در قبل ، بعد و در روز حادثۀ عاشورا ، ایشان و یارانشان بارها بر این اصل اساسی تأکید کردند. حسین بن علی هنگام وداع جانسوز با خانواده خود ، با ایمانی راسخ به پرورگار ، خطاب به آنها چنین می فرماید : « بدانید که خدا حامی و حافظ شماست و به زودی شما را از شرّ دشمنان نجات می دهد و عاقبت کار شما را خیر می گرداند.» آن امام شهید به هنگام شهادت مظلومانه خود نیز خدا را فراموش نکرد و چنین زمزمه می نمود : « ای خدای بلند مرتبه و دارای قدرت و جبروت، در حالی که ضعیفم از تو کمک می خواهم و بر تو توکّل می کنم و همین مرا کافی است. » و سرانجام با وجود همۀ مصیبت ها و رنج ها فرمود: «اى خداى من، من راضى به قضا و حکم تو و تسلیم امر و اراده ات هستم . هیچ معبودى جز تو نیست اى پناه هر پناه جو.» این ایمان و توکل به خداوند باعث شد تا امام حسین (ع) و یارانش همواره با اخلاص و فقط برای کسب رضای خداوند حرکت کنند و خداوند نیز قیام آنها را جاودانه کرد.
همزمان با ماه محرم و ایام عزاداری سالار شهیدان برای تشریح ابعاد قیام ابا عبد الله الحسین(ع) خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان با حجت الاسلام عبدالرحمن غیاث، استاد علوم دینی و کارشناس برجسته مذهبی سلسله گفت و گو هایی انجام داده است که بخش پنجم آن منتشر می شود.
حجت الاسلام غیاث گفت: تجلیل از امام حسین (ع) وقتی در قالب درست و کامل و مفید و موثر شکل می گیرد که ما تحلیل درستی از ایشان و حرکت ایشان داشته باشیم. در ارتباط با جایگاه امام حسین (ع) به دو نکته کلیدی و جهانی اشاره شد، یکی انسان کامل و دیگری بنده خدا اما در تحلیل حرکت و نهضت ایشان به یک قاعده اشاره شد و آن اینکه هر حرکتی با تحقق چیزهایی را نفی و چیزهایی را اثبات می کنند؛ بنابراین ما اگر بخواهیم حرکت امام حسین (ع) را تحلیل کنیم از جمله می توانیم به این مسئله بپردازیم که چه چیزی در حرکت امام حسین (ع) نفی می شود و چه چیزی اثبات می شود تا ما هم در حیطه توانایی و تلاش خودمان در زندگی همان چیزها را نفی و همان چیزها را اثبات کنیم.
این استاد علوم دینی افزود: اگر چیزهایی که امام حسین (ع) نفی کردند را نفی و چیزهایی که اثبات کردند اثبات کنیم تا بتوانیم اثبات کنیم که ما حسینی هستیم. از جمله چیزهایی که در حرکت ایشان نفی شده هدف بودن دنیا است. دنیا برای دنیا در فرهنگ امام حسین (ع) معنا و مفهومی ندارد. در حداقل دنیا برای آخرت و در حداکثر دنیا و آخرت برای خدا معنا پیدا می کند. برای اینکه ما این معنا را خیلی ساده و روشن بیان کنیم با یک مثال عرض می کنیم، کسی که دنیا می خواهد برای دنیا خوردن برایش مهم است و کسی که دنیا را می خواهد برای آخرت درست خوردن برایش مهم است و کسی که دنیا و آخرت را برای خدا می خواهد خورانیدن به نیازمندان برایش مهم است.
این کارشناس برجسته مذهبی ادامه داد: نکته دیگر بحث قدرت است. یک عده قدرت واقعا برایشان هدف است اما امام حسین (ع) قدرت را هدف نمی دانست، قدرت را برای قدرت نمی خواستند، قدرت را برای خدمت می خواستند. همه ما به نوبه خود از قدرتی برخوردار هستیم. ما اگر بخواهیم حسینی زندگی کنیم باید قدرت هایمان را در جهت خدمت به کار بگیریم. لازمه خدمت کردن به دیگران با قدرت علمی ای که داریم با قدرت سیاسی ای که داریم با قدرت اجتماعی ای که داریم با قدرت بازویی که داریم با قدرت مالی ای که داریم، لازمه خدمت دیگران از نظر علمی این است که یک قوانین را بشناسیم دو مبتنی بر قوانین حرکت های خودمان را سامان ببخشیم.
وی خاطر نشان کرد: کسی که به قوانین نماز جماعت آشناست مخصوصا قاعده تبعیت از امام جماعت می تواند ادعا کند به دیگر نمازگزاران خدمت کرده است. کسی که به قوانین موجود در خانه آشناست و به آن پایبند است به عنوان فرزند در برابر مادر و پدرش جز به احسان به چیز دیگری فکر نمی کند، در برابر برادر و خواهر جز به انصاف به چیز دیگری فکر نمی کند، در برابر همسرش جز به اکمال به چیز دیگری توجه ندارد بلکه سعی می کند مکمل همسرش باشد نه مزاحم او، در وصول به اهداف عالیه انسانی و در ارتباط با فرزندانش جز به خیرخواهی به چیز دیگری نمی اندیشد، چنین کسی در مسیر همراهی با امام حسین (ع) قرار دارد؛ پس اگر می خواهیم در مسیر حرکتی امام حسین (ع) به حرکت های خود سر و سامان ببخشیم یکی از موارد این است که قدرت برای قدرت را نفی کنیم و قدرت برای ما هدف نباشد و قدرت برای خدمت برای ما معنا داشته باشد. لازمه این مسئله آن است که قوانین را بشناسیم در هر جامعه ای که حضور داریم و به آن قوانین عمل کنیم.
حجت الاسلام غیاث گفت: نکته دیگر این است که بتوانیم با قدرتی که داریم به دیگران سود برسانیم. بهترین مردم سودمندترین مردم هستند نسبت به همنوعان خود، لازمه سودرسانی به دیگران چیست در یک بیان ساده و معلولی می توان گفت لازمه سود رساندن به مردم این است که نیازی از نیاز آنها را برطرف کنیم اما در یک روند علمی و دقیق لازمه سود رساندن به دیگران این است که رفتار، کردار و گفتارمان به گونه ای باشد که باعث بقای آنها شود، باعث دوام و حیات آنها شود، باعث زوال، انحطاط و از بین رفتن آنها نشود و دوم باعث رشد آنها شود یعنی سعی کنیم کمک کنیم علاوه بر اینکه هستند و از بین نمی روند با بایدها همراه شوند تا بتوانند از این که هستند بهتر شوند؛ پس ما زمانی می توانیم از امام حسین (ع) درست تجلیل کنیم که تحلیل درست و جامعی از ایشان داشته باشیم و از حرکت ایشان و یکی از تحلیل هایی که نسبت به حرکت ایشان هست، این است که دو چیز در حرکت ایشان نفی می شود قدرت طلبی و دنیاطلبی. امیدوارم ما هم با این شکل از زندگی که در آن قدرت طلبی و دنیاطلبی معنا و مفهوم نداشته باشد به حسینی بودن نزدیک و نزدیک تر شویم.
نظر شما