به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، ساخت ضریح مطهر سیدالشهدا (ع) در ایران با سه دوره تاریخی مواجه بوده است؛ دوره اول به زمان شش ساله‌ای باز می‌گردد که این اثر هنری در شهر قم در دست ساخت قرار می‌گیرد. دوره دوم به بیش از بیست روز سفر این ضریح از قم به کربلا اختصاص دارد و دوره سوم نیز بیش از ۵۰ روز صرف زمان برای نصب ضریح تازه مرتبط می‌شود.
ساخت این ضریح در ایران و شهر قم و نصب آن بزرگ‌ترین اتفاق تاریخی از ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است و به هیچ وجه نمی‌توان آن را با سایر رویدادهای هنری رخ داده در این سال‌ها مقایسه کرد. نسل‌های آتی اگر روزی بپرسند که چرا این ضریح تعویض شد و چگونه این اتفاق رخ داد، مستندات و اسناد قابل توجهی برای این منظور در اختیار خواهند داشت، هر چند زمانی که این کار شروع شد، درباره ضریح قدیمی و چگونگی ساخت آن اطلاعات قابل استنادی وجود نداشت.
کتاب پنجره‌های تشنه و نثر آن تلاش کرده است تا به شکلی اجتماعی به رویداد انتقال ضریح نگاه بیاندازد و نویسنده سعی کرده در کتاب «شش گوشه» به امر وقایع‌نگاری پیرامون ثبت وقایع حین نصب ضریح پایبند باشد، ما با متنی شاعرانه روبه‌رو نیستیم، بلکه متنی با نگاه روایت و البته با دید معرفت‌شناسانه است.
وقتی قرار بر ساخت این ضریح در ایران شد، گروهی برای تحقیق درباره چند و چون ساخته شدن ضریح قبلی مأمور شدند، اما آن‌ها در نهایت نتوانستند بیشتر از ۶۰ صفحه مستندات گردآوری کنند و همین، مسئولان را به فکر ثبت اتفاقات پیرامون این رویداد انداخت.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«هنوز از بهت اولیه تماس خارج نشده‌ام؛ اینکه باید رأس ساعت ۹ شب در محل کارگاه ساخت ضریح حاضر باشم و به سفر بروم.
هنوز دختر کوچکم زینب را سیر ندیده‌ام. هنوز نتوانسته‌ام با علی نه ساله‌ام حرف‌های پدر و پسری را خوب بزنم. هنوز ….
اما باید به کربلا فکر کنم. به اینکه آنجا چه بنویسم؟ چگونه بنویسم؟ اتفاق نادری در تاریخ شیعه در حال رقم خوردن است: تعویض ضریح امام حسین (ع). اتفاقی که شاید تا قرن‌ها دیگر تکرار نشود. سرگردانم که چه باید بکنم. البته می‌دانم کربلا خودش مرکز نزول کلمات است.
سراغ استاد میرباقری را می‌گیرم؛ موفق به دیدار حضوری نمی‌شوم، اما تلفنی صدای ایشان را می‌شنوم. راهنمایی می‌خواهم و این گونه پاسخ می‌شنوم:
خدا را شاکر باشید که توفیق عظیمی را برایتان رقم زده است.
در سرزمین کربلا خودتان را بسپارید به احساس باطنی‌تان، کربلا سرزمین احساس است برای ما شیعیان.
نظر شما