نباید به بهانه تربیت به فرزندان بهای کاذب داده شود

حجت الاسلام «زین العابدین دستداده» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در جهرم، گفت: تشویق و تحسین از بهترین عوامل تربیتی و وسیله ای مناسب برای شکوفایی استعدادها بوده و سبب رشد و افزایش نیکی ها، اعمال صالح و فضائل انسانی می شود.

این استاد حوزه و دانشگاه افزود: هر انسان طبعاً خودش را دوست دارد و می خواهد دیگران به شخصیت او احترام گذارند و از او قدرشناسی کنند.

وی بیان کرد: چنانچه کودک در کارهای خوب مورد تحسین قرار بگیرد به آن کارها متمایل می شود و بر عکس چنانچه مورد ناسپاسی و بی توجهی قرار گرفت از آن امور دلسرد و دلزده می شود.

دستداده خاطرنشان کرد: والدین و دیگر مربیان می توانند با تشویق های به جا و صحیح نسلی مودب و به دور از گناه را تحویل داده و ریشه های معنویت که داروی تمام ناهنجاری ها بوده را در جامعه محکم کنند.

وی با اشاره به اینکه نباید به بهانه تربیت به کودک بهای کاذب داد و یا بیهوده او را تشویق کرد، گفت: چنین روشی کودک را دچار خودپسندی کرده، نوعی شخصیت کاذب برای او به وجود می آورد و وی را از حقایق زندگی دور می کند که این مسئله پیامدهای ناگواری را به دنبال دارد.

این کارشناس تربیتی و مذهبی با اشاره به عواقب تشویق بیهوده عنوان کرد: از جمله عواقب آن عزیزدردانه بار آمدن کودک است؛ این موقعیت کودک را دچار عقب ماندگی می کند چرا که توسط والدینی تربیت می شود که دائم کودکشان را تشویق و در حمایت و پشتیبانی از او راه افراط را در پیش می گیرند و در نتیجه کودک در همان محیطی که زندگی می کند شرایط کافی و لازم را برای پیشرفت و شکوفایی خود می یابد.

وی ادامه داد: کودک در این شرایط از دیگر کودکان هم سن و سال خود دوری می گزیند و از این رو برداشت غلطی از زندگی پیدا می کند و فردی خودخواه و پرتوقع از آب در می آید و در بیشتر مواقع از لحاظ عاطفی عقب مانده می شود.

این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: ناز پرورده ها غالباً روحی ضعیف و ناتوان و زودرنج دارند و لوس، خودپسند و از خود راضی هستند بنابراین چنین افرادی آینده بسیار دشواری دارند.

وی اضافه کرد: همچنین شخصی که تشویق بی مورد شده و به او بهای کاذب داده شد هنگام رویارویی با واقعیات جامعه، خود را طبل تو خالی می یابد و به این حقیقت تلخ پی می برد که تضوری که از خودش داشته و یا به تعبیر رساتر، تصویری که دیگران از او برایش ترسیم کرده بودند، یک تصویر کاذب بوده و واقعیات جامعه و حقایق زندگی چیز دیگری است و او توان و ره توشه پیمودن مسیر زندگی را ندارد.

حجت الاسلام دستداده گفت: این امر سبب می شود فرد خود را درمانده و عاجز می یابد و احساس زبونی و حقارت بر او غلبه می کند.