حجت الاسلام «مصطفی حسن زاده» در گفتگو با خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان با اشاره به آنکه هفتم ماه صفر بنابر روایتی سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) است، اظهرا کرد: دوران غیبت امام زمان ارواحنافداه به نوعی تجلی دوران صلح امام مجتبی (ع) است.
این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت در توضیح چنین چنین تشابه و تجلی‌ای، بیان کرد: پذیرش صلح توسط امام مجتبی (ع) و این دوره 10 ساله بهترین درسنامه برای متتظران در دوران غیبت است. صلح امام حسن مجتبی (ع) عامل حفظ جان امام و معدود شیعیان در آن عصر و زمان بود، چنان که غیبت امام زمان ارواحنافداه نیز عامل حفظ جان امام و معدود شیعیان در دوران غیبت است.
وی تصریح کرد: علاوه بر این، دوران صلح با معاویه بزرگترین مظلومیت و غربت برای امام مجتبی (ع) است چنان که امروز دوران غیبت نیز اوج غربت و مظلومیت امام زمان (عج) به شمار می رود. عامل خانه نشینی و مظلومیت امام مجتبی(ع)، نشناختن امام و جایگاه امامت، عدم وفای به عهد و غفلت شیعیان است و عامل خانه نشینی و مظلومیت امام زمان (عج) نشناختن امام و جایگاه امامت، عدم وفای به عهد و غفلت شیعیان.
حجت الاسلام حسن زاده تاکید کرد: صلح امام حسن (ع) مقدمه ای برای آشکار شدن باطن حکومت های طاغوتی و ظالمانه بنی امیه بود؛ امروز هم غیبت امام زمان ارواحنافداه زمینه ای برای آشکار شدن ضعف حکومت های بشری در عدم برپایی عدل جهانی است.
این کارشناس مهدوی در تشریح دیگر عللی که صلح حسنی را با غیبت مهدوی شبیه می کند، ابراز کرد: صلح امام مجتبی (ع) مقدمه قیام و حرکت کربلایی سیدالشهداء (ع) و غیبت امام زمان (عج) مقدمه قیام و اتمام راه نیمه تمام سیدالشهداء (ع) از کربلا به کوفه است. غفلت، عافیت و دنیاطلبی و عدم اجتماع شیعیان عامل اصلی مظلومیت و تحمیل صلح به امام(ع) و افسوس به جای توبه و اعتراف به گناه، زبان اعتراضشان به سوی امام مجتبی (ع) بود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: غفلت و دنیاطلبی و عدم اجتماع شیعیان عامل طولانی شدن غیبت و غربت امام زمان (عج) است و هستند جاهلانی که زبان اعتراضشان بسوی امام زمان ارواحنافداه قرار دارد.
نظر شما