ارزش های معنوی نباید در زیر گرد و غبارهای زندگی به فراموشی سپرده شود

حجت الاسلام «زین العابدین دستداده» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در جهرم، گفت: برخی انسان ها آنقدر درگیر کارهای روزمره می شوند که فراموش می کنند چه و کجا بوده و هستند و سرانجام به کجا می روند؛ به همین دلیل گاهی دچار لغزش می شوند.

این کارشناس مذهبی افزود: مربیان جامعه باید این فراموشی را از انسان ها دور کرده، نگذارند ارزش های معنوی در زیر گرد و غبارهای زندگی به فراموشی سپرده شود.

وی بیان کرد: انسان باید برای آدم شدن ابتدا خودش را بشناسد چرا که شخصی که نداند کیست و از کجا آمده و به کجا می رود خود را در این جهان بزرگ سر در گم دانسته و نمی تواند هدفی را اختیار کند.

حجت الاسلام دستداده ادامه داد: چنین فردی خود را متعهد به اجرای هیچ قانونی نمی داند و چون خود را پوچ احساس می کند ممکن است به هر گناهی دست بزند.

وی عنوان کرد: چنانچه بشر بتواند به سوالات خود پاسخ دهد و یقین داشته باشد که مدت بسیار کوتاهی در این جهان است و بعد از مرگ به جهانی می رود که به کوچکترین مقدار اعمالش رسیدگی می کنند دست به گناه نمی زند و سعی دارد که رنگ الهی به خود بگیرد.

این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: مشکل عده ای از مسلمانان و دیگر اهل کتاب که گناه می کنند این است که این مطلب را در کتب دینی خود خوانده اند اما باور کرده اند و اعتقاد به آن در عمق جانشان قرار نگرفته و به آن به شکل تردید می نگرند.

وی اظهار کرد: اهل علم ما باید با تلاش زیاد و روش های جذاب، متنوع و به دور از هر گونه افراط و تفریط مردم را طوری تربیت کنند که به یقین نزدیک شوند.

حجت الاسلام دستداده گفت: این تعهدات، نصیحت ها و هشدارها برای همه نوع بشر است که پیامبران الهی برای یادآوری آن که نتیجه هدایت انسان است مبعوث شده اند و وظیفه مربیان است که در مسیر تربیت، این مسائل را برای انسان ها یادآوری کرده و نگذارند آنها در اذهان به فراموشی سپرده شود.

وی ادامه داد: مربیان باید به انسان ها یادآوری کنند که خلقت آدم از گل تغییر کرده بود و خلقت فرزندان او از آب گندیده ای که همه به خباثت آن اعتراف دارند.

این کارشناس مذهبی گفت: بنابراین یکی از راه های تربیت این است که به انسان ها تعهدات شان را یادآوری کرده و نعمت های الهی را برایشان بازگو کنیم و به آنها بگوییم که این جهان مادی جای ما نیست چرا که ما زمینی و دنیایی نیستیم؛ ما مدتی را در این کاروانسرای دنیا متوقف کرده بالاخره به سرای ابدی و واقعی باز می گردیم.