خبرگزاری شبستان _ دزفول، امین قمر: حسین گلچین معلمی ۴۳ ساله، متولد و ساکن دزفول است وی دکترای تخصصی برنامه ریزی درسی دارد و مدیر آموزشگاه فلسفی روستای ممیلی بخش شهیون دزفول و مدرس دانشگاه فرهنگیان دزفول بوده و حدود ۲۰ سال است که سابقه کار در اداره آموزش و پرورش سردشت دزفول را دارد.
این معلم مشغول آموزش عده‌ای از کودکان بازمانده از تحصیل، کودکان کار و اتباع خارجی در حاشیه شهرستان دزفول در حوالی میدان کپو است. کلاس درسی ۶۰ نفره و بدون سرپناه و معلمی بدون هیچگونه چشمداشت و دستمزد. این معلم با اخلاق سال گذشته نیز برخی کودکان را که در معابر دزفول به دست فروشی مشغول بودند را آموزش داده است.
«حسن جعفرپور» در این باره در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان می گوید: بیش از یکسال از اقدام این معلم با اخلاق می گذرد اما این کلاس درس بدون سرپناه و در کنار یکی از معابر حاشیه ای دزفول متشکل از ۶۰ کودک تسکیل شده می شود.
مسئول مالی و روابط عمومی موسسه خیریه مهریزدان با بیان اینکه این کودکان در هیچ مدرسه‌ای ثبت‌نام نکرده‌اند و از آموزش بی‌بهره مانده‌اند می افزاید: کودکان کار در دزفول از اتباع خارجی هستند که توسط آقای گلچین در خیابان و یا در خانه یکی از کودکان در حاشیه شهر، آموزش داده می‌شوند.
وی اضافه می کند: سال گذشته و امسال از سوی موسسه خیریه مهریزدان لوازم التحریر، کیف و لباس برای این کودکان تهیه شد و همچنین به طور کامل از این لحاظ تحت پوشش موسسه قرار دارند اما با توجه به گرمای هوا و سپس ورود به به فصل سرما انتظار می رود مسئولان به ویژه مدیران آموزش و پرورش نسبت به مهیا کردن سرپناهی برای این کلاس درس اهتمام ورزند.
عشق، معلم است و معلم عشق، خوشا آنکه عاشق شود. این همان جمله‌ای است که حسین گلچین معلم دزفولی به واسطه تدریس به کودکان کار اتباع افغانستان ساکن در دزفول، حرف به حرف آن را معنی کرده است. وی به سختی حاضر به مصاحبه است اما خیلی کوتاه هدف از اقدام خود را زکات علم می داند.
این معلم با اخلاق و فداکار در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اظهار می کند: دغدغه‌ام پیگیری مشکلات کودکان کار خارجی ساکن در دزفول و تلاش برای رفع آنها است تا بتوانند بدون دغدغه به تحصیل ادامه دهند.
وی تصریح می کند: برای من تفاوتی ندارد افرادی که آموزش می‌دهم اهل کجا هستند ضمن اینکه دوست ندارم با آنها به دید کارگر نگاه شود چراکه کودک هستند و باید با آنها برخورد محترمانه‌ای شود.
گلچین در خصوص محل تدریس به دانش آموزان عنوان می کند: در ابتدا تدریس دانش آموزان در کنار خیابان انجام می‌شد که با توجه به تردد شهروندان و خودروها با مشکلاتی مواجه بودیم از این رو یکی از دوستانم پیشنهاد داد در انباری که در حاشیه شهر دارد، تدریس را ادامه دهم؛ محل را بازدید کردم و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی تدریس دانش آموزان را در مکان پیشنهاد شده بدون هیچگونه امکاناتی آغاز کردم.
وی نام کلاس خود را کلاس درس حاج قاسم سلیمانی گذاشته است و در این باره اذعان می کند: به خاطر شادی روح مادرم و سردار قاسم سلیمانی تدریس کودکان کار افغانستانی را در دزفول آغاز کردم و امیدوارم همه کودکان با هر ملیت و نژادی امکان تحصیل داشته باشند.
این معلم فداکار دزفولی در خاتمه یاد آور می شود: امیدوارم شهردار، فرماندار، نماینده مجلس، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیکوکاران (خیران) حمایت‌های فرهنگی خود را از این کودکان دریغ نکنند. فضایی که در آن تدریس می‌کنم سقف مناسبی ندارد و در فصل (زمان) سرما و گرما مشکلات زیادی داریم؛ اگر بتوان فضای بزرگتری برای تدریس این کودکان در نظر گرفت بهتر می‌توان به آموزش آنها پرداخت و از شهردار تقاضا دارم فضایی برای فروش صنایع دستی این کودکان در نظر بگیرد تا ضمن رونق کسب و کار این کودکان در کنار تحصیل، افراد علاقه مند اقدام به خرید تولیدات آنها کنند.
نظر شما